jak długo czekaliście...

tyle się mówi: zostaw go, jak zatęskni i zda sobie sprawę, że mu zależy to sam wróci...jak dlugo czekałyście? ile im to zajęło? tydzień, miesiąc, rok?

nikt się nie pochwali jak długo mozna czekać...:((

pół roku..ale to nie miarodajne, b koles ma zonę i myślała, ze bedzie mial zapchajdziurę

bo jak czytam o tych LATACH to mnie zapaść bierze...

przynajmniej na chwilkę powiało optymizmem :)) ktoś coś doda...wyliczę sobie średnią:))

nie czekaj, ja tak przeczekałam 11miesięcy....

aż się boję spytać...i co...?

najdłużej wytrzymał 2 dni :) ale warto poczekać przynajmniej wiesz na czym stoisz ;)

Malgonek - jak wiem, jak właśnie nie wiem....:((

i nic...zorientowalam sie, ze potrzebny mi psycholog, bo niestety pochodzę z rodziny dysfunkcyjnej i nie mial kto ze mną zyczliwie pogadać.... za duze nadzieje pokladalam w znajomosci z nim i tak się to skończylo jak wroci do Ciebie sam, to znaczy, ze warto bylo czekać

wróci wróci :) oni zawsze wracaja :) tylko my czasem w miedzyczasie zmieniamy zdanie i nie wiemy czy chcemy ich powrotu ;) bedzie dobrze :) zobaczysz

ale wroci w jakim sensie? wroci czyli po zerwaniu nie wytrzyma i odezwie sie dajmy na to smskiem , zadzwoni badz napisze na gg i bedzie to takie zwykle odezwanie co slychac i to bedzie oznaczalo ze wrocil czy wroci to to , ze przyna , ze nie moze bez nas zyc?

w moim przypadku to ja mialam za duze oczekiwania..on nic nie obiecywal...ja po prostu mialam kryzys

nie doluj się mi matka wypomina kazdy błąd, ale powoli ucze się, zeby ją zostawić

smskiem :o nie no nie ma mowy :) z kwiatkami :) i przepraszam na ustach :)

poza tym oni lubia nagle znikac i pojawic sie wdowolnym momencie

Jedna z forumowych papli jestem w tej samej sytuacji co Ty i tez pochodzę z rodziny dysfunkcyjnej. On od początku mówił, że nie bedzie z tego związku. Spotykalismy sie 2 lata,ja nie chciałam przyjąć do wiadomości, że ic z tego nie bedzie. Chcialam to skonczyc ale nie potrafilam.. tak bardzo sie przywiązałam, pokochałam wręcz obsesyjnie. I dostałam od niego kopa takiego, że idę w poniedziałek do psychologa, bo nie mogę tego wszystkiego przeżyć...

Ja długo czekać nie musialam...przyszedł na drugi dzien hehe :)

Moonaa---->wiesz, szkoda tych miesiecy tylko ja nie jestem taka, ze "musi byc jak ja chcę"..mnie zycie nauczylo pokory, ale dosc juz tej pokory to jest zdemoralizowany osobnik u mnie wystarczylo pare tygodni mailowania a gdy zniknal zrobilma cyrk... pewnie masz osobowosc zalezną, jak ja, ale z tego chyba mozna wyjść gdyby nie internet nie mialabym z kim porozmawiac..nie mam w zasadzioe znajomych oprocz 1 kolezanki...

missys ale przyszedl skruszony ?przeprosil? bo ja ciagle nie rozumiem poczym poznac ze facet nie chce sie rozstac , chce wrocic ?dlatego zapytalam wczesniej po czym poznam , ze nie chce od nas odejsc definitywnie? jak ja po wiem dosc , odchodze a on powie , ze rozumie a pozniej za pare dni bedzie szukal kontaktu chocby i zaczynajac od smska to czy to oznacza , ze faktycznie chce?

nadjas---> moze byc tak, ze nie wroci, ale podobno nie ma tego zlego... mi nie zal tamtej znajomości

no tak moze byc tez tak ...to jest jasne... ale ja pytam , czy jesli ja powiem ,ze mam dosc jego zachowania , on przyzna mi racje i niby odejdzie bez walki a za pare dni dostane sms jakby nic sie nie stalo tzn co slychac ja robie to i to.. czy to oznacza , ze on nie potrafi od nas odejsc ? ze chce wrocic?

tamten facet odezwal sie do mnie po czasie, ale juz nie chcialam kontynuowac tej znajomosci...po czasie..po prawie 6mies.... nie zawsze jest dobrze, ze wraca

nie czekać

hmmm... ja czekałam około 4 misięcy...przyszedł skruszony...długo wyczekiwałam na ten moment...jednak we mnie narodziły sie pewne watpliwości..zerwał ze mną dla innej..czy mogłam mu zaufać?? będac z nim czułam że to juz nie jest to że już nie czuję się szczęsliwa jak wcześniej gdy z nim byłam...zaryzykowałam i się rozstałam bo nie potrafiłam się zmusić, moje uczucia do niego były chłodne oschłe.. nie czułam sie wyjątkowa.... teraz już minął rok...spotykamy sie od czasu do czasu..ja powoli układam sobie życie na nowo....w mojej przyszłości nie ma dla niego miejsca...i nie wiem czy wogóle jest jakiekolwiek miejsce dla innego..ja poprostu boję się zaufac na nowo...przez to ze mnie zranił nie potrafie sie odnależć stworzyc nowego szczęśliwego związki z innym... nie potrafimy oboje zakończyc tego etapu życia...zmarnowalismy szanse..on-bo mnie rzucił ja-bo nie potrafię go ostatecznie odtrącić... wybrałam ucieczkę...wyjeżdżam niedługo daleko i miejmy nadzieję ze na stałe..może zapomnę może wkońcu ułoże sobie życie takie o jakim zawsze marzyłam ale już bez niego..błaga mnie żebym została...po co??przecierz ja muszę iść dalej??bo on wkońcu zrozumiał że się pomylił i że naprawde mnie kocha...problem jest w tym że chyba już na to wszystko za pózno..za wiele wycierpiałam przez niego...nie dam mu nigdy już drugiej szansy bo jakby znów zawiódł to by mnie to zabiło!! dziewczyny nie jeden facet jest na swiecie...i pamiętajcie o tym że nie ma tych wyjątkowych to tylko w naszych główkach istnieje taka teoria że bez niego nie damy rady żyć...damy radę...nie ten bedzie inny, który bedzie Ciebie wart...pamiętajcie że żaden facet nie jest wart twoich łez, a ten co jest wart, nigdy nie pozowli na to abyś płakała przez niego!!!

a jak to jest z Wami dziewczyny...wracacie? mysle ze tu jest wiekszy problem...a moze sie myle:/ oby!:(

podnosze

podnosze

no i co dziewczyny? wy nie wracacie...:/