.Kobietka

Adrenalina uzależnia

moja odpowiedź tyczyła się zdania Michała: że rozpad związku będzie na sumieniu osoby, które uprzejmie donosi nowinki. O zdradzie nie powiedziałabym.

Biżuterię, z wyjątkiem zegarka bądź lancuszka bym wykluczyła zupełnie. Jako mąż wchodzi w grę jeszcze obrączka.

Nie, nie jest. Małzeństwo/związek można zniszczyć tylko od środka. Tylko dwoje ludzi jest odpowiedzialnych za powodzenie lub porażkę: on i ona.

Byłam w takiej sytuacji. I była zdrada, a nie wydawało mi się tylko, że coś jest. U mnie było na tyle dziwnie, że znałam całą trójkę i to w miarę dobrze. Przemilczałam. Małżeństwo za jakiś czas się rozsypało, jak domek z kart.

Po chciałabym mówić?

Nie, nie powiedziałabym.

Nic.

To że ktoś się na kogoś patrzy, to nic nie znaczy. Dzisiaj, sama osobiście patrzyłam się na kilka osób i to na pewno nie oznacza, że się w nich pod/koch/uje.

Biedny jest zbyt uległy względem kobiet i woli w spokoju poprawić, niż powiedzieć i sprawić przykrość?

Wyparuje się wymownie... hm a może po prostu coś schrzaniłaś i on musiał poprawiać?

A co konkretnie robi?

Ty idź. Porozmawiaj. Zobaczysz jak Tobie to pomoże.

Ojcem, będzie nawet, gdy się rozstaniecie. Kochać go, jako ojca swojego dziecka, też nikt Ci nie zabroni. Z tego co piszesz, związek nie jest udany. Boisz się go. Chcesz całe życie żyć w strachu? Co do 2 relacji: płynne przejście od jednego do drugiego... hm. Na razie widzisz w nim samo dobro, nie znasz do końca jego charakteru. Musisz zdawać sobie sprawę, że sporo sytuacji przed Wami. Nie traktuj go jak wybawienie. Twoja obecna relacja jest zła. I obojętnie co będzie dalej że znajomymi z pracy, dobrze by było gdybyś miała tego świadomość i chęć zmiany tego.

Mówisz o zasadach, czyli określeniu tego co jest dobre, a co złe. To ukształtowało się nie tylko z wiary, a z potrzeby ukształtowania tzw. moralności. Zasady, są też jasno określone w etyce.

Wiara, to nie mury czy księża. Wierzy się w Boga.

to było porównanie. Autorka, wybrała sobie takiego, a nie innego partnera. Pozwoliła przerzucić na siebie niewygodne obowiązki...i .. I źle się z tym czuje. To raczej młode małzeństwo, jeżeli chce może spróbować powalczyć o swoją pozycję, jak nie? To lepiej nie będzie..

Wypracowaliście obydwoje taki model małżeństwa. Nie pasuje Ci to, postaraj się więc zmienić zwyczaje. Zacznij od rozmowy i rozmawiaj jak najwięcej. Rozmowa to nie kłótnia, rozmowa to nie wyrzucenie z siebie w ciągu pół godziny wszystkich żali do niego. Trochę wyczucia, trochę organizacji wspolnego czasu i powoli wdrażanie małżonka w obowiązki domowe. Po kolei. Wszystkie rzeczy , które Tobie nie pasują jedna po drugiej zmieniaj. W przypadku większości facetów jest tak, że jeżeli coś "nabroi" (np. Twój powiedział, że go pech w życiu spotkał.. ) to reakcja powinna być natychmiastowa. Nie wolno zostawiać takich spraw i spokojnie patrzeć jak piętrzą się niedomówienia i dziwne sytuację. Masz dzieci, więc powinnaś zdawać sobie sprawę, że jeżeli nie reagujesz to dziecko uważa, że tak może postępować. Facet, to taki duży dzieciak- trzeba nad nim pracować i powtarzać do znudzenia słowa, żeby wykształcić pożądane nawyki.

Z sobą będziesz do końca, na sobie się nie mścij- tylko pokochaj ❣ Co do Twojego związku. Rozpatrujesz sytuację, tak jakbyś miała wybór albo 1 albo 2. Tak nie rób. Swojego partnera przedstawiłaś w sposób, że nie jestem w stanie jednego dobrego słowa o nim powiedzieć. Co Cię przy nim trzyma? Dlaczego z nim jesteś? Zacznij od tego.

Pociąg/ chuć/ magnetyzm.

Po powyższym wpisie, doszłam do wniosku, że jednak cieszę się, że nie mam siostry

Po 6 miesiącach? To nie rokuje dobrze. Nikogo nie zmusisz do uczuć.

To jak chcesz udowodnić, że to było "za Twoje"?

Psycholog, ginekolog, lekarz 1 kontaktu, dentysta, fryzjerka, kosmetyczka, wychowawczyni w szkole dziecka, sąsiadka bliższa i dalsza- każdy, każdy chętniej mówi o kimś niż o sobie.

Żeby w ogóle założyć sprawę, w takim wypadku, trzeba przedstawić jakieś dowody- rachunki za materiały, rachunki za sprzęt. Żmudne i trudne, lepiej postaraj się dogadać.