a mnie tylko przykro

bo niby mnie lubi, kocha (tak mowi), ale ciagle cos stoi na przeszkodzie, zeby przyjechal.. jedna wizyta na kilka lat to jednak za malo... nawet na wesele musze isc sama... i udawac ze sie dobrze bawie.... pewnie tylko starzy podpici, oblesni panowie beda mieli dobry humor proszac mnie do tanca.... i wiem juz jak smakuje staropanienstwo... teraz musze znalezc odpowiednie sily by powiedziec mu co mysle i przestac byc mila panienka... to nic, ze nikt mi sie juz nie trafi... ale zyc w zawieszeniu nie chce.