Idalia, ja sie nawet na kawe nie moge umowic.
Teraz dopiero widze, jak ja sie boje bliskosci...
W zwiazku z moim mezem prawdziwej bliskosci nei bylo, przez niego...
Moze dlatego bylam w tym tyle lat?
Ja wszystkich trzymam na dystans, ustalam reguly, jak potrzebuje ludiz to bede, jak nie to uciekam, nawet nie zadzwonie, chocby bylo sto wiadomosci na sekretarce...
Nie wiem czy ja kiedykolwiek dojde do ladu z sama soba.
Wiecie co by bylo dla mnie dobre i bezpieczne?
Mily czlowiek przychodzacy dwa razy w tygodniu w celu...
chemii wlasnie... ot tak, wpadlo mi do glowy, ale to tez jest ze strachu przed bliskoscia...
Tylko ja sie tak boje, ze ktos mnie bedzie widzial tak jak maz, nawet nie wiem czy on mnie tak naprawde widzial, raz mowil, ze jestem jak modelka (przesadzone) raz, ze gruba i zaniedbana, potrafil sie czepiac drobiazgow a to, ze mialam wysypke to wygladalo jak trad, a to, ze mialam siniaka to jak obdartus... Ja sie boje, ze komus sie nie spodobam, rozebrna. Nigdy nie mialam z tym problemow, jak z kims bylam to zawsze sie czulam pozadana, moj maz, byl jedynym mezczyzna ktory tresowal mnie niechcieniem mnie... jakoby za to, ze ja mu odmawialam, a jak ja moglam z kims kto dzsien wczesniej przyszedl schlany albo wrzeszczal na mnie...
