konwalia f

Witajcie Dzisiaj doznalam olsnienia po programie dzien dobry tvn, w ktorym omawiano problem jedzenia kompulsywnego. Zaproszona pani doktor opisala moj problem dokladnie zdanie po zdaniu. Siedze teraz i mysle co dalej robic. Pozniej dodam link z ta rozmowa. Jesli temat znajdzie odzew bede kontynuowac...

Ciesze sie, ze topik jeszcze zyje. Pisze zeby podniesc Was na duchu. Jestem wciaz zarlokiem kompulsywnym i musze uwazac, bo napady sie zdarzaja ale odnioslam wielki sukces. Schudlam 16 kg w 3 miesiace (z 85 - 69kg) i nareszcie wrocilam do wagi przedciazowej. Wytrzymalam na zwyklej diecie 1200 kcal plus duzo zielonej herbaty. Bardzo pomoglo mi forum i caly portal dieta.pl i motywujace zdjecia ludzi, ktorzy pochudli po 40-50 kg. Teraz jest przestoj i czuje, ze za duzo sobie powalam a chcialabym jeszcze schudnac nie mowiac juz, ze nie wyobrazam sobie teraz tego stracic i byc ofiara efektu jo-jo. Automatycznie jest duuuzo lepiej z psychika i patrzeniem na wszytkie problemy dookola. Polecam, choc wiem, ze to nie dieta a normalne jedzenie powinno byc u nas na pierwszym miejscu. Pozdrawiam

No to moze wznowimy topik i sprobujemy na nowo? Sa chetni do powrotu do normalnego jedzenia?

No to oby Ci sie udalo dluzej. U mnie porazka. Jem jak szalona. Juz nie wiem co moze byc impulsem zeby przestac.

Ponioslam kleske totalna odkad pisalam tu ostatnio. Znowu waze jakies 10 kilo wiecej i jestem w tragiczym stanie psychicznym. Biore sie za siebie - kto ze mna? Kompulsywna, napisze do Ciebie jak wroce z Polski do domu.

I jeszcze jedno - zauwazylam niesamowita zaleznosc samopoczucia i checi na jedzenie od mojego cyklu. W piatek tuz przed @ myslalam, ze sie wsciekne. Chwila zapomnienia i zjadlabym cala lodowke. Poratowalam sie guma do zucia i przetrwalam.

Witajcie Widze, ze pustki straszne i spustoszenie na naszym temacie. Ostatnio u mnie byla piekna pogoda wiec caly czas spedzalam z synkiem w parku. Jesli chodzi o jedzonko to wszystko gra. Mam dni kiedy jestem bardziej glodna i takie kiedy zapominam o jedzeniu. I dostosowuje sobie moje posilki wlasnie do apetytu ale wciaz sa zawsze o tej samej porze i obowiazkowe. Czuje, ze w koncu znalazlam idealny sposob odzywiania dla siebie. Nigdy wczesniej nie sadzilam, ze mozna wszystko jesc i chudnac; a tak juz mam ze nie umiem zyc bez pewnych potraw. Zachcianki realizuje pod kontrola i bardzo dobrze sie z tym czuje. W sobote stuknie mi 4 tygodnie. :) I jeszcze jedno. Dla tych co jednak wola diety (ja wciaz uwazam, ze nie tedy droga) mam link. http://dziendobrytvn.onet.pl/1469071,zdrowie.html Jesli wkleil sie ze spacja to trzeba przekopiowac jak zwykle i spacje usunac ;)

Jak zerkniesz kilka stron wczesniej to opisuje dokladnie co jem - zwyczajnie i prosto. Z tym, ze teraz sa to 4 posilki dziennie bo chodze na dlugie spacery z maluszkiem. I zero podjadania pomiedzy.

Czemu tak tu pusto, gdzie sie wszyscy podziali?? Ja cieszylam sie wiosna tego weekendu i spedzilam prawie caly czas poza domem. Az moj maly lepiej spal w nocy.

Lepiej nie wazyc sie czesciej jak raz w tygodniu. Na kazdej diecie i nie diecie. Wtedy mozna ocenic czy jest spadek wagi. Jak sama napisalas, nie schudlabys tylko zeszlaby z ciebie woda. Zeby schudnac potrzebujesz wiecej niz 3 dni.

Zenona, jak na swoj wiek bardzo dorosle piszesz. A co do kompulsow to widzisz to jest choroba na cale zycie. Rozwiazania chwilowe (niezaleznie czy to jest dieta czy zakochanie) to tylko momenty na wytchnienie a wciaz w naszych glowach siedzi problem naszego wygladu, samooceny, samopoczucia i zarcia.

To bylam ja ;)

Dokladnie wioluszko. I ja tak robie.

Nie o to chodzi, nie jem takich rzeczy jak slodycze, zupki czy chipsy. Ale gotuje normalnie obiady. Predzej rozplakalabym sie nad talerzem salaty niz go zjadla. Staram sie zdrowo gotowac ale normalne obiady. Ciezko to wytlumaczyc.

Ja juz nie wiem, dla mnie warzywa i ryby to wciaz dieta a nie moje normalne jedzenie. Nie wytrzymalabym nawet dnia. Pewnie, ze lubie i dzisiaj tez bede miec rybe z grila z surowka ale takie zupelnie zdrowe odzywianie na dluzsza mete u mnie nie przejdzie.

Ja rowniez witam nowe, mlodziutkie dziewczyny. Ciekawe kiedy mnie najdzie na czarna dziure. Mysle sobie, ze wlasciwie nachodzi mnie momentami codziennie, ale moze chwilowo mam duzo sily zeby z tym walczyc. Wcale nie czuje sie wyleczona, ale moje postepy mnie zadziwiaja. Wszystkie jak jedna piszemy tu, ze problem tkwi w wadze. Chcialbysmy nadal jesc ale jakbysmy wazyly po 50 kg to byloby ok. Tymczasem musimy sie najpierw pozbyc nawyku zarcia i nauczyc jesc na nowo, odczuwac glod, odnalezc przyjemnosc spokojnego, smacznego jedzenia. Kazda nowo rozpoczeta dieta wprowadzajaca ostre ograniczenia nas zgubi. Wybaczcie moje mentorstwo, czasem mam rozne przemyslenia i tylko tu daje im ujscie. Moge sie mylic ale pisze to co mysle.

Musimy probowac, bo co nam pozostaje. Jak nic z tym nie zrobimy to zmarnujemy zdrowie i zycie.

Oczywiscie linka dziala bez spacji po 4.

http://dziendobrytvn.onet.pl/4,1455398,poradnik.html Ten filmik duzo wyjasnia, ja podzielam zdanie cezarego. Wszystko tylko o odpowiedniej porze i w odpowiedniej ilosci.

Ja mysle, ze u kazdej z nas to bardzo indywidualna sprawa ile potrzebuje zjesc. Dla mnie jedna kromka na sniadanie to za malo. U mnie sprawdza sie rzadziej a wiecej, optymalnie co trzy godziny. Trzy wieksze posilki i dwie przekaski typu owoce albo jogurt.

Z tego co pamietam o dietach uczucie glodu powoduje, ze organizm odczytuje to jako nadchodzacy brak pozywienia i odklada zapasy i obawiam sie, ze raczej daje skutek tycia niz chudniecia. Oczywiscie w dluzszym okresie i tak sie podda i zacznie spalac te zapasy. Odsylam do fachowych artykulow bo nie potrafie tego wytlumaczyc. Dieta ma nasycac byc lekkostrawna, o nizszej kalorycznosci ale z tego co pamietam nie moze byc poczucia glodu.

Czesc, U mnie jakos wieczory nie sa problemem, najgorzej jest tak ok 15.00 ale nie poddalam sie jeszcze. Najbardzoej musze sie pilnowac jak karmie mojego synka biszkoptemi, sucharkami albo jego ciasteczkami z hippa. Latwo wtedy podjadac ale pilnuje sie jak sie tylko da. Minelo dopiero 2,5 tygodnia i wiem, ze to jeszcze wczesnie ale zaczynam zauwazac, ze jedzenie czesto schodzi na drugi plan. Lapie sie na tym, ze nie mysle o nim non stop chociaz obowiazkowo planuje co bede jesc na kolejny posilek. I sa dni kiedy jestem mniej glodna i takie kiedy zjadlabym duzo wiecej. Wtedy wynagradzam to sobie jedzac to co uwielbiam ale w mojej dozwolonej ilosci.

Wlasnie to jest najgorsze, ze wychodzenie z tego to proces dlugotrwaly, mozolny i powolny. A wszystkie chcialybysmy od zaraz byc na diecie. Choruje odkad pamietam, powiedzmy, ze swiadomie 15 roku zycia wiec trudno sie dziwic, ze i walka z tym moze potrwac kilka lat. Trudno, trzeba probowac.

Witaj marmoladka. Po twoich postach widze, ze dobrze trafilas, to wlasnie miejsce dla takich jak Ty. Ile udalo ci sie juz normalnie jesc? I jaka masz teraz wage jesli mozna zapytac.

Wioluszka super, nie miej zadnych wyrzutow, bo to wlasnie nas prowadzi napadow. Pomysl ile zjadlabys kilka dni temu. Zdesperowana - wszystkie mamy rozregulowane nasze przemiany materii. Ja jedzac to co pisalam jem i tak mniej niz przy napadach. Dlatego jest maly spadek wagi. Do jutra