Lady S

I gdzie mój?

Dziewczyny tu rację mają. Ze słowami marinero absolutnie się nie zgadzam. Autorze, spróbuj kontaktować się bez nacisków, trochę czasu spędzonego na pisaniu i może chęci na spotkanie odżyją.

Trzymałam tak kiedyś pytona oplecionego wokół mnie.

Totalnie Cię dzisiaj nie umiem rozczytać i pojąć.

Coś o rudości tu było toteż mnie przyciągnęło.

Nie dziwię się, Kitku jest piękny i na pewno przyjemnie się kizia.

What.

A jak myślisz czemu nie zabiegają?

Zgadzam się i mam podobnie. W moim przypadku wyglądowo zgadzam się z ukochanym tylko w tym, że jestem szczupła. On wysoki, ja niska, on dobrze zbudowany, ja zero mięśni, on ciemne włosy i oczy, ja jasne włosy i oczy. Nie zauważyłam u znajomych par żadnych podobieństw "z twarzy". Z charakteru za to jak najbardziej.

W większości przypadków tak, i to szybko.

Skoro to na odległość to tym bardziej rozumiem. W gruncie rzeczy mam podobne doświadczenia. O wiele trudniej jest zadbać o to, by osoba z takimi problemami czuła, że jest jej poświęcana uwaga, czułość oraz miłość, gdy pozostaje nam operować głównie słowami.

To smutne, ale zrozumiałe. Nie oceniaj się surowo - widać, że masz dużą wrażliwość i trudności w radzeniu sobie z emocjami. Niemniej faktycznie popełniłaś błąd. Daj mu delikatnie znać, że jesteś tego świadoma. Cierpliwość, wyrozumiałość i zero nacisków - przepis na to, że może kiedyś znów poczuje się przy Tobie dobrze, swobodnie oraz to naprawisz.

Chyba tylko wmawiam sobie, że tak nie znoszę stawiać sobie ograniczeń oraz wciskać się w konkretne granice. Skoro gdy mam okazję zachować się inaczej niż zazwyczaj, to i tak nie umiem tego wystarczająco mocno chcieć.

Ponieważ widzę i wiem, że jest to bardzo cenne oraz wartościowe. Nie wiem natomiast dlaczego dla mnie nie jest wystarczająco ważne, by umieć podjąć jakieś działanie narażające mnie na najmniejsze nawet ryzyko.

Ma problemy psychiczne, jednak nie jesteś zobowiązana w jakikolwiek sposób, by się nimi zajmować kosztem swojego samopoczucia. Ubierz w łagodne słowa swoje zdanie i przygotuj się na każdą możliwą reakcję. Nie ustępuj z litości.

Nieprawda, Druhu. Czasem świadomie wybieram swoje dobro, gdy cudze jest na drugiej szali. I bywa, że czuję się przez to potwornie, a jednak dalej tak robię. Dlaczego?

Ja sama jestem egoistką. I siebie stawiam często na pierwszym miejscu - moje zdrowie, komfort, pragnienia, zasady, wartości.

Jak w ogóle można móc tak funkcjonować bez myśli o samopoczuciu drugiej osoby, bez troski o nią, bez jakichś przemyśleń czy nie okazujemy jej braku szacunku jakimś naszym zachowaniem? Brać wszystko i nie dawać niczego w zamian?

Dla mnie cudem natury jest ziarenko piasku czy ten pająk z tysiąca innych, które spotkałam. Nie widzisz w nich niezwykłości?

Jak Pokahontaz jedzie ze znajomymi na łono natury to nie będę gorsza, też się wybieram w jeden majowy weekend na urodziny i będzie wspaniała zabawa na świeżym powietrzu. Życzę nam obu, żeby pogoda dopisała.

Rozpoczynający się nowy dzień powinien przynosić ciepłe, pozytywne emocje. Chęć przeżycia go szczęśliwie. Myśl, że to wspaniale, że ten dzień w ogóle nastał. Smutne, jeśli tego nie czujemy.

Polecam, właśnie pierwszy wiosenny porządny spacer po lesie zaliczony i człowiek czuje się o wiele bardziej świeżo. Nawet motywacja do wszystkiego powraca. Masz jakieś ładne tereny niedaleko? A i wolicie chodzić sami czy może z kimś?

A jednak nie osiągnięcie szczytu. Czulibyście się nieudolnymi kochankami, gdyby wasza partnerka nie przeżywała orgazmu? Zakładając, że i tak odczuwa masę przyjemności oraz uwielbia się z wami kochać. A wy, Panie, czy bez ostatecznej ekstazy nadal czujecie satysfakcję ze zbliżenia?

Dobra, już chyba wiem. Takich osób nie oceniam, może to dla nich za trudne by sobie poradzić z problemem i nie winię ich. Skoro leki dają im ulgę i szansę na życie to śmiało.

Nie rozumiem tego, co napisałaś - albo inaczej, nie wiem co mi chcesz przekazać.