Loori

Czuję, że już długo tak nie pociągnę. Nie mam już siły walczyć z codziennością. Wszystko mi się psuje od związku, który już nie istnieje do przyjaźni, pracy i zdrowia. Mam dość

cześć dziewczyny - wróciłam. Jeszcze nie zdrowa, ale jestem już w domu.

Powodzenia dziewczyny - może przynajmniej wam się uda. Ja już straciłam nadzieję...

to znowu ja... mam dylemat, bo nie wiem, czy poinformować, go że idę do szpitala. Rozum mi mówi, że nie, ale serce...

no pewnie z tydzień mnie tu nie będzie. Mam nadzieję, że nie zapomnicie o mnie. A jak wrócę to dam znać. Teraz lecę do pracy, tylko nie wiem jak ja się tam skupię.

Buuuuuuuuu Zapalenie przydatków czy coś takiego. Najchętniej to bym się schowała do jakiejś dziury i przespała to wszystko.

cześć wam. Pomocy potrzebuję, bo mi się wszystko na łeb wali. Nie dość, że to rozstanie - to dziś się dowiedziałam, że w pn muszę iść do szpitala. Lekarz chciał mnie dziś już położyć, ale się wymigałam, bo cały weekend pracuję. I pierwsza myśl to żeby go zawiadomić. Ale teraz myślę, że nie. Nic nie powiem.

pewnie, że lepiej - sama to wiem :D Uciekam już, pa pa

ja nawet wiem kto mi nie pozwolił ;-) . Już sobie wyobrażam jaki bym dostała ochrzan od niego, gdyby mi się udało.

ja już teraz wiem, że nawet jeśli kiedyś kogoś poznam i on będzie mi opowiadał te wszystkie miłe rzeczy - to nie uwierzę na 100%. Nawet najlepsza para może się rozstać. I nie wierzę już w taki organizm, co się nazywa \" my \"

dobra - jak już się tak spowiadam, to wam powiem. Ja też próbowałam się dostać do Niego na drugą stronę. ( młoda byłam i głupia) Blizna na nadgarstku o tym przypomina, ale teraz nie wiem, co by się działo, to nigdy nie zdecydowałabym się na taki krok.

człowiek wiele zniesie, całe szczęście miałam wtedy przyjaciół, ale i tak przez 1,5 roku żyłam w niebycie. ( a syna miałam nazwać jego imieniem - tylko jakoś nie mam go z kim mieć ;-)

my byliśmy razem do końca - życie wspólnie planowaliśmy. Miał wypadek samochodowy, jakiś pijany facet go spowodował. Nie umarł od razu i zdążyliśmy się pożegnać. Nie macie pojęcia jakie to ważne i jak się z tego cieszę, chociaż jak o tym myślę nawet teraz to płaczę.

Ale tych sytuacji nie da się porówanać, ze zrozumiałych powodów on nie mógł do mnie wrócić ;-) ( wybaczcie wredny humor, taki mam sposób radzenia sobie z tym)

ano - zdarza się :-( wtedy też myślałam, że świat przestanie istenieć