Załamana92

8 lat zanim zaczęliśmy się spotykać, czyli w tym momencie jakieś 11 lat. Na długi czas nie mielismy kontaktu. Odszedł od byłej, bo był przemęczony psychicznie i fizycznie. Jego córka to po prostu efekt wpadki, byłą zapewniał ze kocha ją najbardziej na świecie, a mi próbował wmówić, ze był z nią tylko dlatego żeby złapać kontakt z dzieckiem. Tutaj myśle, ze żyje ze mna bo jest mu wygodnie. Nie wiem czy mnie kocha, czy to tylko kwestia, ze ja finansuje budowę domu, utrzymanie domu jest na mojej głowie. A to co on postanowi to ja mam się dostosować.

No sam z siebie tez sprząta.

Znaliśmy się 8 lat, nasze małżeństwo trwa 2 lata. W sumie nie zwróciłabym na niego uwagi, ale był pewien ciężki okres w moim życiu gdzie był dla mnie przyjacielem i wsparciem. Jego marzeniem było mieć syna, a teraz jak go ma to olewa. No nie bardzo zamieniłam się z nią miejscami. Problem tkwi na jego podejściu i olewki sytuacji.

Jego była partnerka właśnie nic nie robiła i ciagle czepiała się jego rodziny. Musiał pracować, sprzątać ( bo uważała, ze nie ma po co sprzątać skoro i tak będzie zaraz brudno), wiecznie zmęczona. On namawiał mnie usilnie na założenie rodziny, to on walczył o to, żebyśmy mieli dziecko. Wiec moje pytanie brzmi po co chciał tak zakładać rodzine skoro ja olewa. Mogliśmy żyć w związku nie formalnym i wtedy proszę bardzo jego córka jego sprawa ile wydaje pieniędzy i poświęca czasu. Czasu jednak nie cofnę...

Nie jemu, tylko nam. Chciałam udać się do psychologa mężczyzny, żeby on jako osoba bezstronna spojrzała Na tą sytuacje i oceniła. Bo moje próby rozmowy kończą się jedynie jego ucinanie rozmowy albo zupełnym brakiem odzewu.

Coś czuje, ze jesteś właśnie rozgoryczną zostawiona żona z dzieckiem. Tak mają równe prawa, ale ma tez obowiązki wobec naszego dziecka z których się nie wywiązuje.

O to cały czas proszę. Zaproponowałam już rozmowę z psychologiem.

I miałam poczucie, ze na serio ze mna jest już coś nie tak. Jest pracowity i to bardzo. Ale co z tego skoro ja się czuje jak samotna matka, a pieniądze w większości ida na jego dziecko z poprzedniego związku.

Chyba tylko dlatego, żeby chociaż jedno dziecko miało pełna rodzine. Ale wiem, ze to na dłuższa metę się nie da.

No właśnie nawet nie chce ze mna rozmawiać. Tylko kończy to tekstem „szukasz problemów na sile”.

Od samego początku w sumie jak się wprowadził nie dokładał się do niczego. No może raz na jakiś czas. A tak to nawet nie zaproponował, żeby podzielić się rachunkami cz czymkolwiek.

Niestety obydwoje, choć za moje pieniądze kupiony. On dołożył tylko 30 tys. Miałam kupować mieszkanie, wtedy było by na mnie. Jednak wizja lepszych warunków dla dzieci przysłoniła mi wszytskie czarne myśli i uległam, żeby postawić dom.

Powiedziałam już, ze na dom już pieniędzy nie przeleje. Na nasze wspólne dziecko powiedziałam, żeby tez mi przelewał tyle ile płaci na córkę plus wynajem. No ale zero odzewu...

To nie jest tak, ze ja sobie wymyśliłam, ze ma więcej czasu poświęcać mi i koniec. On mnie namawiał na dziecko, pragnął go. Obiecywał, Ze zmieni godziny pracy, ze z córka będzie się widywał co drugi weekend, ze nie mam o co się obawiać. Ja traktowałam z początku jego córkę jak własna córkę, on wielce się wtedy obrażał i ubolewał, ze do mnie lgnie bardziej niż do niego. Później z czasem kontakty zaczęły coraz bardziej być częstsze. Nas zepchnął zupełnie na bok. Jego córka zaczęła się robić coraz bardziej rozpuszczona, bo jej po prostu na wszytsko pozwala, a moje dzieci szczególnie syna dyscyplinował strasznie, czasem wyśmiewał. Ukróciłam to. Dom mnie wcale nie cieszy, najchętniej bym go sprzedała. Ale już mam dość, ze ja muszę płacić za wszytsko, a on tylko spełnia zachcianki swojego dziecka.

Raz między wierszami tak mnie zrozumiał i ze jestem nienormalna skoro miałabym mu kazać wybierać... Wczoraj miał służbę, dziś od rana zabrał córkę na cały dzień do swoich rodziców i od wczoraj nawet nie zapytał jak nasz synek. Nie odzywa się cały dzień dziś.. Ja sama w domu z dziećmi, a on wywalone jak widać na nas.