Kącik myśli niecodziennych dla tych, co odeszli

To nie był dobry rok. Zabrał mi najpierw mamę, potem, za trzy miesiące, ojca. ChciałeŚ Tato być z Mamą, nie umiałeŚ inaczej. ByliŚcie jak jesienne liście z opowiadania I. Singera. Zawsze razem, do końca. OchranialiŚcie się wzajemnie i ochranialiście swoje dzieci. Ale wiatr zdmuchnął wasze istnienie, bo taka jest moc natury. Nie zdmuchnął tylko Waszej miłości, tego nie jest w stanie zrobić. Nie zdmuchnął mojej miłości - ona trwa. W Dniach Zadumy myślami jestem z Wami i dziekuję za wszystkie dobre dni, jakie wyczarowaliście w moim życiu. A może i Ty napiszesz tu coś do tych, którzy ODESZLI? \"SPIESZMY SIĘ KOCHAĆ LUDZI...\"

odszedl tez nasz sanitariusz z oddzialu ktorego najbardziej lubilam.

"Czas jest zmianą, tam, gdzie nie ma zmian - czas nie istnieje" B.I.Singer "Certyfikat"

\"Ja, Kubuś Puchatek, nagle muszę rozmyślać o sprawach za trudnych dla mego małego rozumku. Nigdy nie zastanawiałem się nad tym, co tam jest za naszym ogrodem, w którym zamieszkaliśmy ja, Prosiaczek, Królik i Kłapołuchy z naszym przyjacielem Krzysiem. To znaczy my mieszkaliśmy tutaj dalej i nic się nie zmieniło i właśnie zjadłem z baryłeczki miodu moje małe co nieco, tylko Krzyś odszedł na chwilę. Sowa Przemądrzała mówi, że zaraz za naszym ogrodem zaczyna się Czas, a to jest taka studnia strasznie głęboka, w którą kiedy tylko ktoś wpadnie, leci i leci w dół, aż nie wiadomo, co się z nim dzieje. Martwiłem sie trochę o Krzysia, żeby nie wpadł, ale wrócił i wtedy go zapytałem o tę studnię. \"Puchatku - powiedział - byłem w niej i spadałem, i zmieniałem się spadając, nogi zrobiły mi się długie, byłem duży, nosiłem spodnie do ziemi i broda mi urosła, potem posiwiałem, zgarbiłem się, chodziłem o lasce i wreszcie umarłem. Pewnie to wszystko mi się tylko śniło, bo było jakieś nieprawdziwe. Zawsze dla mnie prawdziwy byłeś tylko ty, Puchatku, i nasze wspólne zabawy. Teraz już nigdzie nie odejdę, nawet gdyby zawołali mnie na podwieczorek\". Krzyś [Piesek przydrożny, 1997]. Czesław Miłosz.