Wyjść do ludzi czyli co konkretnie? Bo to nie takie proste!

Wiedziałem mundrale, że mi nic nie powiecie!!!!!!!!!!

idz do pubu

mam sam pójść do pubu i zaczepić jakąś dziewczyne? a bo to będzie tam jakaś sama, nie z masa deprymujących mnie rozchicholonych koleżanek albo bez chłopa?

a co za problem masz bo nie rozumiem:)...slownik sie klania i czytanie ze zrozumieniem:)..wystarczy nie chowac sie po katach w domu na kafeterii tylko gdy lato nastalo ruszyc tyleczek na ryneczek:)

no.. też się zastanwaiam co to znaczy wszyscy radzą "wyjdź do ludzi", ale jak dokładnie? Przecież nie pójdę sama do klubu ani na dyskotekę :O

jak masz takie nastawienie to sie nie dziwie ze jestes sam:)

a czemu samemu nie mozna isc do pubu lub na dyskotekę?co za problem do kogos podejsc i zagadac?

a Ty Nigdy nie miałem dziewczyny 22 nie masz znajomych?

a rady wyjdż do ludzi sa diabła warte, wychodziłam do tzw ludzi, do pubu, kina, na ryneczek, basen, konie, park....i co...dupa..oprócz żałosnych spojrzeń typu "co ona tu sama robi" nic nie było, opócz paru podpijaczonych kolesi któzy nie wiedzieli jak się nazywają a nastawieni byli na szybki seks z panienka która sama w barze jest. zenada ja juz nigdy do ludzi nie wyjdę !! chyba że do biblioteki, nie szukam seksu, jednorazowej zanjomości a te wszystkie "wyjdż do ludzi" to niestety do tego sie sprowadzają w odbiorze. inne mniej ryzykowne wyjścia nararaziły mnie na żąłosne spojrzenia obsługi obiektu która z ajkiegos powodu poczuła sie lepsza widząc samotna 32 latke która próbuje coś ze swoim życiem zrobić , sama, bez faceta, bez dzieci bez koleżanki...dziękuje bardzo za takie wrażenia prawda jest taka że aby poznac kogos fajnego trzeba mieć grono jakichś znajopmych którzy sami maą znajomych, jak jestes sam jak palec to tylko to forum zostaje. ja juz straciłam nadzieję i napewno do ludzi nie wyjdę więcej. wyszłąm i poczułam sie okropnie :-( licze tylko na [przeznaczenie

czasami miłość przychodzi gdy przestaje się jej usilnie szukać...

wyjść do ludzi.... to znaczy przede wszystkim NAUCZYĆ SIĘ ICH SŁUCHAĆ..... i przestać myśleć kategoriami "ja"............ na pewno znajomi się sami znajdą...... i czemu od razu do pubu chcecie chodzić.... można się zapisać na jakiś kurs, znaleźć sobie hobby, poznać sasiadów, poznać współpracowników...... a nie tylko narzekać.... że nie ma nikogo interesującego.... bo może się okazać np, że sąsiad ma super kuzynkę....

ja nie szukałam miłości na siłę, tylko chciałam normalnie zyć, robić to co chcę, niestety to co doznałam w tzw "zyciu samemu" sprowadziło mnie na krzesło przed kompa i nie wychodzenie z domu jesli nie ma takiej konieczności. czyli praca i zakupy, może jestem zbyt słaba ale próbowałam długo....3 lata usiłowałam wychodzic z domu, w koncu nawet zdobyłam się na to żeby koleżance z pracy wyznac jaka jestem samotna.....zostałam olana z góry na dół. Nie otrzymałam pomocy, czuję sie jak trędowata przez to że nie mam tu znajomych bo trafiłam tu przez pracę w wieku kiedy wszyscy już mają poukładane życie,a aj akurat zerwałamz facetem który był alkoholikiem i używał przemocy. źle zrobiłam? nieee, ale zaczynanie życia od poczatku w nowym miejscu nie jest łatwe, a "tubylcy" tego nie ułatwiają ani nie pomagają w tym. w pewnym momencie zostaje si e samemu ze wszystkim, i to jest naprawdę cięzkie :-(

Niski,chodziło mi jedynie o to,ze należy się wykazać sie cierpliwością

nie mial dziewczyny w wieku 22 lat....zaczep kaloryfer i kawalek sloniny jak ci nudno....tepa sztuko.pozdrowienia:)..i powodzenia

to nie sztuka mieć kogos żeby miec ,bo tak wypada,bo wszyscy mają.Doprawdy cudowne są te parki,moze niektorym chodzi o coś innego?

kropko cięzko jest słuchac ludzi jak samemu nie ma się o kogo gęby otworzyć i tak bardzo się pragnie żeby ktoś Ciebie wysłuchał.. :-(

najlepsze są wypacykowane panienki z gimnazjum z wystajacymi ze spodni stringami liżące sie z pryszczatymi rowieśnikami w parku,bo to przeceiż wstyd nie mieć nikogo

a moze via internet,skoro juz tu zaglądacie?miejsce dobre jak każde inne

ja to rozumiem, moja mama miała podobnie po śmierci taty.... jak do mnie dzwoniła to zawsze bitą godziną narzekała.... wiesz ale mama to mama.... nowych znajomych ciężko zdobyć narzekaniem....

niski i mało przystojny to znowu ty >>brzydki kurdupel!!!

jak to zmienić.... morze przestać szukać czegoś nieokreślonego, tylko zagadać do sąsiada, zaprosić koleżankę z pracy na kawę, uśmiechnąć się do pani w autobusie, sprzedawczyni w sklepie, urzędnika....

Nie rozumiem dlaczego nie macie chocby znajomych ze szkoly, pracy, podwórka, wyjazdów itp.? Takie kontakty trzeba pielęgnować od samego początku a to potem owocuje.

co za pierdoły z tym "milość przyjdzie dopiero gdy się jej przestanie szukac" hahahahahahah !!!!!!!!!!!!!!!!!!!! po pierwszy - nikt, kto jest bardzo samotny, nie zrezygnuje tak po prostu z poszukiwania miłości, bo jest to w nim zbyt silne po drugie - miłości TRZEBA szukać, sama nie przyjdzie podpowiem wam - ja nie miałam absolutnie ani jednego znajomego, CIĄGLE siedziałam w domu, nawet w sylwestra. Poznalam kogoś... w internecie. Spotkalismy się, zaiskrzyło, i teraz mieszkam u niego :) Nie macie perspektyw - szukajcie w necie. To działa.

ja tez n ie wiem jak to zmienić kropko po 3 latch komukolwiek wyjawiłam mój stan w myśl idei "skąd ludzia mają wiedzieć jak się czuję skoro o tym nie mówię" zawsze zgrywałam wesołą babeczkę która nie ma żadnych p[roblemów, ja nie narzekam i nie płaczę w mankiet każdemu napotkanemu, jak bys spytała tych co mnie znaja to by powiedzieli "twarda, niezalezna pewna swgo kobieta" tak jestem odbierana, jak pokazałm swoja prawdziwą twarz...że ma problem, że nie umiem sobie ztym poradzić...odrzucono mnie, więc lepiej chyba udawać że jest ok? i tak będe robiła nadal ale nie jestem narzekająca na swój los panna stara czynie to jedynie tutaj bo wiem że jestem anonimowa i że nie grozi mi tu odrzucenie w dosłownym odczuciu net daje owszem jakieś wyjście namiastkę Śmieciu pozdrawiam cię :-) naprawdę nie jestes sam w swoim stanie postrzegania świata :-)

ja wolę mieć jednego przyjaciela niż gromade znajomych,ktorzy tak naprawde niewiele o mnie wiedzą, a i ja nie chcę ich wpuszczać do swojego świata.

mam 22 lata i nigdy nie miałam chłopaka,czasem na jakis imprezach faceci się do mnie przystawiali ale wtedy mi nie zależało na nikim. Pozatym jestem strtasznie niesmiała... z wygladu chyba normalna... teraz poznałam przez kolege jednego chłopaka i on do mnei pisze i wydzwania bo chce sie spotkać, a ja nie chcę bo się boję , boję się bo skoro nie miałam nigdy chłopaka to juz nie wierze że akurat on a jest bardzo przystojny mógł na mnie zwrócić uwage.. taka popieprzona jestem :/ mam chyab niskie poczucie własnej wartosci

co do tego szukania miłosci czy tez nie-małe sprostowanie.Chodzilo mi o to,aby nie robić z tego celu samego w sobie,tzn podporządkowywać swoich działań tylko temu,czasami gdy za bardzo się staramy,to nic z tego nie wychodzi.Aurea mediocritas-złoty środek;)

a patrząc z drugiej strony skoro nigdy nie miałam chłopak to nie wierze że ktos tak przystojny mógł zwrócić na mnie uwage.. boje się odrzucenia, chociaż to mu zależy a nie mi wrrrr

czy Wy naprawde uważacie,ze pierwszy chłopak w wieku 22 lat to coś nienormalnego?To lepiej zaczynac od szesnastki na siłę?ja zainteresowałam sie facetami jak poszłam na studia i nie wstydzi się ,ze 'dopiero' wtedy