chciałabym jeszcze kiedyś poczuć, że ktoś mnie kocha...

właśnie... jestem w związku od 10 lat, w tym 8 lat po ślubie. I czuję się zmęczona życiem. Po prostu. Moje małżeństwo jest \"odgrzewane\", on mnie kiedys zdradził, potem skończył ten romans, ona do mnie zadzwoniła, ja mu wybaczyłam, to było 3 lata temu. Jestesmy razem, ale nie ma już tego czegoś co sprawia że cieszy cię każdy kolejny dzień, że chce ci się żyć, wszystko mi zobojętniało. On wraca z pracy , je obiad i rozwala się na kanapie przed telewizorem a potem zasypia. Kiedy próbuję z nim rozmawiać albo zbliżyć suię do niego mówi, że jest zmęczony i nie chce mu się rozmawiać . A ja jestem za młoda - mam 30 lat - na to żeby tak wegetować do końca życia. Chcę czuć, że jestem kochana, chcę widzieć namiętność w oczach mężczyzny z którym jestem, chcę byc po prostu szczęśliwa...

Jak dasz radę to odejdż !

wiem, że powinnam odejść i innych rad się nie spodziewałam. Chyba piszę tylko po to żeby sie wygadac. A odejść sie boję bo to nie takie proste - wiadomo cały ciężar tej decyzji spadłby na mnie - dziecko itd. Wtedy już w ogóle nie miałabym szansy nikogo poznać, nie miałabym czasu , nie miałabym z kinm zostawic dziecka żeby gdzieś wyjśc. Z drugiej strony chyba nie potrafiłabym go zdradzać...i kółeczko się zamyka.Wiem, że jestem beznadziejna.

Czego Twój mąż pragie najbardziej?

kiedys wiedziałam albo tak mi sie wydawało i starałam się mu to dać. Teraz już mnie to nie obchodzi.

A czego Ty pragniesz? :)

jeszcze niedawno chciałam poczuć , że to on mnie kocha. teraz patrząc na niego widzę obcego człowieka. Moje uczucie się wypaliło. Spopieliła je jego obojetność.

czego ja pragnę? Tego co napisałam- chcę czuć się kochana, potrzebna, szczęśliwa, czuć, że komuś na mnie zależy, że ktoś cieszy się każdą spędzoną ze mną chwilą, chcę czuć fizyczną bliskośc ukochanej osoby - a więc tego wszystkiego czego pragnie chyba każda normalna kobieta.

Czyli teraz nie masz marzeń?

To są niestety moje marzenia! I nie mam odwagi żeby wyjść im naprzeciw...

Zostając z nim, rezygnujesz z tych marzeń?

czuję się jak na kozetce u psychoterapeuty :o tak - rezygnuję. Jestem mu obojętna, sama też już nic do niego nie czuję. A boję się odejść.

Więc czego oczekujesz po postach, które inni zamieszczą w tym temacie? Pocieszenia? Współczucia? "Objechania" Twojego męża, jaki to z niego dupek?

niczego nie oczekuję... ja już chyba w ogóle niczego nie oczekuje...

każde małżeństwo tak się kończy

Myślisz, że ktoś Ci tutaj podsunie gotową receptę na życie? To nawet całkiem możliwe... Ale skąd pewność, że ta recepta będzie dobra?

marro, nie oczekuję recepty. Chyba po prostu sama chce wreszcie nazwac po imieniu to co się stało w moim związku - nadszedł KONIEC. I to wszystko. Wiem, co powinnam zrobic - odejść. Wiem, że to żałosne, że w tym tkwię. Wiem to wszystko...

W jakim wieku jest Wasze dziecko?

ma 6 lat

Dużo i mało zarazem...

no właśnie...

Musisz być dojrzałą i mądrą kobietą. Ja jestem jeszcze bardzo młoda... taka młoda idealistka... ;)

Wierzysz w taką wieczną prawdziwą miłość?

już nie.

Przygnębiające... Hm... ja właśnie po raz n-ty dzisiaj oglądam "Pretty woman" i marzę, żeby ten czar nigdy nie prysnął...

wiecznej prawdziwej miłości może w ogóle nie ma miłosci? tylko chwilowe pożądanie? a potem rozczarowanie.

tak, to jest przygnębiające. Bo życie bez miłości nie ma sensu, życie w samotności jest puste. I dlatego tak podle się teraz czuję.

mąż jest taki obojętny?

To smutne...

o nie, miłość istnieje, nie wszystko da się wytłumaczyc feromonami. Tylko tą wiecznosc trzeba miedzy bajki włożyć.