I co dalej....

Wreszcie poznałam tego wymarzonego , tak długo oczekiwanego , miłość spadła na mnie w najmniej spodziewanym momencie .... Tego samego dnia ( tyle ,że kilka godzin wcześniej mówiłam Koleżance , że trudno ...zostane starą Panną , że nie muszę się nikomu podobać itd..mimo tego , że jestem młioda i jeszce wszystko przedemną ) jestem szczęśliwa .... Ale co mi po tym.... ledwo co poznałam swoją upragnioną miłość, poczułam lekkość .... aaa już muszę się martwić , że za dłuższą chwile Nie będzie go przy mnie.... wyjeżdża za granicę do pracy ..... Bezsensu....

z połykiem Murzynom w tej zagranicy.

ale już go masz, jest Twój, to najważniejsze. kiedyś wróci w końcu i będzie razem, może to dobra próba dla was, przekonacie się czy to jest napewno to coś :) Pozdrawiam!

W tym wszystkim chodzi o to , że większość moich znajomych tych , którzy wyjechali ... już nie wracało ...albo wracało na krótka chwilę ale zdecydowali , że dalsze życie będą prowadzili tam .. za granicą ..

moj brat poznal dziewczyne wlasnie przed takim wyjazdem do pracy...i zyki tak od konktraktu do kontraktu przez 1,5 roku (widzieli sie tydzien na 6 tygodni)..po czym wrocila na stale do polski,zamieszkali razem..i po 1,5 roku sie rozstali....tak wiec jak widzisz roznie bywa w zyciu....

No właśnie , mam świadomość tego jak jest .... Wiem , że póki co nie powinnam się zadręczać pesymistycznymi myślami .... i cieszyc się chwilą teraźniejszą .... no ale.....