Foli

Granini to fakt że to forum często pomaga przejść przez stres i niepokój

już mi troszkę lepiej. Jadę do Łodzi na 17.30, mam nadzieję, że będzie ok i zobaczę serduszko mojego dziecka :) Beti, współczuję samopoczucia :( Ja też zastanawiałam się dzisiaj co u Aśki, ciekawe czy jest w domku

i jeszcze do tego burczy mi w brzuchu jak przed @

Maklady, wiem że masz rację i staram się ale mi to niezbyt wychodzi

kurde boję się, czuję sie dokładnie tak jak przed @ :(

Suzinka, poleżeć nie mogę bo jestem w pracy ale zabrałam ze sobą no spę więc chyba łyknę, dzięki

enigma, mam nadzieję ze męzowi się spodoba :)

do26, współczuję tego co przeszłaś, ale chyba nie ma recepty na to żeby się nie martwić niestety, tak jak radzą dziewczyny zrobienie badań przed ciążą może choć troszkę cię uspokoi. Sabra, powiem szczerze mnie zastrzyki bolały zwlaszcza puregon (podobno gonal jest mniej bolesny), dipherilina szczypie ale jest to krótki zastrzyk, natomiast puregonu miałam 3 dawki i strasznie mi się dłużyło, długo się rozchodził i dlatego piekło, jak się masuje to jest lepiej. no ale musze powiedzieć że potem się można przyzwyczaić jakoś bo mniej boli. Mi dawał zastrzyki mąż i to było dobre rozwiązanie bo robił to b. powoli a wtedy mniej boli. Puregon miałam w brzuch ale czasem zmieniala na rękę. Na końcu wyczuliśmy w które miejsce ręki mniej boli. w każdym razie teraz wcale już nie pamiętam tego bólu i z pewnością zrobiłabym to jeszcze raz. A teraz żadne pobieranie krwi ani zastrzyk nie są mi straszne :) Trzymam kciuki

jachcę fasolkę, wypocznij na wsi, wiem że to trudne ale trzeba wrócić do normalnego życia jak najszybciej, mam nadzieję, że po powrocie bedziesz czuła się lepiej, tego ci życzę

ale tu ruch od rana, cześć beti i maklady :)

ja marzę o takim wyjeździe, jeszcze nigdy nie zdarzyło mi się nie jechać na wakacje i siedzieć całe lato w domu, ale w tym roku chyba jednak tak będzie, w każdym razie do poł. sierpnia jestem uziemiona bo nie mogę wziąć urlopu może potem pojadę nad jeziorko na parę dni, powiem wam, że mój mąż po tym wszystkim tzn po in vitro czuje się taki odprężony i zadowolony dlatego że się udało po 3 latach walki i napięcia, ja natomiast jestem szczęśliwa ale czuję się przemęczona, bo stres jeszcze nie minął, teraz martwię się o usg poniedziałkowe no i chyba tak już będzie całą ciążę. Przydałby mi się taki wyjazd. Moja mama też stwierdziłą, ze przydałyby mi się wakacje bo jestem blada i przemęczona. ale w sumie nie powinnam nawet narzekać, spełniło się moje marzenie i to jest najważniejsze

to fajny uklad macie :) miłego ćwiczenia :)

dokładnie enigma, zjęzykiem jakoś sobie poradzisz ale bez to lipa, jedzie się tak trochę w ciemno. Moja siostra jedzie do Belgii też ma 2 fakultety zna niemiecki, angielski, holenderski, łacinę i rosyjski ale i tak ma za malo wiary w siebie, zawsze tak było

i w Anglii oczywiscie

masakra co się wyprawiała w tych obozach pracy we Włoszech

fajny program :) Moja siostra dostała tam dobrą pracę, kurs języka, dobre zarobki (choć język już zna ), mieszkanie ale chyba się boi po prostu a poza tym jest nadambitna Widzę, że masz dobry kontakt z lekarzem :)

najgorsza jest ta bezsilność, że nie możesz jej pomóc, nie wiesz jak

ma stres, wyprowadza się za granicę i chyba to ją stresuje, a dużo zresztą tego stresu ma

a mi się chce spać tylko, że mam ten problem, że nie potrafię spać w dzień choćbym padała :(

Nie sama, ale mąż balkon postanowił wyremontować to tak jakbym sama była :) siedzi tam już drugą godzinę. Może to dobrze, że ci się nie chce robic testu, moze będzie niespodzianka :) oby Ja już dawno nie ćwiczę, chodzę na spacery tylko ale nawet łazić mi się nie chce w ten upał

jak nie wyjadę na wakacje to w jakiś marazm popadnę, odkąd jestem w ciąży nic mi się nie chce tylko spać i spać

tak sobie podczytuję dwa topiki :)

cisza smutno dzisiaj :( nic mi się nie chce, zazdroszczę ci tej chęci ćwiczenia, ja nie mam tyle zapału do tego

Aniula, gratulacje :) ja też mam termin na marzec :) to idziemy prawie równo

Przykro mi z powodu tego co się stało, wyobrażam sobie co czujesz bo gdyby mi się to przydarzyło czułabym pewnie to samo i nic nie byłoby w stanie mnie pocieszyć. Strata jest ogromna i nic tego nie zmieni. Dobrze że znalazłaś pomoc u psychologa, dobrze ze o tym rozmawiasz. Wiem, że już to słyszałaś, ale musi być dobrze i choć ta strata będzie w tobie tkwiła jeszcze długo to będziesz z pewnością jeszcze szczęśliwa ze swoją własną rodzinką.