Klitek

Ok

Jaki test? Czy co zgadza się z czym?

Jak przez wiele lat nie zmieniałem mojego myślenia to wszyscy mówiliście że to źle. A jak zmieniłem moje myślenie to też źle?

W pracy żeby osiągnąć moje korzyści i jeśli ktoś będzie mnie traktował fair to będę robił to do czego się zobowiążę

Na tej zasadzie np czy wydać pieniądze na jakąś moją fanaberię i przyjemność czy na leczenie kogoś cierpiącego - odpowiedź prosta - na swoją przyjemność Generalnie - skoro nie oczekuję ani nie spodziewam się niczego od innych, to i inni nie mogą oczekiwać ani spodziewać się niczego ode mnie : ) Zero liczenia na cudzą empatię i zero mojej empatii dla innych : )

To się nazywa nauka egoizmu : )

Inne zachowanie byloby nielogiczne. Bo skoro będąc sam nie muszę się dostosowywac do niczyich wymogów żeby się komuś przypodobać upatrują mojego szczescia w tym ze ktos mnie polubi i w relacjach z ludzmi i oddajac wladze nad moim szczesciem innym ludziom, to czemu kiedy juz bylbym w jakiejs relacji to mialbym nagle wracac do starych zachowan, czyli stawiac innych wyzej niz siebie? Wtedy znów oddałbym władzę nade mną innym, a że to zła droga, to przekonałem się przez ponad 40 lat i niestety doszedłem do tego wniosku późno, ale jeszcze resztę życia mogę przeżyć wolny, a nie zniewolony podporządkowywaniem się temu czego chcą inni ludzie a nie ja

Po prostu traktowanie wszystkich ludzi poza mną tak jak tzw NPC - jak by się nie zachowywali, to są dla mnie nieważni, ważny jestem tylko ja. Więc inni mogą być użyteczni jeśli zachowują się tak jak mi odpowiada, ale skoro mogę być szczęśliwy sam, to czemu miałbym isc na jakiekolwiek kompromisy, starac sie, dostosowywac? Jesli któremuś NPC-towi coś nie będzie pasować albo nie będzie się chciał dostosować do mnie, to po prostu powrót do punktu wyjścia, czyli do bycia szczęśliwym samemu a dla NPC-ta droga wolna

Drugi temat skasowano, jakie są stawki, ile muszą płacić farmaceuci za odbycie stażu?

Tylko chyba potrzebuję czegoś co fachowo nazywa się "Społeczny dowód słuszności"

No w sumie pewnie masz rację

Zauważyłem, że niektorzy użytkownicy tak mają, ale jak wszedłem w edycję mojego profilu, to nie widzę takiej opcji

Dzięki, ale już sobie poradzilem bez takiej czarodziejskiej wiedzy

Już sam znalazłem, wszak zawzięty ze mnie skoorwysyn

No widzisz, czyli już znalazłeś dwie dziedziny, ktore byś lubił i na których mógłbyś zarabiać Ja niestety po trwających dziesięciolecia rozmyślaniach, znalazłem tylko jedną branżę i to w dodatku, w której zapotrzebowanie na pracę jest mikroskopijnie małe Wszystkie moje wcześniejsze pomysły były nierealistyczne, bo niestety żeby na czymś zarabiać nie wystarczy, że się coś nawet kocha robić ani że jest się w czymś mistrzem, ale jeszcze musi być na takie usługi zapotrzebowanie, żeby ktoś chciał za to płacić i na tym upadały wszystkie moje wcześniejsze pomysły Albo upadały na tym, że uświadamiałem sobie, że w takiej pracy bylby nacisk na zupełnie coś innego niż ja lubię w danej dziedzinie, albo upadały na tym, że uświadamiałem sobie, że wcale nie jestem na tyle dobry w jakiejś dziedzinie żeby wykonywać coś profesjonalnie

Kiedy mam zajawkę na coś, to oczywiście jest radocha, kiedy kupię sobie jedną rzecz Ale kiedy naprawdę jestem w coś wkręcony, to kupuję różne rodzaje danej rzeczy, jakie są na rynku Ludzie, których na to stać i na przykład fascynują się motoryzacją, nie ograniczają się do posiadania jednego samochodu, tylko mają na przykład jednocześnie jedną limuzynę, jeden samochód sportowy, jeden samochód terenowy itd, bo każdy jest fajny na swój sposób Ja marzę o tym, żeby mieć super piękną kobietę Ale kiedy tak puszczę wodze fantazji, że już miałbym np taką sliczna idealną blondynę o figurze klepsydry, to zadaje sobie wtedy pytanie: a dlaczego miałbym się ograniczac tylko do niej? Czemu miałbym rezygnować z równie pięknej, ale przecież na nieco inny sposób - brunetki? Poza tym, zarówno 20 latki mają swoje walory, jak i 30 latki, więc po co wybierać, czy nie lepiej byłoby miec jednocześnie kilka dziewczyn? Np tak po jednej na każdy dzień tygodnia?

?

Nie podoba mi się żadna z tych starych ropuch Tylko córki Ale w zasadzie to też spośród córek tylko jedna

Starając się myśleć jak najbardziej zdroworozsądkowo w zaistniałej sytuacji, myślę, że mam jeszcze szansę jakoś polepszyć jakość mojego życia, zdrowia, pracy zawodowej. Ale na udany związek nie mam już szans. Na związek z kimś kto naprawdę by mi się podobał, do kogo naprawdę bym coś czuł. Bo na związki z o 20 lat młodszymi kobietami mają szanse tylko mężczyźni, którzy osiągają wybitne sukcesy zawodowe i życiowe, a ja jestem grubo poniżej średniej, nie mówiąc o sukcesach. A czasu na wypracowanie sukcesów już pozostało mi niewele. Zanim się obejrzałem, większość mojego życia po prostu już zleciało. Smutne. Zmarnowałem moją szansę, nawet nie zorientowałem się kiedy. Ja rad innych osób nigdy nie słuchałem, więc nawet gdybym radził innym, żeby nie popełnili moich błędów, to pewnie też byłoby jak grochem o ścianę. Z resztą co czeka obecnych młodych ludzi? 3 wojna światowa, a jak nie, to katastrofa klimatyczna lub kolejna gorsza pandemia

Kasia Cichopek w tym temacie jest bez znaczenia. Chodzi o to, że osoby w moim wieku to stare ramole, które mają dzieci w wieku, w którym kobiety mi się podobają, czyli około 20 lat Mnie z jednej strony coraz bardziej przygnębia i demotywuje to, że już większość życia zmarnowałem i moje szanse na to co zawsze postrzegałem jako szczęście w zasadzie już przemijają Zastanawiam się też, czy to, że będąc samemu po 40stce podobają mi się 20-letnie dziewczyny serio można skutecznie leczyć psychologicznie, psychoterapeutycznie, psychiatrycznie, farmakologicznie? Czy dla mnie jest już ze wszystkim, łącznie z uzdrowieniem, za późno? Dostrzegam, że takie zafiksowanie na zainteresowaniu młodszymi kobietami łączy się nie tylko w moim przypadku, ale i w przypadku innych mężczyzn z jakimś zatrzymaniem emocjonalnym samemu na poziomie 20-latka Ja na prawdę nie wyobrażam sobie, żeby kobiety o widocznych oznakach starzenia się, szczególnie na twarzach, mogły mi się podobać, żebym mógł się w takiej zakochać, lub żeby taka mogła mnie podniecać. Ja się po prostu zupełnie nie identyfikuję z takim wiekiem. Postrzegam je jako o pokolenie ode mnie starsze-jak moje ciocie, jak koleżanki moich rodziców. Ja wciąż czuję się jak by był rok 2000 a ja miałbym 20 lat

Jak to?

Jestem nieuleczalny i zaraźliwy

Ale do psychiatry ciężko się dostać i trzeba dużo płacić, a tu łatwo się dostać i za darmo - wybór chyba prosty, nie?

Wszyscy mi tu radzicie, żebym wziął się za siebie, zmienił myślenie i coś robił Ale były czasy kiedy wiele robiłem i wiele osiągałem - miałem wtedy 20 lat, dobrze wygladałem, osiągałem kolejne sukcesy, takie jak prawo jazdy, studia na porządnej uczelni - i co? Wtedy też nikt nie chciał się ze mną kolegować a dziewczyny patrzyly na mnie ze wstrętem To nauczyło mnie, że czego bym nie robił i czego bym nie osiągnął, to jestem człowiekiem, którego inni nie będą lubić z jakiejś przyczyny

Ale najlepsze jest to, że moja gadka, którą krytykujecie i nazywacie mnie opóźnionym w rozwoju, rajcuje te śliczne i successfull kobiety w wieku 18-40 lat i rozpala je do czerwoności, że same chcą do mnie przyjeżdżać do domu