NIE UFAM MU!

Nawet gdy nie dawal mi podstaw do tego by tak bylo, to opowiadajac mi o swich perypetiach z bylymi, sprawil, ze zwyczajnie mu nie ufam, za duzo mowil, czasem cos tak walnal bez zastanowienia co mnie dotykalo, nie mowilam o tym, ale czulam sie jakas taka niedowartosciowana... ostatnio dal popis, gdy razem wspolnie wyszlismy jaki to jest otwarty na nowe znajomosci, nie ufam i meczy mnie to ogronie, nawet mu o tym wprost powiedzialam, wylozylam jak malemu dziecku o co mnie chodzi, przepraszal i obiecal poprawe, ale nic nie zrobil w tym kierunku, moze zrobi , ale nawet nie wiem czy chce go widziec, a to nie jest dlugi zwazek... Czy oszukuje sama siebie? Czy nadzieja jest, ze bedzie dobrze?

i jak sobie przypomne to od poczatku tej znajomosci czulam jakis dzieny lęk, nawet wkurzalam sie na niego bez powodu, intuicja? slowa nie pokrywaja sie z czynami...

Może i intuicja, zwłaszcza że jak piszesz to nie jest długa znajomość. Ja ze swoim jestem rok, znam go ponad dwa lata i choc widujemy się dzień w dzień - cały czas sie odkrywamy. I też sa różne sytuacje w których badam jego charakter na podstawie zachowań, ale gdzieś tam w środku mam zawsze pewność że jakim by cholerykiem nie był - mogę mu zaufać. Po prostu to wiem i kropka. Intuicja to jednak ważna rzecz - choć wiadomo, twoja i moja sytuacja rózni sie diametralnie :)

zastanawiam sie czy przez jedna sytuacje w ktorej dobitnie pokazal, ze czasem sie zapomina (a raczej o mnie) przekreslac go... teraz wlasciwie wszystko zalezy od niego, ale nie wiem czy cokolwiek da sie zrobic w tej sprawie, a do glebi siebie nie dotarlam jeszcze zbyt zla na niego jestem...

ja czułam sie tak jak ty i nie posłuchałam intuicja :( smutne ale prawdziwe, czas pokazał, ze słuszne były moje obawy. No bo z powietrza sie przecież nie biorą. No i to nie było coś na kształt zazdrości, ze robiłam mu awantury itd. Tylko zawsze była we mnie ta własnie niepewnosć a nie PEWNOŚĆ.

w zwiazku z tym , ze mu nie ufam postanowilam co nastepuje: NIE DAM MU - DAM PSU!

Powiem tak - widać że się trochę zangażowałas , ja na twoim miejscu może nie skreśliłabym go z miejsca ale zaczęła zachowywać pewien dystans i poddała go uważnej obserwacji. Bo to ty będziesz cierpieć jak okaże się że twoje obawy były słuszne. Są inni, wartosciowsi faceci.

good girl :D