jatu

W moim ogrodzie, gdzie czas leniwy Powolną strugą płynął wytrwale, W moim ogrodzie, gdzie jeszcze nigdy, Tak dawno słów przyjaznych parę. W moim ogrodzie, gdzie smutek gości, Gdzie gorzkie dni i gorzkie noce, W moim ogrodzie, gdzie samotności Nikt nie rozjaśniał, gdzie nigdy dosyć. W moim ogrodzie, gdzie długa zima, Zmroziła wszelkie ciepłe uczucia, W moim ogrodzie, gdzie strumień źródła Zastygł w bezruchu, a czas umyka. Aż pewnej nocy puściły lody, Ogrodu serce mocniej zabiło, Przyszłaś, nabrałaś źródlanej wody I napoiłaś, a wszystko ożyło. Byłaś tak śliczna, niczym poranek, Niczym wiosenny kwiat jabłoni I nie zapomnę nigdy tej chwili, Gdy dłoń dotknęła twojej dłoni. I nie zapomnę tych chwil radosnych, Kiedy nie mogąc wydobyć słowa, Z zapartym tchem patrzyłem Ci w oczy, Tak trwała nasza bez słów rozmowa. Ja twoje włosy dotykałem ukradkiem, Gdy zamyślona z pochyloną głową, Byłaś mi jak prześliczna nimfa, Co się przegląda nad tafli wodą. I choć tak blisko byłaś przy mnie, Choć twoje oczy śmiały się do mnie, Doprawdy niczego nie jestem pewien, Co czułaś wtedy, czy wart jestem wspomnień. praca praca praca

Czekam na noc Która połączy spojrzenia zbłądzone Czekam na moc Która rozchyli usta spragnione Czekam na mrok Który słowa pozwala wymawiać gestami Czekam na wzrok Który otworzy ramiona owiane włosami Czekam Na ciemność Która piersi utuli piersiami Na namiętność, która dłonie obejmie wargami Na chwilę Która ciała rozkołysze Czekam na szczęście Na błogą ciszę

Wyśniłem dla Ciebie kwiaty bukiety pragnień i marzeń pachnące tym czego nie było a co się jeszcze wydarzy. Wyśniłem dla Ciebie pola sierpniowym zbożem pachnące i stóp naszych miękkie ślady ukryte pod sianem na łące. Wyśniłem dla Ciebie niebo co chmury w błękit zamienia i jeśli już łezkę uroni to tylko ze wzruszenia. Wyśniłem dla Ciebie słońce tulone w dolinie górami szarotki co szepczą zaklęcia wrzosy pieszczone mgłami. Wyśniłem dla Ciebie wiatr radosny wiatr spełnienia on mi do Ciebie zaniesie wszystkie te moje życzenia.

Zaklęta tęsknotą w fale jacht mój w kołyskę zamieniasz, tupiesz o burty roztańczona i budzisz uśpione marzenia. Zaklęta tęsknotą w wiatr żagle swym pieścisz oddechem, rozwieszasz nutki na wantach, malujesz radość uśmiechem. Zaklęta w zachód słońca w morzu zatapiasz pragnienia, zapalasz księżyc nad masztem i rozsypujesz wspomnienia. Zaklęta tęsknotą w chmury na niebie wyświetlasz obrazy i choć Cię nie ma, to czuję, że teraz jesteśmy razem. Zaklęta tęsknotą w poranek słońcem sen z twarzy zlizujesz i cichym szeptem powtarzasz, że dalej ze mną żeglujesz.

Zabiorę Cię tam kiedyś, bo teraz mi trudno się ruszyć, zabiorę Cię tam na pewno, tam, gdzie tańczą krokusy. Nie smuć się, to już niedługo, wypiorę tylko i powieszę pranie, odrobię lekcje, wyplewię grządki i będę już Twój, Kochanie. Zabiorę Cię tam kiedyś, bo tylko o tym wciąż marzę, że pośród tego fioletu będziemy stąpać razem. Nie smuć się, to już niedługo, spakuję samochód i zatankuję, sąsiedzi będą podlewać kwiatki, więc się już niczym nie przejmuję. Zabiorę Cię tam kiedyś, tam, skąd wieje ten rześki wiatr, on szepcze zawsze o Tobie i zawsze ma zapach Tatr. Zabiorę Cię tam kiedyś, bo teraz mi trudno się ruszyć, zabiorę Cię tam na pewno, tam, gdzie tańczą krokusy.

Chciej razem ze mną biec bosymi stopami Po łące pokrytej rosy perełkami Chciej razem ze mną płynać pod żaglami Po morzu falującym marzeniami Chciej razem ze mną wzdychać o północy I zapadać się w toni anielskiej niemocy Chciej razem ze mną kwiatuszku kwitnący Zatracić się w rozkoszach nieustających Chciej razem ze mną budzić się kochanie I tkliwe ze mną przeżywać witanie Chciej razem ze mną dniu wyjść na spotkanie Chcesz, więc zrób to, moje Ty kochanie i........do pracy z powrotem......

tak jest dobrze, tak jest OK wszystko na dobrej drodze już słońca nadszedł czas, szaruga robi miejsce pogodzie a człowiek znaczy człowiek, bo potrafi zapomnieć, bo nie chce wiedzieć, bo wierzy i snuje marzenia, bo szuka oparcia i ukojenia bo się śmieje bo żyje o chlebie... brak mi Ciebie och, jest dobrze, och jest OK i ból rozłożył się równo, już słońca nadszedł czas, choć nadal pachnie próżnią a człowiek znaczy człowiek, bo pamięta i nie przestaje walczyć, bo ma nadzieję, bo kocha, bo umie współczuć i wybaczyć bo się śmieje bo żyje o chlebie... brak mi Ciebie och, bo się śmieje bo żyje o chlebie... brak mi Ciebie

niebo bez chmur się otwarło niebieskie jak błękit oceanu telefon i czynsz nie zapłacone, to funkcjonuje, bez szpanu chciej dzielić ze mną Twój spokój choć pożyczony częściowo ja nie chcę Twojej miłości ja Twoje chcę tylko słowo tak jest dobrze, tak jest OK wszystko na dobrej drodze już słońca nadszedł czas, szaruga robi miejsce pogodzie a człowiek znaczy człowiek bo błądzi i nie przestaje walczyć bo ma nadzieję, bo kocha bo umie współczuć i wybaczyć bo się śmieje bo żyje o chlebie... brak mi Ciebie och, bo się śmieje bo żyje o chlebie... brak mi Ciebie

tak jest dobrze, tak jest OK wszystko na dobrej drodze już słońca nadszedł czas, ucisk robi miejsce swobodzie a człowiek znaczy człowiek bo potrafi zapomnieć, bo nie chce wiedzieć, bo pożąda i podkrada, bo ubarwia jak opowiada bo się śmieje bo żyje o chlebie... brak mi Ciebie

tylko ten moment się liczy, bo chwilowo jest mi dobrze nic nie jest ważne, bo wszystko odchodzi i wraca jak morze na plaży mojego życia bez powodu i bez myślenia buduję jak zamki na piasku moje daremne marzenia praca praca praca

to tak jak jing i jang. Układ który sie dopełnia :):):)