gdy facet jest bardzo daleko

jak to jest czy kobiety zawsze są bardziej odporne psychiczne na rozłki? mój facet jest bardzo,bardzo daleko,strasznie za nim tęsknie ale kiedy rozmawiamy przez telefon to ja zawsze muszę podtrzymywać go na duchu,żeby wytrzymał,że to już niedługo,że kocham i tęsknie i tak wkółko.Nie chcę być tą silniejszą stroną-chce wyć! histeryzować, może dlatego że to ja jestem wśród swoich a on w obym kraju?

są takie drogie

ale trzeba sobie pomagać,trudno jest walczyc z tęsknota na odległość ale wszystko jest mozliwe do przetrwania,nawet długie rostania. Wszystko zależy od miłości.

udało się przetwrać i utrzymać związek na odległośc.Jak to robiłyście,podpowiedzcie.

on w holandii ja w polsce i tak 5 miesiecy...bylo ciezko ale walczylismy, ufalismy sobie i wspieralismy sie wzajemnie a przede wszystkim baaaaaaaardzo ale to bardzo sie kochalismy...a teraz jestesmy juz razem:) i juz nigdy nie chcemy byc tak rozdzieleni bo to boli za bardzo...

to sporo.Fajnie że już jesteście razem.Powodzenia.

A moj mezczyzna jest juz ponad pol roku zagranica. Jest nam bardzo ciezko. W kazdy weekend rozmawiamy, ale nie zawsze potrafimy sie wesprzec. Widze jak bardzo ta rozlaka na nas wplywa i bardzo zaluje do tego wyjazdu doszlo.

ja nie żałuję że doszło do wyjazdu,to było nam naprawdę potrzebne ( chodzi o finanse ) ale też jest nam trudno, i baaaardzo tęsknimy za sobą.Boje się tylko że coś się wydarzy,niewiem cokolwiek że może nas coś rozdzieli.Ta myśl ciągle mnie przeraża. Tak bardzo zależy mi na tym związku.

Mnie tez bardzo zalezy na tym zwiazku. I wiem, ze wszystko opiera sie o kwestie finansowa, przeciez nikt nie wyjezdza zagranice ot tak sobie, na dlugie holiday. Jest mi bardzo ciezko, gorzej to znosze niz on, choc teoretycznie powinno mi byc lzej, mam tu rodzine, znajomych, on jest tam sam. Tak bardzo mi go brakuje:( Czasami mam wrazenie, ze to mnie przerasta i mam ochote sie poddac...

Wczoraj pozegnałam mojego mężczyznę na lotnisku. Bardzo bałam się dnia rozstania. Dzisiaj, już po nim, boję się tego, co przed nami. Czy sześciomiesięczna rozłąka podsyci żar uczuć, czy je wypali...Boję się. Spotkania zastąpią nam rozmowy telefoniczne. Pozostaje wierzyć w to, że nic nam nie grozi.