Cztery odsłony ironii

Oj to będę tak miła, że pozwolę Ci wybrać...to jak francuski i hiszpański, to...Paryż, czy Madryt?:D Ale Ty sobie nie myśl, że ja taka łatwa! Ja nawet po procentach (w trakcie aktualnie:D) absolutnie nie, a z uczniami to już na pewno nie! teraz to taki wyjątek...w końcu taki miły jesteś...:D

Ależ oczywiście:) ja pomocna jestem w każdym calu, więc jeśli ktoś prosi(a prosi bardzo???), to odmówić nie mogę:P Pytanie tylko...z czego te korepetycje, bo z języka polskiego to najlepsza nie jestem:D

Byłaby 6, ale interpunkcja...się polonistka znalazła:D:D:D ale wypowiedź...ehhh co do zaspokajania- zaspokoiłeś moją ciekawość:P

a co pijesz? wodę? pragnienie zaspokajasz?:D

Może Panie Tom Tom:P tak od razu czepiaczka...po prostu chcę usłyszeć odpowiedź na zadane pytanie, a nie na inne:D no!

Można poetycko, romantycznie- namacalnie:D po co wzrok wytężać:D A pytanie brzmiało- nie co woda zaspokaja, tylko co Ty zaspokajasz:D

A od zaspokajania czego, jak nie ciekawości?:P

Autorce net znika, dlatego proszę tempa nie podkręcać, bo wtedy za Chiny Ludowe nie nadążę :D a jędrni i rześcy to tak w moich granicach wiekowych, więc...po co szukać dziury w całym:D

Nooo niekoniecznie szybciej kipnie:D tak mi się a'propos tego przypomniało...rozmawiałam z pewną kobietą (to kilka lat temu było) siedząc w autokarze. Opowiadała, że pracuje we Włoszech i opiekuje się dziadkiem. Zaczynała jak miała 18 lat, dziadek miał 78 i zaproponował jej w zamian za opiekę do śmierci dom i coś tam jeszcze- ale nie pamiętam:D w każdym razie się zgodziła, bo przekalkulowała, że on taki średnio sprawny to za parę lat umrze, a jej majątek zostanie. Na koniec tylko dodała- za 2 miesiące dziadek skończy 100 lat, a ja nie mam rodziny, przyjaciół, nic, czekam tylko aż w końcu dom będzie mój, żeby mieszkać w nim samotnie. Taka smutna pointa:)

Może widzieć- może jej się podobać wizualnie. Ale jeśli chodzi o kwestię intelektualną, to hmm;)

Cześć Tom :) Dlatego, że w grę wchodzi już różnica pokoleń. Choć z drugiej strony sama znam 2 związki z taką różnicą wieku. I wygląda to tak- pierwszy, gdzie na pewno pieniądze w grę nie wchodziły, bo mężczyzna jest nauczycielem, więc wielkich majątków nie ma, no ale są od kilku lat po rozwodzie. A komentarz kobiety na temat ich związku jeden- totalna pomyłka i nigdy więcej mężczyzny 16 lat starszego. I drugi przypadek- on starszy od niej o 17 lat, razem są od jakichś 15 i wygląda na sielankę. Ale w ubóstwie nie żyją:D ...... Intuicja:)

Jakoś w związkach z różnicą wieku powyżej 15 lat, nie chce mi się wierzyć w szczere uczucia. Ale może ja się nie znam;)

Dobranoc.

Mój cyrk. Łamanie niewstrzymane, jak tylko jest co, to proszę bardzo.

Nie ma o czym. Cyrk zamknięty.

Tak jak mówiłam już wcześniej- nic nie jest tylko białe, albo tylko czarne. Zresztą co to za różnica. Trzeba się ogarnąć i zwinąć do łóżka, bo nikt rano na ochotnika do pracy za mnie nie wstanie;) Dobrej nocy optymistko;)

Gdyby to było tak proste jak teoria...

Konstantynopolanko :) nie sposób się z Tobą nie zgodzić, ale...problem polega na tym, że wiem czego chcę, ale wiem, że to nie będzie mieć szczęśliwego finału. Cały paradoks polega na tym, że człowiek sam potrafi się tak zapętlić, że gubi drogę.

Ja już chyba na ten temat wszystko powiedziałam.Trochę osobiście, trochę teoretycznie. W każdym razie uważam, że czasem trzeba iść raczej za rozumem. :)

przepraszam blad czteryodslonyironii1@interia.pl

I am a woman Nie rozumiem co tak irytuje Cię w moich wypowiedziach. Szczerość? emocjonalność? Tak bardzo kuje Cię w oczy to co piszę? Z całym szacunkiem dla Twojej osoby- nikt nie karze Ci moich wywodów czytać, brać ich w jakikolwiek sposób pod uwagę.

Konstantynopolanko :) ależ nie wiem na jakiej podstawie myślisz, że mogę się gniewać. Tak jak Ty wyrażam jedynie swoje zdanie na ten temat:) Widzisz...ja mam dokładnie to samo zdanie- że jeśli na coś się człowiek decyduje, to powinien się tego trzymać. Dlatego jeśli wie, że poszedł o te kilka kroków za daleko, to chcąc być fair wobec zarówno siebie, jak i drugiej osoby powinien się wycofać. Bo do pierwotnego stanu raczej nie da się wrócić.

Osobiste myśli, poglądy, własne zdanie...coś w tym niestosownego? Czyż nie to jest podmiotem rozmowy?

"Autorko czemu mam wrażenie że od kilku dni zmieniłaś tematykę topiku? Wylej wreszcie swe żale i gadaj na temat.pechowiec.gif" Od kilku dni? Rozmowa zeszła na takie a nie inne tory, piszę co myślę. Jeśli komuś się nie podoba, nie musi czytać moich wypowiedzi. Nikogo do tego nie zmuszam. Gościu, tak bardzo razi Cię w oczy co piszę ostatnio, to proszę- podaj stereotyp, będziemy obalać, potwierdzać. Nie widzę przeszkód. Rozmowa na tym polega, że nie trzeba trzymać się schematu. Wybacz.

Nie zgodzę się z Tobą. Takie podejście ma się do momentu, gdy te ustalenia przestrzegają obydwie strony, gdy są w stanie się kontrolować. Pamiętać, że sami się na to zgodziliśmy? A czy ta pamięć gwarantuje utrzymanie uczuć na wodzy? otóż nie. Co więcej, wzbudza frustrację i poczucie winy wobec drugiej osoby, że wdarło się coś zakazanego, coś na co zdecydowaliśmy się świadomie. Że wiadomo, że nie wolno czegokolwiek od niego wymagać, bo jasno zostały określone granice i że zawsze będzie się tą drugą. Niestety, ale mimo iż -jak piszesz- jesteśmy dorośli, nie przewidzimy swoich reakcji, a niejednokrotnie, są zupełnie inne od tych przewidywanych. I wtedy jest czas, by się wycofać. Egoistyczne podejście? A Ty chciałbyś trwać w takim związku, wiedząc że Twoja kochanka przestała chcieć Ciebie już tylko w takiej formie? że jest gotowa rzucić wszystko, by z Tobą być, a Ty wiesz że tego nie odwzajemniasz? kiedy wiesz, że będziesz ranił ją dając siębie, kiedy on jest świadoma, że nigdy tak naprawdę nie będzie Cię mieć? Kiedy ona wie, że przekroczyła granicę i wiedząc, że nie będzie tak jakby tego chciała, bo już na początku ustaliliście "zasady" i wie, że nie ma prawa czegokolwiek od Ciebie wymagać?