Lady S

Chyba tylko wmawiam sobie, że tak nie znoszę stawiać sobie ograniczeń oraz wciskać się w konkretne granice. Skoro gdy mam okazję zachować się inaczej niż zazwyczaj, to i tak nie umiem tego wystarczająco mocno chcieć.

Ponieważ widzę i wiem, że jest to bardzo cenne oraz wartościowe. Nie wiem natomiast dlaczego dla mnie nie jest wystarczająco ważne, by umieć podjąć jakieś działanie narażające mnie na najmniejsze nawet ryzyko.

Ma problemy psychiczne, jednak nie jesteś zobowiązana w jakikolwiek sposób, by się nimi zajmować kosztem swojego samopoczucia. Ubierz w łagodne słowa swoje zdanie i przygotuj się na każdą możliwą reakcję. Nie ustępuj z litości.

Nieprawda, Druhu. Czasem świadomie wybieram swoje dobro, gdy cudze jest na drugiej szali. I bywa, że czuję się przez to potwornie, a jednak dalej tak robię. Dlaczego?

Ja sama jestem egoistką. I siebie stawiam często na pierwszym miejscu - moje zdrowie, komfort, pragnienia, zasady, wartości.

Jak w ogóle można móc tak funkcjonować bez myśli o samopoczuciu drugiej osoby, bez troski o nią, bez jakichś przemyśleń czy nie okazujemy jej braku szacunku jakimś naszym zachowaniem? Brać wszystko i nie dawać niczego w zamian?

Dla mnie cudem natury jest ziarenko piasku czy ten pająk z tysiąca innych, które spotkałam. Nie widzisz w nich niezwykłości?

Jak Pokahontaz jedzie ze znajomymi na łono natury to nie będę gorsza, też się wybieram w jeden majowy weekend na urodziny i będzie wspaniała zabawa na świeżym powietrzu. Życzę nam obu, żeby pogoda dopisała.

Rozpoczynający się nowy dzień powinien przynosić ciepłe, pozytywne emocje. Chęć przeżycia go szczęśliwie. Myśl, że to wspaniale, że ten dzień w ogóle nastał. Smutne, jeśli tego nie czujemy.

Polecam, właśnie pierwszy wiosenny porządny spacer po lesie zaliczony i człowiek czuje się o wiele bardziej świeżo. Nawet motywacja do wszystkiego powraca. Masz jakieś ładne tereny niedaleko? A i wolicie chodzić sami czy może z kimś?

A jednak nie osiągnięcie szczytu. Czulibyście się nieudolnymi kochankami, gdyby wasza partnerka nie przeżywała orgazmu? Zakładając, że i tak odczuwa masę przyjemności oraz uwielbia się z wami kochać. A wy, Panie, czy bez ostatecznej ekstazy nadal czujecie satysfakcję ze zbliżenia?

Dobra, już chyba wiem. Takich osób nie oceniam, może to dla nich za trudne by sobie poradzić z problemem i nie winię ich. Skoro leki dają im ulgę i szansę na życie to śmiało.

Nie rozumiem tego, co napisałaś - albo inaczej, nie wiem co mi chcesz przekazać.

Jak ktoś bierze leki to idzie na łatwiznę. Leki to nie rozwiązanie, to doraźna pomoc. To tak jakbyś miała przed sobą bardzo trudny szlak górski, a psychotropy stają się Twoim sprzętem, dzięki któremu możesz w ogóle iść. Droga dalej jest cholernie trudna.

Ojej, powiedz coś więcej, proszę. Chodzi Ci o tematy związane z AI?

To chyba najczęstsze błędne myślenie, z jakim się niestety spotykam.

A może właśnie jest odwrotnie, Babciu.

Dokładnie tak jest i co w tym dziwnego?

Wiesz co, Pocahontaz, jak na moje nieprofesjonalne oko to tak, jak najbardziej jestem w stanie uwierzyć, że zdarzają się takie przypadki. Pewności nie mam czy nazywa się to wtedy stricte depresją. Nie każdy musi mieć tragic backstory, by z jakiegoś powodu jego mózg robił brrr i hormony czyniły cuda i dziwy. Że tak to ujmę humorystycznie, coby nie było, że smęcę. Fajnie, że się tym interesujesz - psychologia jest absolutnie fascynująca. Zawsze chętnie się o tym uczę.

Tak, mniej więcej w wieku 14-15 to się tak poważnie rozwinęło, ale na terapię oczywiście nie poszłam przez jeszcze kilka lat, aż do próby samobójczej niemalże. Zresztą, depresja to tylko jeden z moich problemów psychicznych. Nie muszą mieć. U mnie efekty uboczne wystąpiły, ale na samym początku (przyjmuję 200g Setaloftu, jeśli Cię to ciekawi) i były poważne, bardzo nieprzyjemne. Ale teraz już chyba ponad rok je biorę i już nic kompletnie z negatywnych efektów nie pozostało. Natomiast co będzie jak zacznę je odstawiać - nie wiem, kiedyś się przekonamy może.

Ja sama choruję na depresję od wielu lat, biorę duże dawki psychotropów, różne terapie, ale mimo to staram się stanowić podparcie dla najbliższych w ich trudnych chwilach. Choć jeśli Cię to wykańcza i nie dajesz rady to zakomunikuj to, nie męcz się, dbaj przede wszystkim o siebie, a potem o innych. Twoje zdrowie najważniejsze.

Przez cały tydzień (od niedzieli do soboty, choć nie wiem czemu w takim razie potem piszesz o trzecim dniu) miałaś prezerwatywę w pochwie i nie czułaś tego? A po seksie nie zdziwił was jej nagły brak? Zdaje mi się, że nie pomyśleliście, że wyparowała, a przydałoby się wyrzucić do kosza

Żałuję, że nie zostałaś doceniona. Relacja z taką osobą jest bardzo ciężka i trudna. Ja aktualnie znajduję się w podobnej sytuacji i oferuję bezgraniczne zrozumienie oraz cierpliwość. Electra bardzo mądrze pisze.

Lepiej osobie chorej nie wytykać tego egoizmu, bo to będzie się dokładać do jej wyrzutów sumienia, niskiego poczucia wartości oraz chęci odsunięcia się, bo "tak będzie lepiej".

Wiem, na którym.