W dzieciństwie byłem cholernie nieśmiały- niemal tak jak Usterka. Wynikało to z wielu, naprawde wielu powodów. Zawiniły tu i geny, i wychowanie, i nieszczęśliwe zbiegi okoliczności... Kiedy trafiłem do szkoły średniej nie odzywałem sie niemal do nikogo, chowałem po kątach a psorów pozdrawiałem tak cichutko i jekliwe że podejrzewali mnie o anemię lub inne choróbsko. Trafiłem jednak na doświadczonych pedagogów i fajnych kolegów. Powoli zacząlem poznawać ludzi, brać co raz bardziej czynny udział w życiu klasy a nawet wystepować w amatorskichh przedstawieniach.
Co do stosunków damsko-męskich sprawabyła gorsza, bo bardziej skomplikowana. Nie dość, że jak to ludzie nieśmiali bałem sie poderwac jakąkolwiek kobitke to w dodatku, jak już sie przemogłem, zanudzałem ją jakimiś pierdołami albo odstręczałem wyglądem. Cóż... musiąlem nad soba popracować- rozpakować ciało na siłce i basenie, wytrenować inteligencje emocjonalną, nauczyć sie obłudy - ale OPŁACAŁO SIĘ!!!Mój pierwszy raz był cudowny.
Teraz czerpię z życia pełnymi garściami osiągając niemalże wszystko, o czym sobie tylko zamarzę. chce zdobyć jakąs posade to ja sobie tak czy inaczej załatwiam,pragne jakiejś kobiety- to w końcu pójdę z nia do łóżka... I OTO CHODZI!
