Skocz do zawartości
Szukaj w
  • Więcej opcji...
Znajdź wyniki, które zawierają...
Szukaj wyników w...

Nicoletka

Zarejestrowani
  • Zawartość

    0
  • Rejestracja

  • Ostatnio

    Nigdy

Wszystko napisane przez Nicoletka

  1. z ciekawości sprawdziłam w necie co to jest ta sibutramina.... \"Sibutramina jest lekiem redukującym masę ciała. Stanowi ona inhibitor wychwytu zwrotnego dwóch monoamin tj. serotoniny i noradrenaliny. Jak wiadomo w regulacji łaknienia i wydatków energetycznych podstawową rolę odgrywają serotonina (5-HT) i noradrenalina. W wyniku stymulacji zakończeń nerwowych w mózgu są one uwalniane do szczeliny synaptycznej. Następnie łączą się z receptorami odpowiedzialnymi za przekazywanie sygnałów do komórek docelowych. Im dłużej neuroprzekaźniki znajdują się w szczelinie synaptycznej tym bardziej efektywne jest ich działanie. Aktywność tego procesu zależy od mechanizmu wychwytu zwrotnego, który polega na ponownym wchłonięciu neuroprzekaźnika przez komórki, które go uwolniły. Sibutramina poprzez hamowanie wychwytu zwrotnego potęguje działanie serotoniny i noradrenaliny na receptory komórek postsynaptycznych. Za pobudzenie uczucia sytości odpowiedzialny jest wpływ ośrodkowy serotoniny na receptory 5HT2A i 5HT2, a noradrenaliny na receptory B1. Natomiast zwiększanie wydatków energetycznych zależy od działania obwodowego noradrenaliny na beta-3 receptory (3). W dotychczas przeprowadzonych badaniach nie wykazano występowania wad zastawkowych serca u pacjentów leczonych sibutraminą (8). Wyniki tej obserwacji zależą od innego w porównaniu z deksfenfluraminą mechanizmu pobudzania aktywności monoamin. Sibutramina hamuje wychwyt zwrotny serotoniny podczas gdy deksfenfluramina pobudza głównie jej wydzielanie. W rezultacie stężenie serotoniny w synapsie stymulowane deksfenfluraminą jest 5-10-krotnie wyższe w porównaniu z efektem działania sibutraminy. Sibutramina wchłania się z przewodu pokarmowego, metabolizowana jest w wątrobie a jej metabolity wydalane są przez nerki. Okres półtrwania metabolitów sibutraminy wynosi 14-16 godzin. Ubytek masy ciała uzyskiwany w wyniku leczenia otyłości sibutraminą jest wynikiem zmniejszenia ilości przyjmowanej energii, a także zwiększonej utraty ciepła z organizmu. Osłabiony apetyt powoduje, że pacjent zjada mniejsze posiłki, skraca czas ich trwania, rezygnuje z przekąsek. Orientacje smakowe zmienia się w kierunku produktów białkowych. Z kolei zwiększony wydatek energetyczny u ludzi zależy od stymulacji termogenezy poposiłkowej, a u zwierząt poprzez wpływ na brunatną tkankę tłuszczową (9). Ponadto lek ten utrudnia powstawanie efektu yo-yo, co wynika z faktu, że sibutramina utrudnia spowalnianie spoczynkowej przemiany materii. Jak wiadomo powstaje ona w wyniku stosowania diet redukcyjnych. W badaniach na ochotnikach z dodatnim wywiadem w kierunku uzależnień od różnych substancji nie wykazano aby sibutramina posiadała cechy uzależniające (10). Stwierdzono, że istnieje zależność efektu terapeutycznego od podawanej dawki leku (11). Najlepsze rezultaty uzyskuje się stosując dziennie jednorazowo 10 mg lub 15 mg sibutraminy. Czas leczenia do 12 miesięcy, ale tylko u osób, które w ciągu początkowych 3 miesięcy terapii straciły nie mniej niż 5% początkowej masy ciała. Dotychczas przeprowadzono szereg kontrolowanych prób klinicznych z zastosowaniem sibutraminy, które wykazały statystycznie znamiennie większe ubytki masy ciała w grupie pacjentów przyjmujących sibutraminę w porównaniu z placebo. Metaanaliza wykazała, po 12 tygodniach, że 5% ubytek masy ciała, osiągnęło wśród otrzymujących 10 mg sibutraminy 49% leczonych, a w grupie 15 mg odpowiednio 55%, a w grupie placebo tylko 19% (12). Bray i wsp. wykazali, że ubytek masy ciała w wyniku stosowania sibutraminy w dawce 10 lub 15 mg wynosi odpowiednio 6,1% i 7,4%, a w grupie placebo tylko 1,2%. (13). Apfelbaum i wsp. stwierdzili, że zastosowanie sibutraminy u pacjentów poprzednio leczonych dietą o bardzo niskiej zawartości energii (VLCD) nie tylko powoduje utrzymanie uzyskanych rezultatów, ale również indukuje dalszy ubytek masy ciała, średnio o 6,1 kg (14). W zaprezentowanych po raz pierwszy podczas Europejskiego Kongresu Otyłości (Mediolan, 1999) najnowszych badaniach wieloośrodkowych STORM (Sibutramine Trial in Obesity Reduction and Maintance) oceniano efekty, tolerancję i bezpieczeństwo długoterminowego leczenia otyłości przy pomocy sibutraminy zalecanej w skojarzeniu z dietą niskokaloryczną i zwiększoną aktywnością fizyczną. Wyniki 6-miesięcznej obserwacji wykazały średni ubytek masy ciała wynoszący 11%, zmniejszenie obwodu talii o 10,6 cm, obwodu bioder o 8,6 cm, a ubytek wskaźnika talia/biodra (x100) wynosił 2,7. Ponadto wykazano, że lek ten jest przydatny w utrzymaniu, przez okres 2 lat uzyskanych rezultatów w ciągu pierwszych 6 miesięcy leczenia (15). Również z innych obserwacji dotyczących leczenia otyłości sibutraminą wynika, że zarówno w dawce dziennej 10 mg jak i 15 mg szczególnie zmniejsza obwód talii, co może wskazywać na ubytek tkanki tłuszczowej wisceralnej. Ponadto wykazano, że podczas leczenia otyłości sibutraminą obniża się poziom całkowitego cholesterolu, LDL-cholesterolu i trójglicerydów. Ponadto sibutramina przyczynia się do wzrostu poziomu HDL-cholesterolu i poprawy profilu glikemii u pacjentów z cukrzycą (16). Z objawów niepożądanych, które mogą pojawić się podczas stosowania sibutraminy wymienia się nieznaczny wzrost ciśnienia krwi (3 mmHg), a także przyspieszenie częstości pracy serca o 5-6 uderzeń na minutę. Inne objawy uboczne to suchość w jamie ustnej, zaburzenia snu i zaparcia. Sibutramina nie powinna być stosowana jednocześnie z lekami podwyższającymi poziom serotoniny we krwi (17). Dotyczy to leków działających poprzez hamowanie wychwytu zwrotnego monoamin lub stymulację uwalniania neuroprzekaźników, a także blokujących aktywność monoaminooksydazy (MAO). Inhibitory izoenzymu CYP 3A4 (erytromycyna, ketokonazol, cymetydyna, werapamil, sok greipfrutowy) nasilają działanie sibutraminy. Natomiast leki indukujące aktywność izoenzymu CYP 3A4 (antybiotyki makrolidowe, fenobarbital, deksametazon) osłabiają jej działanie. Pamiętać należy, że nie należy kojarzyć sibutraminy z innymi centralnie działającymi lekami hamującymi łaknienie, a także lekami przeciwdepresyjnymi i neuroleptykami. Sibutraminy nie podaje się w przypadku wtórnej otyłości, istnienia nie poddającego się leczeniu nadciśnienia tętniczego, pheochromocytoma, ciężkiej niewydolności wątroby i nerek, tachykardii, zaburzeń rytmu serca, zwężenia naczyń mózgowych, choroby niedokrwiennej serca, a także hipomagnezemii i hipokalemii. Przeciwwskazaniem do podawania sibutraminy jest jaskra z wąskim kątem przesączania.\"
×