BOJĘ SIĘ ŚMIERCI, CHOROBY, KALECTWA I STAROŚCI---panicznie

dziewczyny.... mysleo tym non stop... mam 20 lat, boje sie starosci ze nikogo przy mnie nie bedzie.... ze bede nieatrakcyjana.... stara...brzydka... boje sie tez bardzo choroby jakiegos raka, kalectwa, ze wszystko mi bedzie zostawic, i to wlasnie teraz gdy zycie mi sie ulozylo, gdy jestem szczesliwa.....ale najbardziej bije sie przypadkowej smierci....nie moge sobie z tym poradzic... ciagle o tym mysle, ze to wszystko zostawie, chlopaka, wariuje przez to, pomozcie, czy ktoras tak ma????????? ja juz sie wykanczam psychicznie

Tylko w tym strachu przed smiercia nie zapomnij zyc :) Koncentracja na umieraniu raczej nie pomaga w zyciu... zatem, aby nie miec raka musisz chyba zyc zdrowo, aby nie byc samotna na starosc warto byloby zwrocic uwage na to co nie zanika wraz z wiekiem (przyjaznie, szczerosc, optymizm i takie tam bzdury). Przypadkowa smierc??? Jesli juz mialaby nastapic to masz duza szanse ze tego nie zauwazysz.... po co wiec sobie glowe tym zaprzatac. Sprobuj moze budzic sie z mysla ze oto pierwszy dzien z tych, ktore ci jeszcze zostaly, mozna wiec zrobic z nim cos ciekawego :)

Ciesze sie, ze nie jestem sama. Ja tez strasznie boje sie smierci i czesto o tym mysle. Niektórym moze wydawac sie to dziwne, ale tak niestety jest.Boje sie tez, ze pewnego dnia dowiem sie, ze jestem ciezko chora, ze zostalo mi 2 miesiace zycia i bede musiala z tym zyc.Ciagle zastanawiam sie nad tym, boje sie, ze znikne i juz mnie nie bedzie. Dodam, ze jestem normalna, studiuje, mam chlopaka.

nerwica lękowa :(

przeczytajcie ksiązke ; "ZYCIE PO DRUGIEJ STRONIE" PRZESTANIECIE SIE BAC. Ja tez sie balam, teraz jestem spokojna:)

kur.... a nie masz czym sie martwić? egzaminy? rachunki?

Ja tez sie boje smierci. Odkad zmarla moja mama---czyli jak mialam 10 lat pierwszy raz zaczelam o tym myslec---tak brutalnie to domnie dotarlo.Nie moglam spac w nocy,dostawalam atakow paniki gdzy o tym myslalam.Teraz jest ok,ale czasmi,choc rzadko zdarza mi sie o tym myslec i wtedy ogarnia mnie takie straszne uczucie----no bo jak to jest mozliwe ze mnie nie bedzie,ze znikne,to po co ja zyje??? Zaraz dopada mnie strach,ogromny strach...tak wiec wole juz nic wiecej nie pisac...

Młodość jest przeszłością starości, a starość młodości przyszłością :-D to nieuniknione :-D Każdy wiek ma swoje prawa i kazdy wiek jest piękny jak człowiek jest pogodny, usmiechnięty, ma swoje zainteresowania, kocha i jest kochanym ... :-D Nie mysl o takich rzeczach jak śmierć, starość ... itd., za kilka lat bedziesz sie z tego śmiać :-D Do wszystkiego trzeba dorosnąć. Ciesz się teraźniejszością ... Myśle kochana, że ten lęk tobie z wiekiem przejdzie, pozdrawiam i życzę szczęścia :-D

a ja nie boję się smierci i nigdy nie bałem :P

\"wtedy ogarnia mnie takie straszne uczucie----no bo jak to jest mozliwe ze mnie nie bedzie,ze znikne,to po co ja zyje???\" miewam podobnie

mam taką obsesję od wczesnego dzieciństwa; paniczny strach przed śmiercią. wiara to jedno a życie to co innego, strach przed starośćią.Ta obsesja doprowadza mnie do obłędu.Co będzie kiedy umrę? nic?!! przestanę istnieć. zgniję i tyle. co z duszą? jeśli jest? a co z życiem? To są pytania dla teologa.prawda? ale on pada nam tylko to co można wyczytać w książkach.Przeczytałam ich mnustwo.-życie przed,po i obok śmierci... takie bla bla bla. Bpję się starości i tego co sie z nią wiąze. widzę jak moja 92 letnia babcia codziennie mówi o śmierci o nieuniknionym.to koszmar że życie kiedyś się kończy i człowiek im starszy tym bardziej sie boi.I jeszcze jedno.- strach przed tym że to jedno,jedyne życie teraz marnuję. Psychiatra też człowiek więc rady nie ma.

Nie schizuj pierdol to!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!