z brzydkiego kaczątka w piękną łabędzicę

czy są wśród was dziewczyny/kobiety na które nikt nigdy nie zrwacał uwagi , a potem przemieniłyście się w piękne łabędzie i nagle zaczął was otaczać wianuszek mężczyzn, a wy poczułyście satysfakcję , bo kiedyś uważano was za ''szare myszki''?

Kaczątkiem to ja byłam w podstawówce :) W drugiej liceum rozkwitłam i zostałam gwiazdką , tak juz pozostało, tylko teraz juz nie jest to dla mnie tak bardzo istotne :D

ja tak mialam....do tych wakacji czulam sie jakas inna, niedostrzegalna dla innych. odkad zaczelam pracowac to sie zmienilo, spotykalam mnostwo ludzi, wielu facetow, ktorzy poprostu mnie w jakis sposob dowartosciowali. poza tym pieniadze ktore zarabialam tez robily swoje...mialam kase na ubrania, na dobre kosmetyki, na fryzjera.od tamtego momentu potrafie o siebie zadbac zupelnie inaczej niz kiedys i rzeczywiscie wielu facetow zaczelo zwracac na mnie wieksza uwage.tyle ze juz teraz nie zwracam na to takiej uwagi, jest to mile ale nie rpzwrocilo mi w glowie:)

To ja, to ja. Niegdyś bardzo, bardzo chuda, zawsze kródkie włosy bo moja mama niby w ten sposób je wzmacniał, ogromne oczy na pół twarzy. Po prostu brzydkie, no cóż bardzo brzydkie dziecko. W okresie dojrzewania wszystko się zmieniło, ciało się zaokrągliło tu i ówdzie, włoski uparłam się że zapuszczę. No i miałam nawet swoje medialne 5 min, a mężczyż to wybieram sama nie oni mnie jak niegdyś :D Pozdrawiam

ja tez nienalepiej sie zawsze prezentowałam i postanowiłam to zmienic , schudłam ( miałam z czego:/ ) kupiłam nowe ciuchy pare razy na solarium całkowicie zmieniłam włosy. w wakacje wszyscy byli pod wrazeniem a i chłopaka miałam:) a teraz........... przytyłam , ciuchy koszmarne a samopoczucie jeszcze gorsze:( nieumie sobie poradzic z problemami nieumie zaczać żyć!!!!!!

życie okazuje się być sprawiedliwe jak widzę :) cieszę się, że Wam się teraz tak dobrze układa :)

taka22---> nie przejmuj się, skoro potrafisz dobrze wyglądać, to znowu o siebie zadbaj , może brak Ci motywacji ? Wszystko będzie dobrze.

To też ja. W podstawówce i początki liceum byłam raczej nieciekawa, moze nie brzydka, ale w każdym razie żaden nie chciał ze mną chodzić iogolnie byłam szarą myszą. Chude ciało chowane pod nieciekawymi ciuszkami(moi rodzice nie są zamozni). Któregoś dnia podszedl do mnie najprzystojniejszy facet w szkole i zaproponował mi randkę.Dziewczyny mnie wrecz nienawidziły. A ja uwierzyłam w siebie, troche ze sobą chodzilismy ale ostatecznie zostaliśmy przyjaciołmi, a ja nauczyłam sie dzieki niemu dostrzegać piękno w sobie, zrozumiałam, ze jestem bardzo zgrabna(wcześniej raczej czułam sie odwrotnie), doceniłam swoje gęste, grube włosy, delikatne rysy twarzy. Na studiach zaczęłam byc już dostrzegana i to bardzo, bardzo mnie to cieszyło:), bo wiadomo po latach czucia sie nijaką miło było czuć tą fascynację u facetów. Dzisiaj jestem po studiach i w sumie już nie przykładam do tego takiej wagi, czy sie komus podobam czy nie. Mysle ,ze z wiekiem takapotrzeba akceptacji przez otoczenie gdzies sie ulatnia. Dzisiaj ciesze sie przede wszystkim ,ze bardzo podobam sie mojemu meżowi :).