ale heca

Oj tam, zaraz takie poważne tony.

Dzień dobry. Czy cząber powoduje dobry smak i trawienie boczku? Czy jego smak współgra z tłustymi żeberkami? I co może uchodzić za tłuste? My współcześni nie jadamy słoniny w postaci plasterków jak kiedyś? Czy cząber poprawia smak smalcu do chleba? Jak to jest z cząbrem? A żeglowanie bez mężczyzny u boku, który to potrafi przypomina jacht z masztem bez białego żagla. Co to za widok? Pusty maszt? Bez żagla. Po prostu kiszka.

Sztuko wcale wcale nie Naiwna. Twoje ogórki na pewno będą pyszne. Potrafisz się nimi cieszyć, to najważniejsze. A mnie urzeka zapach kopru, kiedy przychodzi czas słoików z ogórkami. Rozkosznie pachnie wtedy domostwo. Też się zabiorę za słoiki z ogórkami, daj Boże. Ale chyba nie zdobędę tej słoniny, o której wspomniał wujaszek, bo wydaje mi się ona taka niedostępna i zupełnie inna od tej, którą znam. Pozostanę przy sprawdzonych proporcjach. Sztuko, odpoczywaj. Trełka ma rację, bo to mądra i wyważona kobieta. Człowiek zmęczony nadaje się do tarcia chrzanu. Bądźcie zdrowi, pełni nadziei i dobrego humoru. Słyszałam, że do tłustych mięs i boczku pasuje cząber. Choć niewiele osób o nim mówi.

Wujaszku, mąciwoda z Ciebie. Żeglowałam kiedyś na jeziorze pod Mrągowem, chcąc bardzo wcześnie doczekać wschodu słońca. Najadłam się strachu co niemiara. Jezioro zdawało się czyhać na moje jestestwo, bałam się niemożliwie. Potem w kajaku na Kamiennej - męka. Byłam z drugą niewiastą, rzucało nami od brzegu do brzegu. Masa energii, przyjemność wątpliwa. Jednak życie nagrodziło, bo ostatnio na kajakach było niemożliwie pięknie. Nauczono mnie robić wiosłem. I wreszcie było tak jak chciałam to znaczy spokojnie i bezpiecznie. I tak wygląda moja kariera na wodzie. Pływam tylko z makaronem. Biednaż ja niewiasta, nieszczęsnyż mój los... Mam jednak entuzjazm i nieodpartą chęć skosztowania odpoczynku, jaki daje woda. Teraz żegluje po Donie.

Trełko miła jestem dziś nabuzowana jak ... musiałam znaleźć w kieszeni odwagę do napisania trudnego smsa do ramion. A z gotowaniem? straszna bieda. Wiesz, mam ulubione potrawy i przepisy, ale moja nieznośna chęć do eksperymentowania w kuchni burzy czasem porządek rzeczy. Lubię zjeść sztukę mięsa. Sztukamięs- kiedyś tak mówiono. Lubię owoce, ciasta, sałatkę z boczku z fasolą szparagową, potrawy z czosnkiem przedkładam nad inne. Ale kucharka ze mnie żadna. Czy ogórki można łączyć ze słoniną- jakież to wyrafinowane. Mam luki.

Sztuko, rozpocznij 50. stronę. Bez Twojego rozpoczęcia nijak nie można pójść dalej.

Dzień dobry wszystkim. Cieszę się, że Trełka wraca do zdrowia, Sztuka daje radę ogarnąć remont a Wujaszek trochę mąci wodę. Tak można to ująć- zupełnie oszalałam. Zwariowanie to rzecz ludzka? Samej sobie czasem wbrew. Czasami rozsądek bierze górę, a czasami coś innego. Jednak basta i koniec. Rozsądek niech rządzi naszymi poczynaniami.

Sztuko, Trełko, Wujaszku. Jeśli znajdziecie chwilę dajcie głos. Wiem, mamy to i tamto na głowie. Jednak zapewniam Was romantyzm jest wszędzie, wszystko jest romantyzmem. Wyliczać nie będę kolacyjek przy świecach, romantyzm wielokrotnie rodzi się ze spontanicznego, nieskrępowanego podejścia. I niech tak właśnie będzie, niech nas nieustannie ogrzewa blask za.......stości!

Wiem Sztuko, co to znaczy przewietrzona norka. Co i rusz znajduję w sobie cechy Bilba. Jestem wielką zwolenniczką podejmowania pracy na rzecz domowego ogniska. To cudowne i nieporównywalne z niczym uczucie być w dość obszernej, dobrze przewietrzonej norce i od niechcenia zrobić sobie placuszki z jabłkiem albo zupę kurkową, albo pyszne naleśniki z dużą ilością jajek bez oszczędzania i pozornie tylko dobrego smaku. Wiesz, Sztuko, często myślę, że życie w każdym momencie i miejscu pełne jest romantyzmu i ocieka sentymentalnym uniesieniem, podczas remontu też. Rodzi się coś pięknego, to daje poczucie szczęścia. No ale trzeba być też zasmarkanym perszeronem, jak to zgrabnie ujął Wujaszek. Coś za coś.

No to podajmy sobie ręce Sztuko, zapraszam na jedzenie po 19. Całe popołudnie spędzę poza domem. Zapraszam! ugoszczę Was jak umiem. Mam to i owo. I herbatkę caj mali z Krainy Orłów dla Trełki. Przybywajcie.

Czy ja naprawdę piszę niezrozumiale? Przyświeca mi cel mówienia jak najprościej, wyrażania prosto, tego co chcę powiedzieć. A może jednak pokrętna jestem? Biednaż ja niewiasta, nieszczęsnyż mój los.

Natasza powiła bliźnięta chłopiec i dziewczynka, do roku karmiła je mlekiem matki, zyskała duży prestiż.

Słyszycie szum czerwcowego deszczu? Jestem entuzjastką każdej pogody. Teraz jest czas roślin. Nabierają masy, chłoną słońce, powietrze i wodę. Akacje, jarzębiny a nawet sosny zwyczajne mają się jak najlepiej. Lubię drzewa. Wujaszku, wierzę, że widziałeś w Wiecznym Mieście bolszewickie plakaty. Być może do tej pory tam stoisz, stanowiąc niebywałą turystyczną atrakcję, ale co się kryje w słowach, że brutalnie i skutecznie niszczy największy dorobek cywilizacyjny ludzkości? Czy to, że pod pozorem dobrej zmiany zapędza ludzkość w prymitywną pracę służącą wytwarzaniu a zapomina o wyższych wibracjach? Czy rewolucja cały czas od tamtej pory pożera własne dzieci? Jestem ogarnięta przestrachem, niewiasty bywają trwożliwe, czasami boimy się wyimaginowanych strachów.

Dojrzewa rewolucja bolszewicka.

Zjadam przecinki. A chciałabym pisać do Was starannie. Przez szacunek do serca.