chciałabym jeszcze kiedyś poczuć, że ktoś mnie kocha...

Czyli co? Wychodzenie za mąż, dzieci... to wszystko jest bez sensu, bo się prędzej czy później wszystko skończy?

dlaczego jest obojętny? Co mam ci napisac? Bo widac już nic do mnie nie czuje. Żałuję, że dałam mu szansę , że pozwoliłam po tamtym romansie jemu wrócić a sobie uwierzyć,że bedziemy mogli dalej być razem. Teraz myślę, ze nie chciał komplikowac sobie życia. I tyle.

nie wiem marro co ci odpowiedziec ... Nie moge napisdac , że żałuję, mam wspaniałego synka.

Gratuluję :) I podziwiam. 6 lat użerania się z dzieckiem, uczeniem, wychowywaniem... Ja bym nie potrafiła chyba...

rozumiem, że to głupi tekst jakiegos podszywacza.

Głupi? Może i tak. Ale nie podszywacza, a mój własny, niestety...

w takim razie nie rozumiem :o

Czego? Każdy ma jakieś fobie. Ja się najbardziej boję o moich najbliższych. Że coś im się stanie, a w przypadku ewentualnego dziecka, bałabym się jeszcze, że nie potrafiłabym go wychować jak należy... Dlatego tak podziwiam wszystkich, którzy ię podjęli tego zadania.

tak, każdy ma fobie a co ciekawe z wiekiem coraz więcej...

Tak? A Ty czego się boisz?

teraz? że już nie spotkam nikogo kogo pokocham z wzajemnością że już nigdy nie bedę szczęśliwa że nie starczy mi odwagi żeby żacząć życie od nowa że moje dziecko bedzie nieszczęśliwe i to niezależnie od mojej decyzji - to znaczy mając niby oboje rodziców ale którzy sie nie kochają albo będąc dzieckiem z rozbitej rodziny

...tylko tyle,że nie mamy dziecka...i jesteśmy 3l.po ślubie-trochę krótko...ale czuję to samo co Ty-założycielko topica:) ...jestem na rozstaju dróg...nie wiem w którą stronę uderzyć..

gdyby nie synek chyba nie miałabym na tym etapie takich dylematów.

Moja mama podobnież też chciała się rozwieść z tatą, gdy byłam dzieckiem, ale ostatecznie tego nie zrobiła...

Została z tatą ze względu na nas - tzn. mnie i siostrę. Przynajmniej tak mówi... Ale pewnie też nie miała odwagi...

i dlatego sama teraz boisz sie mieć dzieci? Pewnie tak, trauma z dzieciństwa zawsze w końcu daje o sobie znać. Nie chcialabym żeby przez to wszystko moje dziecko miało kiedyś problemy ze stworzeniem stałego związku.

sama wiesz,że trudno to zrobić...już kiedyś byłam blisko.... ..teraz dążymy bezsensu do samounicestwienia....zaczęłam żyć własnym życiem...znalazłam pocieszyciela....wiem,że to nic dobrego...ale nie mam żadnych wyrzutów,mając świadomość,że mąż robi to samo...nie chciałam do tego doprowadzić....ale odzyskałam radość życia dzięki temu....czas pokaże..

Nie sądzę, aby to był powód. Nie wiedziałam nic o dawnych problemach mamy z tatą. Dopiero niedawno się o tym dowiedziałam...

wiem, że trudne, sama jestem tchurzem. Może to banał ale jeżeli nie macie dzieci to nic was nie wiąże jeżeli już nie ma uczucia. A chyba nie ma jeżeli oboje macie kogos na boku. Twój pocieszyciel jest wolny? Strasznie sie boję, że w moim wieku i z dzieckiem trudno byłoby mi spotkać kogos kto chciałby sie ze mną związać . A nie chce byc po prostu kochanką.

marra- może nie pamietasz, ale to tkwi w twojej podswiadomości?

Może :) Ale wiesz, ja miałam dużo innych problemów, króre mogły spowodować ten strach...

no właśnie - nic nie dzieje sie bez przyczyny... Ile masz lat?

I te problemy, to kwestia raczej 5 ostatnich lat, a nie dzieciństwa... Lat? Ja? Przeszłam próg 20 niedawno... :)

...to wszystko jest popaprane! Pocieszyciel ma narzeczoną-żeni się w maju....i jaki to ma qrwa sens? ...oboje wiemy,że to tylko chwilowe ...bronimy się,żeby nie przerodzilo się w coś poważniejszego.. ...coś między nami zaiskrzyło...ponieważ okazało sie,że on też nie ma ciepła w swoim związku-kółko wzajemnej adoracji! ...tylko po cholerę on się żeni,skoro na początku już tak jest...tzn.są ze sobą 8l.-jak stare mnałżeństwo. ...a i jeszcze pewien szczegół...mój mąż jest jedynakiem i jego narzeczona też jest jedynaczką-czyli egoizm wyssali z mlekiem matki?

marra - rany , co się takiego stało w tym wieku co cię tak emocjonalnie pokaleczyło?! (to pytanie retoryczne, nie naciągam cię na zwierzenia!). To BYŁY problemy dzieciństwa! Jestes jeszcze bardzo mnłoda.

ja mam to samo - rzeczywiście paranoja ... jak w takiej sytuacji się żeni to zaraz będzie się rozwodził. Po cholerę to wszystko? Naprawdę to życie jest poipaprane. A właściwie to ludzie sa popaprani a wydawałoby się , że po to mają rozum żeby go używać.

To teraz osoba zdradzana jest egoistą? A nie przypadkiem osoba zdradzająca? W końcu to zdradzacz/zdradzaczka zaspokaja swoje potrzeby kosztem swojego partnera. Ja tu egoizm widzę raczej w Tobie i w tym palancie, co wkrótce się żeni a już przed ślubem przyszłej żonie boki robi. Jeśli mu tak źle, to czemu się decyduje na ślub? Całe życie chce żyć z nią dla pozorów a szczęścia szukać z inną? Co to będzie za małżeństwo jeśli na takich fundamentach jest budowane? Jeśli Tobie źle w małżeństwie, czy nie lepiej rozejść się z mężem i wtedy szukać miłości,x a nie oszukiwać?

Po prostu jestem bardzo wrażliwa... Wszystko co jest niesprawiedliwe czy okrutne, co się dzieje niekoniecznie mnie, ale też na moich oczach, źle odbieram. Ale mam wspaniałą najbliższą rodzinę. Naprawdę. Bardzo ich wszystkich kocham i, gdy tylko pomyślę, że kiedyś kogoś z nich może zabraknąć, jest mi potwornie smutno...

kochana...drugi raz w życiu bym tak nie postapiła...ale po prostu trzeba spróbować... ...ten sakrament jest dla ludzi dojrzałych...ale nigdy nie ma pewności. ...na pewno nie zaufam już nikomu...w tej sytuacji dziękuję Bogu,że dziecka nie mamy....ale głupia nadal się łudzę...że może jednak coś zaskoczy,że pewnego dnia się ocknie,że się zmieni....Ty pewnie po cichu też w to wierzysz,prawda?

czemu napadasz na "ja mam to samo"? To własnie ona została zdradzona najpierw (tak to zrozumiałam) i jej małżeństwo to fikcja za sprawą jej męża , dopiero wtedy znalazła pocieszyciela. A decyzja jej kochanka o ślubie to już osobny problem.