Loori

Czuję, że już długo tak nie pociągnę. Nie mam już siły walczyć z codziennością. Wszystko mi się psuje od związku, który już nie istnieje do przyjaźni, pracy i zdrowia. Mam dość

cześć dziewczyny - wróciłam. Jeszcze nie zdrowa, ale jestem już w domu.

Powodzenia dziewczyny - może przynajmniej wam się uda. Ja już straciłam nadzieję...

to znowu ja... mam dylemat, bo nie wiem, czy poinformować, go że idę do szpitala. Rozum mi mówi, że nie, ale serce...

no pewnie z tydzień mnie tu nie będzie. Mam nadzieję, że nie zapomnicie o mnie. A jak wrócę to dam znać. Teraz lecę do pracy, tylko nie wiem jak ja się tam skupię.

Buuuuuuuuu Zapalenie przydatków czy coś takiego. Najchętniej to bym się schowała do jakiejś dziury i przespała to wszystko.

cześć wam. Pomocy potrzebuję, bo mi się wszystko na łeb wali. Nie dość, że to rozstanie - to dziś się dowiedziałam, że w pn muszę iść do szpitala. Lekarz chciał mnie dziś już położyć, ale się wymigałam, bo cały weekend pracuję. I pierwsza myśl to żeby go zawiadomić. Ale teraz myślę, że nie. Nic nie powiem.

pewnie, że lepiej - sama to wiem :D Uciekam już, pa pa

ja nawet wiem kto mi nie pozwolił ;-) . Już sobie wyobrażam jaki bym dostała ochrzan od niego, gdyby mi się udało.

ja już teraz wiem, że nawet jeśli kiedyś kogoś poznam i on będzie mi opowiadał te wszystkie miłe rzeczy - to nie uwierzę na 100%. Nawet najlepsza para może się rozstać. I nie wierzę już w taki organizm, co się nazywa \" my \"

dobra - jak już się tak spowiadam, to wam powiem. Ja też próbowałam się dostać do Niego na drugą stronę. ( młoda byłam i głupia) Blizna na nadgarstku o tym przypomina, ale teraz nie wiem, co by się działo, to nigdy nie zdecydowałabym się na taki krok.

człowiek wiele zniesie, całe szczęście miałam wtedy przyjaciół, ale i tak przez 1,5 roku żyłam w niebycie. ( a syna miałam nazwać jego imieniem - tylko jakoś nie mam go z kim mieć ;-)

my byliśmy razem do końca - życie wspólnie planowaliśmy. Miał wypadek samochodowy, jakiś pijany facet go spowodował. Nie umarł od razu i zdążyliśmy się pożegnać. Nie macie pojęcia jakie to ważne i jak się z tego cieszę, chociaż jak o tym myślę nawet teraz to płaczę.

Ale tych sytuacji nie da się porówanać, ze zrozumiałych powodów on nie mógł do mnie wrócić ;-) ( wybaczcie wredny humor, taki mam sposób radzenia sobie z tym)

ano - zdarza się :-( wtedy też myślałam, że świat przestanie istenieć

Karola - gdzieś!!! Najlepiej z dala od miasta jakiegokolwiek!

a to chyba już tak jest, ja też coraz częściej pamiętam te dobre... I cieszę się z tego. W ogóle się cieszę z tych 6 lat, że dane mi było z nim przeżyć, bo to był cudowny czas. Nie żałuję, że go poznałam. A to teraz - jakoś przeżyję ;-)

Natia - dumna jestem z Ciebie, że wytrzymałaś - tylko tak dalej a zobaczysz - przyjdzie dzień, kiedy nie zatęsknisz nawet przez moment :-)

a mnie on pomaga, czuję wsparcie i lepiej mi przez to :-)

każdy jest inny, inna osobowość - inne przeżywanie. Niektórzy po \"miłości życia\" pozbierają się szybko, a inni po romansie popełnią samobójstwo. Nie można tak generalizować

hej, hej pomóżcie coś, wyrwać się muszę z tego miasta, wyjechać gdzieś, ale nie mam jak ;-( (brak funduszu i urlopu)

cześć dziewczyny - znowu pierwsza! Natia - mi też potrzebna zmiana, zastanawiam się nad przeprowadzką do innego miasta, ale najpierw musiałabym znaleźć pracę ( i to taką, którą bym lubiła - teraz mam taką, ale mało płacą :-( ) A tak w ogóle, gdybym miała trochę więcej na koncie, to wybrałabym się gdzieś na drugi koniec świata np. na pół roku. Taka podróż to dopiero zmienia człowieka i założę się, że moje dzisiejsze problemy byłyby już nieaktualne. :-)

Natia > domyślam się, że widziałaś coś, czego nie powinnaś. Trzymaj się.

Natia > co Tobie? A cię brałam za najsilniejszą z nas wszystkich. Będę wspierać jak trzeba!! Karola > jak było na targach, opowiedz co widziałaś, bo mnie to zaciekawiło

katujesz się sama dziewczyno - ale chyba tak musi być. Ja w swoim czasie też to \"uwielbiałam\" To powodzenia życzę.