... Smutno mi...dzisiaj widziałam tyle cierpienia ...

Przerażające jest to, ile maleńkich dzieci choruje, ile jest w szpitalach, ile cierpi :(. Byłam dzisiaj w szpitalu u mojego małego chrześniaka i jak stamtąd wyszłam to nie mogłam powstrzymać łez. Straszny to widok, szczególnie na onkologii, te łyse głowki, blade buźki i smutne oczka... I czemu te maleństwa są winne, co złego zrobiły, że je to spotyka?:(

Wiem że niestety tak jest, ale jak się zobaczy taki widok na własne oczy, to dopiero człowiek tak naprawdę zdaje sobie sprawę, jakie ma wielkie szczęście, że jest zdrowy i dochodzi do wniosku, że problemy, z którymi się boryka codziennie są bardzo małe i często wyolbrzymiane przez Nas... Cieszmy się tym co mamy i doceniajmy to co mamy...bo nic nie trwa wiecznie...

Dzięki, Ja tak samo, siedzę i sobie rozmyślam, analizuję wiele rzeczy, sytuacji, które były i które jeszcze przede mną...mam bardzo myślicielski dzień...

up

to prawda że nie doceniamy tego co mamy,zawsze nam mało i żle

No widok takich maluchów jest przykry. Ja też byłam z moją córeczką w szpitalu przez tydzień, bo bardzo wymiotowała i się odwodniła to powiem szczerze nie chciałabym już tego przeżyć . Ten płacz te kroplówki masakra..