mądrapolka

Po pierwsze proszę: niech dzieci , osoby po ostrym spożyciu lub zwyczajnie nieokrzesane nie włączały się do dyskusji. Po co, skoro i tak nie mają NIC do powiedzenia? Ronda, myślę że w dużej mierze Twoje problemy z jedzeniem i w konsekwencji sylwetką (kto wie jak poźniej będzie ze zdrowiem) mają podłoże w psychice. Powinnaś zacząć robić coś, co sprawia Ci przyjemność, przestać żyć w schemacie dom rodzina- dom rodzina i jeszcze raz to samo. Oni są ważni, owszem ale Ty też powinnaś być ważna dla nich, tak więc masz prawo do samorealizacji i przyjemności a oni obowiązek to uszanować. Co do samej diety- nie ma uniwersalnej dla każdego. Uwzględnij w niej ulubione produkty, zrób sobie też może listę tych za którymi nie przepadasz i je wyrzuć. Na tej bazie buduj smaczny i zdrowy sposób odżywiania. Jedz wtedy, kiedy jesteś głodna, nie wówczas gdy masz wolną chwilę albo jakiś gorszy moment w ciągu dnia. Takim uniwersum przy dowolnej diecie wydaje mi się ponadto post przerywany, czyli np. 12 godz. w ciągu doby nie jesz (wliczając w to sen a więc to proste) a w kolejnych 12 spożywasz posiłki. Wtedy organizm ma czas aby prawidłowo metabolizować. Absolutnie nie licz kalorii, nie stawaj codziennie na wadze, to nie przynosi żadnych skutków poza nerwami, choćby spowodowanymi samą upierdliwą czynnością:)

Zakładanie rodziny to ogromna odpowiedzialność. Gdy ktoś się na to decyduje, powinien dobrze przemyśleć czy chce być rodzicem.

Zgadza się. Nawet jeśli schudniesz to możesz mieć problemy stomatologiczne i gastrologiczne. Podlewając sobie kwasem żołądkowym górną część przewodu pokarmowego, pojawia się ryzyko wrzodów a zgaga niemal murowana. Lepiej zatem zmienić nawyki żywieniowe (nie odchudzać się totalnie restrykcyjną dietą, bo wtedy będziesz miała napady i łatwo wpaść w bulimię), wdrożyć sport który lubisz. To może być cokolwiek: piłka, taniec, basen, siłownia, deskorolka- bylebyś czerpała przyjemność z aktywności.

Dokładnie. Jedni mają drobniejsze inni "grubsze" kości, inaczej też u każdego rozkłada się tkanka tłuszczowa i mięśniowa. Jeśli proporcje są ok, to i przy 46 kg i przy np. 56 można wyglądać świetnie. Tabele, BMI i inne liczbowe duperele nie są jakimś super wyznacznikiem, ważne żeby czuć się dobrze i mieć dobrą kondycję. Wiadomo że skrajności stanowią już trochę inną bajkę lecz wówczas widać, że człowiek wygląda niezdrowo czy to ważąc bardzo mało czy z kolei bardzo dużo.

Dzieci, wyjdźcie z błotnistej piaskownicy. Ekstremalne diety nie są dobre- albo człowiek wróci do dawnych nawyków i dawnej wagi albo się rozchoruje. Lepiej zmienić tryb życia na zdrowszy niżeli się katować liczeniem kalorii i mdłym jedzeniem.

Nie wiem o kim mowa ale absolutnie nie jest gruby oceniając po podanych tu wymiarach. Wręcz odwrotnie- b. szczupły.

Niska, na pewno jesteś bardzo, bardzo szczupła. Nie chudnij dalej tylko, nie ma ku temu absolutnie powodu i nie martw się też jak parę kg Ci przybędzie, nadal będziesz szczupła. Trudno określić jaka waga byłaby optymalna dla Ciebie, ponieważ zależy to od typu sylwetki, proporcji itd. Pamiętaj tez koniecznie o zdrowiu, jeśli jego kosztem utrzymujesz smukłość, koniecznie to przemyśl, jeśli zaś zawsze byłaś "chudzielcem", cóż...znam sporo osób u których przemiana materii szaleje.

U mnie zwykle jakieś wymyślne muesli z dodatkiem sezonowych owoców albo kulek zbożowych, które kupiłam takim zestawie: https://onedaymore.pl/sklep/zestaw-przekasek/ wraz z innymi fajnymi przekąskami (one z kolei są w sam raz na drugie śniadanie do pracy albo do zabrania w podróż). Czasem też mój pierwszy posiłek stanowi coś na bazie jajek, np. omlet z warzywami.

Wszystko zleży od wzrostu i budowy ciała. Jeśli kobieta ma np. 170 cm i waży 50 kg jest szczupła.