Proszę pomóżcie!

Mam problem z którym nie mogę sobie poradzic. Chodzi o moje nastawienie do ludzi. Jeszcze nie tak dawno temu byłam wesołą i przede wszystkim brdzo otwartą osobą, natomiast od pewnego czasu zaczełam zamykać sie w sobie, stałam się wyobcowana i negatywnie nastawiona do ludzi. Cały czas targają mną negatywne emocje, w kazdym widzę swego wroga, nawet w najbliższych. Wystarczy czyjeś jedno słowo, na które wczesniej nie zwróciłabym uwagi, i zaczyna się jazda. Wymyślam różne scenariusze jak się zemścic co odpowiedzieć przy najbliższej okazji aby ta osoba poczuła sie jeszcze bardziej urażona niż ja, aby zadać jej ból. Odsunełam się od moich przyjaciół i znajomych, bo wmówiłam sobie że nie warto się z nimi spotykac bo i tak nic dla nich nie znaczę. Jest mi strasznie ciężko, chciałabym być taka jak kiedyś, tak jak dawniej wierzyć w to że nie ma ludzi złych są tylko nieszczęśliwi, miec do wszystkich pozytywne nastawienie, ale nie potrafię to jest silniejsze odemnie. Może znajdzie się ktoś kto będzie mógł mi cos doradzić,jakos pomóc bo niedługo naprawdę zwariuje, czuje w sobie tyle złości na cały świat, na wszystkich ludzi tylko nie wiem skąd sie ona we mnie wzieła

Poczytaj o BPD (borderline personality disorder). Bo o poczatki paranoi Cie nie podejrzewam;)

To taka zagadka, tak? Ktoś napisze...a Ty mu powiesz,że źle się czujesz w jego towarzystwie i koło sie zamyka- dobre ale nie na moje nerwy :)

zacznij sie dupczyc .... pomaga

hdf dzięki za podpowiedź, właśnie przeczytałam obszerny artykół o BPD i czułam jakby ktos dokładnie opisał maoje stany, to jak się czuje i jak myślę. Nie jest to powód do radości, bo miałam nadzieję że poprostu to jest jakis stan przejsciowy i minie z czasem, ale z drugiej strony dowiedziałam, że nie jestem sama, ze są ludzie którzy z tym żyją. Naprawdę bardzo Ci dziękuję może uda mi się znależź jakies wskazówki jak sobie pomóc, a może znajdzie się ktoś doświadczony kto mógłby mi cos poradzic?

Szkoda, że nie napisałaś ile masz lat. Pewnie po prostu dorastasz i różne rzeczy się z Tobą dzieją. Nie przejmuj się za bardzo, znadjź kogoś do kochania i przytulania. :)

Dom- najgorsze jest to właśnie że juz nie dorastam, mam 25 lat, od dwóch lat jestem mężatką i mam 1,5 roczne dziecko. Niby powinnam być szczęśliwa, cieszyc się rodziną,ale niestety tak nie jest.

chciałabym aby można było to w tak prosty sposób wytłumaczyć, zwalic wszystko na okres dorastania, młodzieńczy bunt

MAsz małe załamanie, czujesz sie gorsza, ze nikt Cie nie chce. A moze byc calkiem na odwrót. Lubia Cie i chca. Mysle, ze ROBIA Z NAS tak doswiadczenia np ktos zdradzil to obawiamy sie tego i lek nas niemalze paralizuje.

idz do psychiatry

głupia jestes i tyle

Witaj jestem wolontariuszką hospicyjną i kiedyś tez miałam depresje jak ty Wiec poszłam do wolotariatu by tam poszukać wsparcia i zaczęłam pomagać w nauce dziecku później w hospicjum bo tam każdy jest życzliwy i cieszy się z mojej obecności