nexi89

Potrzebuję nie wiem w sumie czego. Może po prostu cudzego punktu widzenia. Zacznę od początku. Po śmierci Ś.P. Mamy dostałam mieszkanie,ale musiałam spłacić przyrodniego brata(nie jest synem mojego ojca). Właściwie nie chciałam przedłużać , wiedziałam,że takie jest jego prawo, tak sie dogadaliśmy i nie było zbędnych żali o to. Byłam jednak samotną matką, pracowałam. W pierwszej kolejności poprosiłam o pomoc ojca i wujka, ale poza poklepaniem po ramieniu nie otrzymałam żadnego wsparcia.( a byłoby z czego bo działki itp). Wzięłam więc kredyt(gigantyczny,gotówkowy bo hipoteka na spłatę odpadała),poszłam z bratem do notariusza i domknęłam sprawy spadkowe. Jak się potem okazało ojciec miał żal,że mieszkanie nie spadło na niego , ale kredyt oczywiście powinien być w dalszym ciągu tylko mój(nie mieli ślubu z Ś.P. Mamą). Po kryjomu latał do brata i oferował pomoc w "odebraniu mi mieszkania"...."z szerokopojetej zemsty..".za jego krzywdę." Mimo tego z nami mieszkał, miał stały meldunek. Nie miał kasy,czekał na decyzję co do renty bo po covidzie siadło zdrowie. Były jednak ciągłe awantury, skłócanie mnie z mężem a ja będąc w ciąży potrzebowałam spokoju. Ojciec dostał zaleglą rente i się wyniósł szkalując nas w okół,że go wygonoliśmy. Ciążę straciłam w 19 tc. Jak powiedział mężowi " za jego krzywdę i za to ,ze go wygodnilam". Przypominam,ze wyniosl sie sam do brata jak dostal pieniądze. Tamten wyciagnal z niego zalegla kase z zusu i wykopal na wynajem. Ojciec wynajmował mieszkanie,my oferowaliśmy żeby wrócił ale miał nas gdzieś. Dodam,ze za wynajem płacił 1500zl wtedy bez mrugnięcia okiem(kawalerka)a z nami nie chcial sie zrzucac po 800zl na kredyt i czynsz, nie martwiac sie już o jedzenie czy leki. Byly dantejskie sceny o to i oczernianie nas. Po x czasu wlasciciel sprzedal mieszkanie i przygarnęliamy ojca z powrotem. Ustalilismy ze zajmie się synem jak my obydwoje jestesmy w pracy(podjelam nowa)i nie musi nic dokladac. To była jego "praca". Oprocz tego kupowalismy mu leki i oplacalismy telefon. Nie martwil sie o nic , duzo wolnosci, cala chata dla niego bo duzo pracowalismy a i tak dziala sie krzywda.Codzienne awantury. Odebrano mu czasową rentę, czekał na emeryturę ,był bez grosza. Po kilku miesiącach przyznano mu emeryturę, oprócz tego sprzedał auto,pole i za przeproszeniem kopnął nas w d *pę . Nie zwarzał,że jest 23 a my na 5 rano do pracy i są wakacje. Z Pełną sakiewką wyniósł się do brata. Z dnia na dzień, bez uprzedzenia. Sprzedał auto z salonu, kupił szrota jakiegoś, a resztę wyciągnal moj wujek. Mało tego naraził nas na 7 tysięcy strat. Naobiecywał ze zajmie się synem, ja wówczas dostalam przedluzenie umowy i awans, maz tez w pracy super. Padla decyzja o sprzedazy mieszkania.Ojciec nawet sie zgodzil wymeldowac po ponad roku walk. Kobieta dala zadatek, przenioslam dziecko do dobrej,prywatnej podstawowki wiedzac,ze fajnie zarabiamy nawet a byla najblizej upatrzonego przez nas mieszkania (miejscowosc obok naszej- w miejscu pracy męża i dobrym dojazdem do mojej). Niestey tatuś wyprowadził się z dnia na dzień. Musiałam odejść z pracy,bo niania przewyzszala zarobki, omal swojej nie stracił mąż (przez akcje dziadka i nie stawienie sie nie dostal stalej umowy). Płakałam,ɓłagałam,ale ojciec był na to głuchy.Zlozylam wypowiedzenie mimo,ze namawiali abym została. Nie bylo nas stać na prywatną szkołę. Wisial nad nami kredyt. Odstąpiliśmy od sprzedazy mieszkania zwracajac dwukrotnosc zadatku i z prywatnej szkoly placac niestety na wypowiedzeniu 3 miesiace za nic. LĄCZNIE PONAD 7 K ZA NIC przez mojego ojca i moją ufność. My płaciliśmy i płakalismy a ojciec zyl jak lord. Przepierdzielil kasę i nagle brat ma go dosc i robią podchody jak go do nas znowu wcisnąć. Jak kasa byla to my bylismy zli a teraz standardowo wujek szuka jak sie go pozbyć. Dziś ojciec przyjechal zaproponowac ze sie wprowadzi, bo nie ma sie gdzie podziać. Postawilam ultimatum. Zwrot tych 7 tysięcy, co przez niego straciliśmy i tysiac zlotych do oplat co miesiac(mamy lacznie 4 z kredytem). Meldunek tylko czasowy z mozlowoscia przedluzenia. Opieki nad dzieckiem nie potrzebuje bo pozbawil mnie jedynej pracy a tu nie ma szans na zatrudnienie taka dziura.Wobec tego musi sie dokladac jak lokator. Po tej rozmowie trzasnal drzwiami i powiedzial,ze to pier*oli i sobie cos wynajmie i ze jesyesmy zlodziejami. Wujek mnie obwinia,wyzywa od wyrodnych corek,ze tatus biedny,schorowany ,wspominaja cos o alimentach na niego,opiece spolecznej. K**wa czy ja naprawdę jestem az taka zla? Nie zycze mu źle. Niech żyje 100 lat ale nie w moim mieszkaniu. On mial nas w d*pie, nie liczyl sie ze mna,z wnukiem ktory tak blagal zeby go nie zabierac ze szkoly. Mial wywalone w konsekwencje jego dzialan. A teraz ja jestem potworem bo nie chcę go przyjąć jakby się nic nie stało. Przez niego moze sie rozpasc moje malzensywo bo maz powiedzial,ze tego nie udzwignie jesli przyjmę ojca z powrotem. Nie dziwię mu się. Oddał cała swoją pensję i pół mojej na splate zobowiazan przez dziadka i oprocz tego mielismy 0 prywatnosci,ciagly syf i awantury. Dla nas 7 tysiecy to 4 raty kredytu. Zgadza się z moim zdaniem,ze pomoc tylko po naprawie szkód przez dziadka.

Nie ma takiej opcji niestety bez matury i studiów. Żadne kursy nie załatają braku wykształcenia.

Moja teściowa, kiedy chce mnie zdyskredytować w oczach męża, wmawia, że ktoś powiedział o mnie to czy tamto. Po konfrontacji się kłamczucha przyznaje, że sama wymyśliła. Mąż zawsze ją usprawiedliwia. Idzie zima, jest problem z węglem, siedziałam na tej stronie i polowałam, upolowałam nie to co chcieli i już jazda ( nic sie niestalo, anulowanie zamowienia i tyle). Spedzilam kilka godzin,zeby nie marzli. Wtsraczylo podziekowac, a nie jechac po mnie, ze co ja za szajs kupilam itp itd. We wtorek bedzie kolejna sesja zakupowa i mialam znowu siedzieć i polować , bo to jednak starsi ludzie i mają córkę , która mimo,że jest na miejscu to juz zapowiedziala,ze nie ma czasu ( ona nie pracuje , wlasciwie nigdy nie pracowala, a ja pracuje i czas znalazlam). Wczoraj maz zadzwonol do nich a ona, ze ktos tam ppwiedzial,ze wyglądam " dobrze jak pączek". Powiedzialam do meza , ze znow mi wbija szpilę, a wg męża to był komplement ( jestem przy kości). Powiedziałam, że mam dość. Nie będę miła, pomagać z zakupem węgla, tracić czasu, podczas gdy ona mi dogryza. Dodam,że sama jest otyła i ejj córka z wnuczką też urodą nie grzeszą, a to mi ciągle wytyka wady. Mąż oczywiście,ze przesadzam , ze jestem wredna, ze sobie wmawiam,ze ona mi dogryza, bo to był komlement. Mam super męża, jest mega dobrym czlowiekiem, ale głupi niestety jak but. Szkoda, że nie widzi i mnie nie broni, kiedy mnie kolejny raz jego rodzina poniża, a robią to nieprzerwanie od początku znajomości. Powód: Zabrałam im parobka niemal 200km dalej, który w domu zrobił, podwiózł itp. Oni nie mają prawka, są starsi, a na córkę mimo,że jest na miejscu nie mogą liczyć. Dodam, że kiedyś plan był taki,że będziemy mieszkać u niego,ale tak mnie atakowały z córunią, tak ubliżały, intrygowaly,że kazałam mężowi wybierać i mieszkamy u mnie. Mają to co chciały.

Ale ja nie drę kotów. Chciałam pomóc, mimo zadanych krzywd. Uznałam, że dla mnie żaden wysiłek, a nóż się uda kupić, więc zabrałam się za zamawianie. Siedzę od kilku tygodni, udało się, w sumie nie wiem jak , po kilku godzinach parę dni temu. W podzięce usłyszałam, że jestem pączkiem, a jest to niestety mój czuły punkt, o którym teściowa wie. Trudno. Ktos tu napisał, że zachowałam się niemądrze pomagając i święta racja. Nie wiem co ja sobie pomyślałam. Chciałam po prostu być ponad to. Mąż pracuje na stacji benzynowej. POmaga mi w domu bardzo, ale niestety pewnych rzeczy chyba nigdy nie zrozumie.

mąż zaczął pracować

Coraz bardziej nienawidzę swojego męża przez to, że jego rodzinka i jej sprawy są na 1szym miejscu. Poroniłam w 22tc. Ledwie doszłam do siebie, po 6 miesiącach zaczęliśmy się starać i cyk, są 2 kreski. Niestety, zaczęłam plamić na różowo. Jestem obstawiona lekami, jednak w przypadku zwiększającego się krwawienia lekarz kazał odstawić i zaczekać na poronienie:(. Szanse sa więc marne. Jest czwartek, nic się jeszcze nie zaczęło oprócz plamień, ale ból brzucha coraz silniejszy. Mój mąż jednak jutro jedzie na 4 dni na żniwa do swojej rodzinki, bo jak twierdzi "nic mi nie poradzi", a tam nie ma go kto zastąpić. Żałuję, że starałam się z tym maminsynkiem o kolejną ciążę. Teraz będę więc sama z tym bólem psychicznym i fizycznym. Po raz kolejny teściowa i rodzinka męża(temat rzeka jak mi zatruwali zycie) są ważniejsi. Płakac mi się chcę, boję się, jestem nieszczęśliwa, zrozpaczona. Kazałam mu już nie wracać, nie chcę go widzieć. W złości przeklęłam jego rodzinę. Powiedziałam, że mam nadzieje,że jeśli mamusia będzie chorować, to wtedy też ją zostawi jak mnie. Ale wiem,że nie. Kiedy tylko mamusia zapiszczy, że coś ją boli, to synek w trybie pilnym pędzi na złamanie karku mimo 200km odległości. Nienawidzę ich, gardzę nimi i brzydzę się nimi. Przed ślubem niestety się maskował, bo bym nawet na taką zyciową mameję nie spojrzała.

Wiem. Mam za sobą stratę w wysokiej ciąży, i niestety ,ale tak jest lepiej. Poprzednim razem byłam bliska obłędu.

U mnie niestety krwawienie:(. Najpewniej był biochem.

Pozwoliłam sobie przejrzeć Twoje posty i z przykrością stwierdzam, że jesteś bardzo złośliwą i zgorzkniałą osobą.

haha on już dawno spakowany Mam ofertę pomocy naszczęście,ale nie czuję się na tyle fizycznie źle. Psychicznie to szkoda gadać. Mam oczywiście nadzieję, że się uda. Wiem, że wielu powie, że zemsta jest dla słabych, ale jak to jest, ze biednemu zawsze wiatr w oczy a taki zakłamany podelec jeden z drugim żyje, jest zdrowy i ma się dobrze. Kocham swojego męża i jednocześnie nienawidzę. On jest po prostu zbyt uszkodzony przez rodzinkę, żeby z nim cokolwiek na dłuższą metę budować. Żałuję, ze nie uciekłam przed ślubem jak teściowa ze szwagierką odstawiały pierwsze cyrki, a mąż tego nie widział i wmawiał, ze przesadzam, że sobie wmawiam, a oni mnie wspierają, kochają i sa za mna. Wiem, że progesteron dawkowany każdą drogą robi swoje, ale bym ich po prostu rozniosła. Oby im te żniwa nie wypaliły i wszystko zgniło.Za moją krzywdę ( nie tylko tą dzisiejszą)

Dokładnie, dlatetego mam ich już gdzieś. Plamię z przerwami,ale bez krwawień. Bardzo się boję. Boże, tak bardzo bym chciała, żeby się udało. Pal licho tego gówniarza i jego toksyczną rodzinkę. Alimenty i wypad. A jeśli się będzie migał to od ukochanych dziadków. Wkońcu tak dzielnie walczyli o powrót synusia,więc się chyba liczyli z takim rozwojem spraw.

Mieszkamy w moim mieszkaniu. On nie widzi w swoim zachowaniu nic złego. Na wszystkie moje zarzuty " to ja przyjadę po rzeczy". Tylko taka odpowiedź. Niestety nadal plamię. Mam 1 dziecko, z poprzedniego związku. Ciąża bezproblemowa, szpital tylko do porodu , żadnych duphastonów, leków. Ma obecnie 8 lat. To mu dziś wykrzyczałam, bo jego matka ciągle mnie obwinia za utratę ciąży, a przecież "wina" jeśli juz koniecznie purchawa chce jej szukać, może leżeć po ich stronie. Stara purchawa pewnie zaciera ręce. Synek jest już tylko jej. Będzie teraz ją niańczył, zabawiał i usługiwał jej i córeczce. Będzie go strzec jak zaklętej twierdzy przed każdą nieodpowiednią babą( a odpowiednich dla niej nie ma). Córeczce tam w małzeństwie nie bruździ, bo się boi,że zięć jeszcze na oczy przejrzy, a to by oznaczało dla córuni pójście do pracy , a ona jest zdolna do wszystkiego, tylko nie do tego.

Nagłe odpłynięcie wód. W histo przewlekły stan zapalny. Moja pani doktor mówi , że to infekcja. A u Ciebie?

Dziękuję:)4 tydzień. Test 2 dni przed terminem @. Planuję właśnie betę w pn i w środę. Jestem po stracie w 22tc i stąd bardzo się boję tej ciąży.

Na betę nie poszłam sama w sumie nie wiem czemu. Miałam dziś wizytę u lekarza (nie ginekologa) i tak się nie wyrobiłam. Jutro sobota, więc nie zrobię. Na szczęscie plamienie się zmniejsza. Oby ustąpiło, bo jestem sama z dzieckiem 7 letnim w domu:(. Mąż wybrał żniwa u mamusi(temat rzeka).

U mnie 2x test z bladą kreską, ale niestety są plamienia. Dostałam leki i mam czekać na rozwój sytuacji. Na betę pójdę jeśli nie wystąpi krwawienie do poniedziałku.

Nic nie wskazywało takiej a nie innej postawy męża. To po 1. Po 2 , bo życie nie jest czarno białe. nie łap mnie za słówka, bo próbujesz się na siłę do czegoś przyczepić

Teraz nie ma o czym mówić nawet. Pewnie wpakowałabym się w jeszcze gorsze bagno. Robiłam jednak co mogłam, zeby odciął tą chorą pępowinę. Niestety, do tego trzeba kogoś kochać, a on ma mnie gdzieś niestety.

Wczoraj płakałam do telefonu a ona,że jak będę tak odstaiwać i się stresować to kolejną ciążę poronię ( w domyśle poroniłam ze swojej winy). Staram się nie stresować, ale to jest dla mnie straszna sytuacja. Myślę o sądowym zabezpieczeniu potrzeb rodziny, bo niestety,ale porzucenie żony w ciąży ma swoje konsekwencje.

Nic mnie nie trzyma poza przysięgą i miłością. Mam swoje mieszkanie( oddziedziczone), stałą pracę. Mogłabym w sumie odejść bez żalu, stąd moja decyzja. Trzymajcie za mnie kciuki, żeby plamienie się nie zwiększało. Tak bardzo bym nie chciała znów poronić. Niezależnie od tego, czy będę z meżem czy nie, to bardzo pragnę tego dziecka. Tak bardzo się boję poronienia, krwotoku:(. Nie daruję mu tego, nie umiem, a jego matce życze, aby kiedyś w chorobie też była sama. Nie życzę,żeby umarła, a,żeby tak samo się bała i została bez pomocy. Gdyby byla w porządku, to jak ktoś słusznie zauwazył, kazałaby synowi wspierać żonę. Niestety on chyba ejszcze z macicy nie wyszedł i tego nie widzi. Jak jej córeczka była w ciąży, to kilka osób krążyło wokół niej na każde skinienie, włącznie z moim mężem. Powiedziałam jej to wczoraj, to zrobiła z siebie ofiarę. Namawiałam go i namawiam do sprzedaży pola. Ja mam swoje mieszkanie, moglibysmy je wynając, wziąc kredyt na inne, on by wyłożył wkład własny, ale kredyt na 2,bo ja wiecej zarabiam. Wyszlibyśmy wtedy na 0. Ale nie, bo pole jest nietykalne. Z tego związku niestety,ale nic nie wyjdzie. Coraz boleśniej się o tym przekonuje.

Nie mam mamy ani żadnej rodziny.

nie zaboli mnie randomowa opinia

dlczego tak sądzisz?

Myślałam o terapii, ale on jest tak zaślepiony swoją rodzinką, że to nic nie pomoże.

Mąż w dodatku nie uszanował mojego prawa do prywatności. Mówię, żeby nikogo o ciąży nie informował do 12tc conajmniej, bo mam złe doświadczenia po pierwszym poronieniu. Rodzina męża obwiniała mnie o tą stratę i ciągle ranili. A on co dziś zrobił? Zadzwonił do mamusi się wypłakać, że odstawiam cyrki i nie chcę go puścić na żniwa z takiego i takiego powodu. Za chwilę znów teściowa zacznie mi dogryzać, że ciąży nie umiem utrzymać, bo tak było poprzednim razem:(. Tylko czekać. Doradziła mężowi odstawić mnie do szpitala i przyjechać. Zasugerowała, że ...uwaga...udaję ciążę,żeby go nie puścić :D. Ja jednak szpitala nie chcę. Mam duphaston, luteinę, nospę, magnez i nakaz leżenia. Wiecej nic nie da się zrobić na tym etapie, a nie chcę po 1 widywać się z ciężarnymi na oddziale a po 2 wolałabym uniknąć łyżeczkowania. Mąż niestety nie widzi nic złego w swoim zachowaniu, dlatego niech już spada skąd przyjechał. Żadna nie była dość dobra dla mamusi i chyba żadna nie będzie. Wg. nich on żyje tylko po to,żeby lecieć na zawołanie teściowej i jej córeczki takiej samej.