Pieniądze to nie wszystko?

witam, tak mam 25 lat i mieszkam z mama bo nie zarabiam narazie na tyle duzo by sie wyprowadzic, choc bardzo bym chciała i jak tylko bedzie mnie stac to sie wyprowadze. nie czekam na faceta z mieszkaniem, bo mam juz faceta i myslismy o wspólnym zyciu i zamieszkaniu razem. to na odpowiedz casanovy. zreszta moja mama wcale by nie chciała zebym sie wyprowadziła. niby zdaje sobie z tego sprawe ze to kiedys nastapi, ale wydaje mi sie ze mama nie dopuszcza tego do swiadomości. normalnie to dzieci odstaja prace, szukaja mieszkania i wyprowadzają sie, ale mama uwaza ze wpierw powinnam jej pomagac spłacac kredyty, a moze jak bede miała 30 to moge sie wyprowadzic. ja wiem i rozumiem ze moja mama bardzo sie stara i wierzcie jej ze tłumaczyłam jej wiele razy by nie była tak zaslepiona pieniędzmi ale mam wrazenie ze jednym uchem jej to wpada a drugim wylatuje. jak bylismy mali to ona czesto nas stresowała takimi sprawami, pamietam jak nie mogłam spac po nocach bo mama mówiła ze ja zwolnią z pracy i nie będziemy mieli gdzie mieszkac. tak sie tym stresowałam ze mam problemy z serduchem do dziś. a jak w końcu ja zwolnili okazało sie ze jednak świat sie nie zawalił, ze poradziliśmy sobie - jednak mama musiała narobić paniki. a dziś? juz nawet nie chce słyszec o jakiejs pracy, a mogłaby. jest swietna księgową, zna sie na komputerze, mogłaby nawet cos robic dorywczo, wiele razy jej znajdowałam takie oferty - a ona? po prostu nie chce! woli płakac ze nie ma pieniedzy niz cos zrobić. woli siedziec cale dnie przed tv lub grac w pasjansa. wiem ze sie w zyciu napracowała i nalezy jej sie wypoczynek, ale dorywcza praca w domu to przecież nic cięzkiego. ale jej sie nie chce. taka jest prawda. zamiast tego ona woli snuc marzenia o wygranej w totolotka...ciezko mi tak o niej pisac, bo to dla mnie bardzo wazna osoba, zawsze o nas dbała i wszystko to doceniam, kocham ja innaczej juz dwano bym sie na to wypieła, ale wiem jakie miała ciężkie życie i chce jej choc troche pomóc. gdyby tylko ona zmieniła choc troche swoje podejscie, ale wiem ze nie zmieni i pozostało mi sie tylko wyżalić tu na forum obcym ludziom, bo komu innemu? mój facet mnie niby rozumie ale nie do końca...sorry ze tak wszystko tu pisze chaotycznie. i jeszcze jedno - całe zycie zylismy \"na ratach\", a teraz przeraża mnie fakt ze mama mysli o nowych ratach i chce bym pomagała jej je spłacać. a ja chce miec swój dom, rodzine..planujemy z facetem za rok wziąść mieszkanie na kredyt, ale nie wiem jak to bedzie...

zastrzegłam nika i tylko ten jest mój. nie wiem czemu ktos zablokował poprzedniego i na dodatek powklejał mój topik na innych tematach. bez sensu

I dziekuje za wszystkie wypowiedzi. może jak pisze wygląda to tak, jakbym ja była dobrą córunia , a moja mama okropna, ale wierzcie mi czesto jestem dla niej bardzo niedobra. to dlatego ze mam wybuchowy charakter, łatwo wpadam w złość i często sie to na niej odbija. moja mama to bardzo spokojna i cierpliwa osoba, tylko ze za bardzo sie przejmuje pieniedzmi, za bardzo. ja wolałabym by sobie cos kupiła, nie miała butów , dałam jej pieniadze a ona poleciała zapłacic rachunek (zapłaciła z wyprzedzeniem - nie musiała, ale to jej własnie obsesja) a potem płacze ze nie ma butów. pewnie bym nigdy nie napisała tego topiku gdyby nie to ze dzis mnie wkurzyła tym jak sie zachowała przy dziewczynie mojego brata.

U mnie z kolei jest inny problem.Rodzice kilkanascie lat temu postanowili sie wzbogacic praca za granica.Nie dziwie sie im,bo mieli nas,a oprocz tego wynajmowane mieszkanie i slabe pensyjki.Wybor padl na mego ojca.Pierwsze przyslane pieniadze od razu poszly na konto i od razu sie zaczelo.Mama nie chciala ruszac ani centa,bo to na mieszkanie.I moze bym ja zrozumiala,ale jak mielismy zyc z jednej urzedniczej pensji?Nasz standard zycia zamiast sie polepszyc pogorszyl sie.Jedzenia nie brakowalo ,ale czy uwierzycie,ze przez kilka lat nie dostalysmy z siostra nic chocby na buty czy ciuch?Mnie na szczescie"wspomagala" ukochana ciocia,Ale siostra-tragedia!Troche brala ode mnie,ale i tak wygladala jak obdartus.Znajomi sie z nas podsmiewali,najbardziej z mamy zwracajac jej uwage,ze np.ten 10-letni plaszczyk moglaby zmienic-w koncu maz dobrze zarabia. Ojciec i tak przysylal grosze-mowil,ze kiepsko zarabia i sporo musi tam posiedziec.Minelo 8 lat,a on nie wracal-bo kasy na koncie malo.W dodatku ja na studia,a po roku siostra.I wtedy to juz byl horror.Jeszcze na poczatku ojciec otworzyl konto i mi i siostrze i pieniadze na skromne zycie byly.Gdy bylam na drugim roku momentalnie przestal pomagac nie podajac powodu i musialam isc do pracy,studiujac zarazem,bo przeciez pieniedzy z konta ruszyc nie mozna.Szczerze mowiac to byl calkiem dobry okres,bo moglam nawet kupic cos niecos.Siostrze tez.Po 11 latach pobytu ojca poza domem okazalo sie,ze ma on tam inna kobiete(banal) i przyjedzie do Polski po rozwod.Poinformowal mame,ze wie,ile jest na koncie i zeby nie probowala sztuczek,bo sa to Jego ciezko zarobione pieniadze.Ogolocil cale kont, a nas poinformowal,ze "obcym wiecej kasy nie da"Przezylismy szok,a mama wpadla w depresje.Minely 4 lata i wszystko sie zmienilo.Mama nabrala checi do zycia,my sie usamodzielnilysmy.Mama potrafi czerpac z zycia-jezdzi na wycieczki,chodzi do fryzjera-to zupelnie odmieniona kobieta.Jest juz dobrze,ale ja do tej pory jak nie odloze przez miesiac pewnej kwoty na konto czuje sie zle,winna-taki model wynioslam z domu ibardzo mnie to meczy.