Rrrr

Jako osoba która była uzależniona od porno, jeśli wszystko w związku jest oki to czas na odwyk i seksuologa. Chociaż powiem że moja mnie fizycznie w ogóle nie rusza, (nie obrażając jej, nic w je wyglądzie mi się nie podoba, połączyły nas charaktery i wspólne pasje), mógłbym wkładać w ścianę ten sam efekt mimo to pożegnałem się z uzależnieniem. JEŚLI porno utrudnia seks i woli się tą formę czas na rozmowę lub terapię .

Myślę dużo zależy kto jak idzie przez życie, wymagań wieku i doświadczeń.

Nie powiedziałbym że to takie straszne, jesteśmy już po 35 żadne z nas nie miało udanego związku, ani tego by partner czuł do nas pociąg, mamy do siebie szacunek, przyjaźń, zaufanie obydwoje mam charakter który ludziom często nie odpowiada. Moja marzenia o rodzinie itp. porzuciła dawno, ja takich marzeń nie miałem. Obydwoje potrzebujemy jakiegoś rodzaju bliskości. Życie to nie bajka nie można mieć wszystkiego, a zwłaszcza z wiekiem.

Swojej powiedziałem, ogólnie to już sobie darowałem seks z nią, jeszcze mniej zaczęła o siebie dbać i jeszcze sztywniejsza (nie wiedziałem że to możliwe :), więc sobie żyjemy jak 90 letnie małżeństwo. Libido jest, ale mi prócz przeciętnego wyglądu potrzebny także charakter i uczucie.

Każdy ma upodobania coś co nas pociąga i czasami nie da się tego oszukać lub z marnym skutkiem. Moja partnerka fizycznie mi nie odpowiada do tego nudna w łóżku to też zrobiło swoje, później trochę bardziej się zaniedbała, ale tak było od początku. Ogólnie łączy mnie z nią wszystko inne nie licząc seksu i pożądania, chociaż bym się starał raz na ruski rok cię się udał czymś na luz oraz myślenie o czym innym o kim innym.

Jeśli o Zawsze możesz odejść z długami przyszedłeś z niczym, a odszedłeś z czymś

Ogólnie długi nie duże, a praca znośna, ale 2300 zł na rękę do tego wynajmuje kawalerkę z moją partnerką z rozsądku. Brak studiów (ba matury) brak prawka (zdrowie i leki nie pozwalają oraz ogólne roztrzepanie). Znajomych brak nie pasowałem do osób które poznawałem wolałem wypić sam pub/bar (każdy na imprezy elektro) czy poczytać dobrą książek np: Brian Lumley. Ogólnie 32 lata i zero osiągnieć i ambicji.

Czemu takie zapytanie, po opiniach 2 osób które są w związku gdzie jest równowaga i wszystko jak należy. Partner cię motywuję by być lepszą wersją siebie, jest to pożądanie (dla nas seks może nie istnieć nie ma pociągu, więc....) , pary mają dużo wspólnego. Nam się prostu oki spędza czas, nie lubi samotności na dłuższą metę, mam nie ciekawe charaktery itp.

Takie pytanie do osób które są w takim związku kilka lata jak się wam żyje? Czemu takie pytanie, ponieważ od 2 lat jestem w związku gdzie owszem jest przyjaźń, zaufanie czy akceptacja. Nie ma jakiegoś rodzaju chemii, pożądania ogólnie spędzony czas jest oki czy wieczorami jest się do kogo przytulić. Tak naprawdę nie mamy dużo wspólnego, mało czasu dla siebie i pewnie gdyby nas zamknąć na tydzień 24/7 to byśmy mieli siebie dość. Jednak trwamy w tym związku z powodu chyba że żadne z nas nie ma szans na nic innego oraz wiemy że jest pewien rodzaj akceptacji tej drugiej osoby.