Ciąża tak/nie/niewiem

Witam! Jestem mężatką, mam 24 latka i życie jakoś sie powoli układa, raz lepiej raz gorzej. Męża mam kochanego. Doszliśmy do wniosku że chcemy dziecko! Przeduskutowaliśmy to no i dezyzja zapadła. Nie będzie łatwo bo juz od 17 roku zycia biorę hormony a ostatni rok depoprowere. W maju odstawiłam wszystko. Teraz pozostaje ciężko pracować i czekać na efekty. Tylko wiecie co ja tak do końca wcale nie jestem pewna. Boje się i jakos tak nie wyobrażam sobie siebie z dzidziusiem i pieluchami. Zbyt długo chyba byłam jednostką pojedynczą, a dziecko to olbrzymia odpowiedzialność. Co wy na to?

tabletki ? mam pytanie. ja biore juz 6lat, szybko zlecialo, moj ginekolog mowi, ze mozna brac dlugo. Czy Tobie lekarz nic nie mowil ile mozna brac ?

Niestety nikt nie zrócił mi na to uwagi, dopiero Pani Ginekolog do której się niedawno udałam jak się o tym dowiedziała to mało z krzesła nie spadła, że juz o zastrzykach nie wspomne....

no to czyli, ze trzeba juz odstawic tabletki.

Hormony i Depo-Provera - przechodziłam przez to samo. Teraz pluję sobie w brodę, że niedostatecznie przemyślałam te decyzje. Zależy jak długo brałaś Depo-Proverę ("to świństwo, które podaje się kotom" - tak powiedział mi mój lekarz endokrynolog). Przypominam Ci, że płodność po Proverze wraca dopiero po 1 do 2 lat. Jeśli chodzi o chęć posiadania dziecka myślę, że jeśli nie jesteś pewna to poczekaj jeszcze troszeczkę. Lęk zawsze będzie; chodzi o to aby potrzeba dania miłości i ciepła dziecku była na pierwszym miejscu. Pozdrawiam.

Wiesz ja to sobie tak wyliczyłam: Ostatni zastrzyk w lutum, czyli do maja jestem zabezpieczona Potem dwa lata niepłodności po tych zastrzykach Potem powinnam zajść Jeśli nie to kolejny rok prób jeśli dalej nic to kolejny rok badań i leczenia i dopiero wtedy efekt więc jak policzyć to mi wyjdzie że wtedy będe miała 29 lat!!!! ale to oczywiście wersja pesymistyczna chociaż wielce prawdopodobna

Do: kochana moja Zanim się zdecydowałam na Depo dużo o niej czytałam i wiedziałam jakie są tego możliwe konsekwencje. No ale coż wygoda ponad wszystko........... Teraz też żałuje, no ale to po czasie. A co do dzidzi. Wiem że dam temu dziecko całą miłość świata. Ale przez tyle lat tak bardzo broniłam się przed ciążą, że moja podświadomość jakoś nie potrafi się przestawić na inne myślenie.