Bylejakosc

Nic dziwnego, bo ona tak gra tą swoją "młodością", jako argumentem na wszystko. Plus lubi tworzyć obraz zmasowanego hejtu ze strony starszych pań (35+)

Tylko błagam, Gaba, nie wyciągaj z tego przypadkiem wniosku, że w tym świecie toczą się jakieś szalone dyskusje na twój temat To raczej jak dzielenie się memami. Ot, ciekawostka taka.

W którymś z poprzednich świętej pamięci wątków już wspominałam, ale nie zaszkodzi powtórzyć - w końcu Gaba czyta nas regularniej niż cokolwiek innego: kilkoro moich znajomych z szeroko pojętej "branży" (literatura, muzyka, publicystyka, środowisko akademickie), którzy swego czasu myśleli o Paryżewie jako czymś ciekawym i być może faktycznie obiecującym, zmieniło zdanie po zajrzeniu na IG Gabrieli, bo zrozumieli, co to za osoba. Niektórych otrzeźwił także jej tekst o czytelnikach. Myślę, że Gaba skutecznie zmierza w kierunku zniechęcenia do siebie wszystkich, na których opinii jej swego czasu zależało. Ale jak to ona - będzie uparcie mówić, że jej nie zależy, aż w końcu okopie się w swojej wyimaginowanej pozycji twórczyni niedocenionej i niezrozumianej przez świat preferujący leniwe baby.

Bo ona większość swoich mocy przerobowych zużywa na rozkminę siebie samej (co czuje, jak się czuje, czy jest zmęczona, czego jej potrzeba, co powinna dla siebie zrobić itp.), na analizę świata zewnętrznego niewiele zostaje

Może ona siedzi w jakimś hubowym darknecie??? Gdzie jest te 90% kobiecych kont - opartych o lenistwo, pasożytnictwo, patriarchat, niewdzięczność, brak zainteresowań, ambicji i wrażliwości oraz strach przed młodszymi i zdolniejszymi? Gabi, a białe myszy też widzisz?

Chciałam ino powiedzieć, że na miejscu jej czytelnikopatronów byłabym zażenowana, gdybym robiła dla niej coś miłego, a ona by tak o tym trąbiła

Kopiec kreta RIP, wątek zniknął w trakcie mojego pisania komentarza, więc ten jest chyba chwilowo jedynym Algorytm Gabi niezawodny - im trafniejsze komentarze, tym szybciej je ubija

Hmm, jeśli Jola myśli, że przez mówienie o swoim zdrowiu psychicznym realizuje jakąś misję normalizacyjną, to się myli. Albo - no cóż - realizuje ją źle. Gdybym była osobą wstydzącą się jakichś dysfunkcji psychicznych, potrzebującą wsparcia, chcącą poszerzyć świadomość itp., to po jej filmach doszłabym co najwyżej do wniosku, że jeśli nie mam nieograniczonego czasu, który mogę sobie dać na sen, odpoczynek, rozkminę swoich stanów, lub brak mi środków na dowolne dopieszczanie swoich potrzeb, to zwyczajnie się z tego nie wygrzebię i jestem na taki stan skazana.