Gadzinatygodnia

To jest normalne w Anglii. Jeśli dziewczyna koło 25 nie ma dzieci, to jest zdziwienie.

Wojna Makowa była przedstawiona mi jako coś bardziej "poważniejszego" niż fantastyka młodzieżowa, jestem na około 220 stronie i jeśli to nie jest fantasy w stylu "wybrańca", to ja nie wiem co to jest. Co myślicie o tej książce? Czytaliście?

No chyba, że w obowiązku asystentki będzie wychowanie i Basi i psa. Uważam, że z takich mniejszych ras spoko by się jej nadawał Bichon frise, choć kierowałabym się bardziej w miksy by uniknąć "chorób rasowych". No ale Anula posprzedaje ibuki, to Anula będzie mieć kasę na weta.

Dobra, od A kupiłam kiedyś ibuka i mocno się zawiodłam, więc... poleca ktoś wegańskie książki kucharskie? Od dłuższego czasu śledzę Jadłonomię i jestem zadowolona, ale jestem ciekawa czy ktoś ma swoje propozycje.

W ogóle, to nie wydaje się wam, że Ola już ma przekichane? A zatrudniła ją do pomocy przy sm, a dziewczyna robi wszystko- od mierzenia mieszkania do robienia tabelek w ebookach. Aż dziwne, że B jeszcze nie próbuje jej wcisnąć.

Wszystkie złe? nawet te od mamy g?

Czy ona dopiero co nie robiła zakupów z Apis, gdzie miała odżywki/ inne duperele do włosów, które stwierdziła, że nie będzie póki co używać? xD Przestaję nadążać za nią.

Może matka powiedziała, że to nie jest dobry pomysł? Jakby nie było, Basia jest przywiązana do Anki.

Dla mnie to przykład patriarchatu od strony kobiet, gdzie facet chciałby pomieszać rolę, wejść w to, a kobieta uważa, że się nie zna. Stereotypowo. Zakładam, że B przez następne 15-20 lat będzie spotykała na swojej drodze ludzi. Zobaczy, że jej zachowanie jak i styl życia się od nich różni, że ma problemy i wtedy, po wielu latach, możliwe że zdecyduje się na terapię. Dlatego nie oceniam teraz B, bo teraz nie ma do powiedzenia nic o sobie, ale jak za 20 lat będzie drugą A, która nie będzie chciała się zmienić, iść na terapie, cokolwiek- wtedy można będzie powiedzieć coś o niej.

Nie wiem, ja tam chodzę w bikini, bo nie wyobrażam sobie odparzać dupy, by komuś podpasować wizerunkowo- to ja mam się w danym stroju czuć dobrze. Można się sobie nie podobać czyli wiedzieć, że ma się tam krzywę palce, 5kg nadwagi itp i dalej się lubić. Po prostu akceptujesz to, co widzisz rano w lustrze, nie mówisz sobie codziennie "jestem zajebista" (ale to akurat ja- może inne tak mówią i jeśli to im pomaga, to nie moja sprawa), ale wstajesz i nie czuję do siebie obrzydzenia, jeśli chodzi Ci o to. Bluzek nad pępek nie ubieram ale to raczej dlatego, że nawet nie miałabym gdzie. Ale jeśli ktoś chce, to czemu nie? Jem odpowiednio od ponad dwóch lat- nie mam problemu z cerą, mam z wagą... i właściwie akceptacja siebie mi pomogła zmienić nastawienie do siebie. Szczególnie, że wcześniej stosowałam głodówki itp. Plus, problem polega też na tym, że wiele chudych osób ludzi wpierdala Maca codziennie- nikt nie mówi im o tym, jak to niezdrowo żyją, bo są chudzi. Serio, grubi ludzie wiedzą, że są grubi, ale to nie sprawia, że nie mogą czuć się dobrze w ubraniu takie jak im się podoba.

Sama ją tak wychowała. A dziecko pragnie uwagi, bo matka woli rozmawiać z randomami w necie niż posiedzieć z nią.

Nie, to nie jest tylko tłumaczenie by więcej żryć. Takie same wnioski mogłabym wysunąć o Tobie- czujesz się niepewna siebie, więc próbujesz ciągle chudnąć, by podreperować swoją samoocenę. Serio, to, że ktoś jest gruby, nie oznacza, że nie może siebie lubić.

Słyszeliście jej ...enie o psach ze schroniska? Gdzie ktoś nie spytał o 5 latka z przyzwyczajeniami, a szczeniaka. Jezus, Anka, ogarnij dupę. ;V

Nie mogę znaleźć wątku o małżeństwie, które mieszka w Hiszpanii i robi online kursy? Uwielbiam ich czasem obejrzeć i aż dziwne, że nie mają swojego własnego wątku tutaj.

Mnie zastanawia jak ona się pakowała na te podróże do okoła świata, jak kosmetyki które będzie używać codziennie, zajmą jej pewnie cała półkę xd