boję się czy to normalne?

Mój synek skończył właśnie 8 tygodni jest kochany i zdrowo się rozwija. Ja jednak od pewnego czasu przeżywam straszne lęki.boję się z nim zostawać dłużej sama. Wcześniej mały spał i jadł nie miał większych potrzeb. Teraz mniej śpi ma dłuższe czuwanie w ciągu dnia. Kiedy śpi martwię się że za wczesnie sie obudzi i sobie nie dam z nim rady. Kiedy nie śpi pragnę by jak najszybiej zasnął. Z niecierpliwością czekam na powrot męża. Czy to normalne żeby przerażało mnie własne dziecko. Dodam, że bardzo oczekiwane. Czy ktoś przeżywał coś podobnego? Obecnie nie ma mi kto pomóc w opiece nad nim.

Może to depresja poporodowa??Rozmawiałaś z lekarzem?................Jakie może być inne wytłumaczenie.Jesteś młodą mamą i z tego co widze to twoje pierwsze dziecko.Masz prawo bać się ,że sobie nie poradzisz.Porozmawiaj o tym z mężem.Ale czy twoje obawy nie są zbyt przesadzone. Wydaje mi się że nie jest to odpowiednia reakcja.Miałam depresje poporodową ,ale nie trwała tyle tygodni i nie tak się objawiała.Porozmawiej z partnerem albo poproś o pomoc pielęgniarkę środowiskową(bo napewno odwiedza was)

Poczytaj spokojnie i zadecyduj czy warto iść do lekarza :) SMUTEK POPORODOWY - występowanie * do 10 dni po * 39 - 85 % kobiet * kilka godzin – kilka dni * najczęściej 4-5 dnia po porodzie - objawy * obniżony nastrój * wybuchy płaczu * drażliwość, wahania nastroju * niepokój * zaburzenia snu i łaknienia DEPRESJA POPORODOWA występowanie - kilka tygodni po - 7 (10) - 14 (20) % kobiet - czas trwania od 6-8 tygodni do 6 miesięcy i dłużej Objawy - obniżenie nastroju - zaburzenia snu, apetytu, zmęczenie - osłabienie zainteresowań, w tym seksualnych - niepokój - negatywna ocena siebie w roli matki - gorsza koncentracja DEPRESJI U KOBIET SPRZYJAJĄ... (R. SMALL, 1994) - Brak pomocy i wsparcia - Ograniczenie kontaktów z ludźmi - Zmęczenie - Zły stan zdrowia - Brak czasu i konieczność rezygnowania z ulubionych zajęć - Trudna sytuacja finansowa - Zachowanie dziecka DEPRESJĘ U KOBIET ZWALCZAJĄ... (R. SMALL, 1994) - Rozmowa o własnych uczuciach i problemach - Czas na ulubione zajęcia - Kontakty z ludźmi - Pomoc specjalistyczna

Czy jestes samotnie wychowujaca mama? Na pewno nie masz zadnej pomocy od innych? Odpisz.

HEJ!aLE CO TAK WLASCIWIE CIE PRZERAZA?JA TEZ JESTEM MLODA MAMA MOJ SYNEK MA W TEJ CHWILI 16 MIESIECY I OD POCZATKU WSZYSTKO ROBILAM PRZY NIM SAMA!!!!!!!!PO MIESIACU JUZ NAWET SAMA(BEZ POMOCY MEZA)GO KAPALAM.A NAJBARDZIEJ BALAM SIE PORODU I WOGOLE POJSCIA DO GINEKOLOGA!POSZLAM DOPIERO JAK SIE ZORIENTOWALAM,ZE JESTEM W CIAZY!CZYTALAM MNOSTWO GAZET I LITERATURY NA TEMAT DZIDZIUSIOW,PYTALAM LEKARZY BEZ KREPACJI O WSZYSTKO A DZIS JESTEM DUMNA ZE MOJ MALUCH JEST ZDROWY SILNY IWOGOLE SUPER I ZAWDZIECZAM TO NIEMAL W 100% SOBIE!NAPISZ Z CZYM MASZ NAJWIEKSZY PROBLEM MOZE POMOGE?A PRZEDE WSZYSTKIM PAMIETAJ ZE TO MAMA WIE NAJLEPIEJ CO DOBRE DLA DZIDZI,A JESLI NAWET POPELNISZ BLAD NIE SZKODZI!NA PEWNO KRZYWDY DZIDZI NIE ZROBISZ!!!!!!!!POZDRAWIAM!USZY DO GORY!!!!!!!!

to czasem sie zdarza, ja bylam sama z blizniakami, nie mialam czasu sie bac, ale przy pierwszym dziecku balam sie, a moj maz odpowiedzial ze on nie dorosl do tej sytuacji i zostawal coraz dluzej w pracy... Dsobie rade sama i nie musze nikomu dziekowac , poczulam sie dowartosciowana. Pozdrowienia i trzymaj sie- bedzie dobrze.

Twoje dziecko jest wampirem energetycznym! Uciekaj od niego! Pozdrawiam!