*madi

wiesz,ja miałam wrażenie,że nie ma nikogo oprócz mnie z tą datą:) my co prawda oficjalnie zaręczyliśmy się w maju tego roku,ale nieoficjalnie pewnie ze 3 lata temu wiedzieliśmy,że chcemy się pobrać i nie mogliśmy się tego doczekać.teraz nam łatwiej,bo to nie jest już jakaś bliżej nieokreślona przyszłość,tylko konkretna data.można odliczać.z każdym dniem będziemy bliżej tego momentu:)

no nic,pora na mnie.życze miłego dnia.

wiesz co jest najdziwniejsze?że na kilku weselach spotkalam się z niepokojącym zjawiskiem.otóż suknia panny młodej się popruła.nie z powodu jakiegoś wielkiego szaleństwa.tak po prostu.np. dziewczynie,która miała suknię z marszczoną spódnicą poodpruwały się miejsca,w których materiał był podyty i spódnica się rozprostowałą.innej z kolei też coś się rozpruło.suknie tyle kosztują,a czasem są naprawdę fatalnie wykonane.

ja biorę ślub za ponad rok.dlatego na razie przeglądam sukienki w internecie.później poprzymierzam różne fasony na żywo.i wyiorę najkorzystniejszy dla mojej sylwetki.i uszyję sobie w takim kroju,ale dokładnie taką,jak będę chciała.

jasne.czasem wymarzona suknia nie leży dobrze na nas.nie każda pasuje do budowy ciała,jaką zostałyśmy obdarzone:)

ja to wogóle miałam takie marzenie,żeby wyglądać w tym dniu jak elf:)pokręcić włosy,wpiąć w nie kwiaty,mieć prostą wiązankę- może z dodatkiem wrzosów,a najchętniej z maków-kiedyś dostałam biały mak w bukiecie.coś pięknego.tylko nie taki polny tylko trochę masywniejszy:)no i sukienkę nie całkiem długą.u góry dopasowaną,bez ramiączek.dół zwiewny,nieregularny.z nachodzących na siebie warstw materiału.góra z koronki.w talii przewiązałabym się fioletową,aksamitną wstążką.no i koniecznie byłabym na boso:)no dobra.z tym przesadziłam.byłoby mi zimno w stopy:)

mój należy do facetów,którzy mają swoje zdanie na temat damskiej mody.wie,jakie rzeczy mu się podobają,nie podchodzi do tego obojętnie.czasem kupuje mi jakieś fajne ciuszki albo torebki. lubi robić prezenty bez okazji.i w zasadzie większość tych rzeczy podoba mi się bardzo:)ale jeślli chodzi o suknię,to wybiorę ją bez jego wiedzy.totalnie go zaskoczę:)on jest uprzedzony do niektórych dodatków krawieckich,ale ja wiem,że w pewnych formach by mu się podobały.mam nadzieję,że jak mnie zobaczy w sukience,to padnie z wrażenia:)

dobrze,że przy tej wybredności udało mi się znaleźć faceta,z którego jestem zadowolona:)

mnie szukanie suknie czeka dopiero za pół roku,może więcej,ale już przeglądam różne modele w internecie i co ciekawsze zdjęcia zapisuję w komputerze.chyba zdecyduje się na uszycie sukni. zaprojektuje ją na podstawie różnych inspiracji.niestety jestem bardzo bardzo bardzo wybredna.we wszystkich dziedzinach.nawet zwykłej bluzki na codzień szukam nieraz tygodniami,bo to,co jest po sklepach,nie podoba mi się.w sumie nie znalazłam wśród wielu zdjęć żadnej sukni,o której mogłabym powiedzieć,że podoba mi się w 100%:(to jakieś skrzywienie:(

podobnie było z moim bratem.tyle przygotowań,a tu już ponad miesiąc po ślubie.ale ja chciałabym,żeby to jak najszybciej minęło:) mój narzeczony także.tyle,że ja jestem optymistką,a on pesymistą. oboje nie możemy się doczekać,ale to chyba ja bardziej wierzę,że ten czas minie nam bardzo szybko:)wogóle muszę przyznać,że zanim się poznaliśmy,to nie myślałam nigdy o ślubie,uważałam go za coś zbędnego.on mnie zaraził swoją chęcią do ślubu:) aż stałam się bardziej niecierpliwa niż on:Ptak na poważnie to już tak ze 2 i pół roku nie mogę się na ten śłub doczekać.ale nie mam wyjścia. poczekam jeszcze ten rok.w sumie ponad rok.

cześć dziewczyny:)widzę,że temat jest już strasznie zaawansowany:P ja dopiero zaczęłam tu zaglądać,bo tak naprawdę dopiero teraz rozpoczęły się przygotowania do mojego ślubu, który odbędzie się 23 sierpnia 2008. na razie wydaje mi się to tak odległy termin,że prawie nierealny:) ale skoro mamy już termin w kościele, zarezerwowaną uroczą restaurację,zapewnioną muzykę,to musze uwierzyć,że to dzieje się naprawdę:) nigdy specjalnie nie marzyłam o ślubie. momentami wydawał mi się nawet zbędny. ale wszystko się zmieniło,gdy poznałam mojego narzeczonego.poczułam,że to jest właśnie mężczyzna mojego życia.wiedziałam to właściwie od samego początku.tyle,że jesteśmy ze sobą już 3.5 roku.najwyższa pora na zmiany w naszym związku.oboje nie możemy się doczekać przyszłego roku,bo wydarzy się mnóstwo ważnych dla nas rzeczy. On skończy studia magisterskie,ja licencjackie.ja zacznę pracować. wreszcie zamieszkamy ze sobą.no i weźmiemy ślub:) ale się rozpisałam.wyszło to strasznie nieciekawie.i nudno.ale co poradzić:)