Czy można nie kochac swojego dziecka?

nowonarodzonego??

Nie mozna, a jesli istnieje taka sytuacja to sa to jakies zaburzenia ktore wymagaja pomocy lekarza.

Tylko w przypadku depresji poporodowej, szoku spowodowanego przykrym porodem, choroby psychicznej. W każdym innym przypadku matka kocha swoje dziecko.

ja nie mam jeszcze dziecka, bo obawiam się, że mogłabym je nie pokochać :( byłam u psychologa, ale to zbagatelizował i powiedział, że jak urodze to sie zmieni

Ja bym na pewno swojego nie pokochał (zwłaszcza gdyby było np. chore). Dlatego nie chcę nigdy mieć dzieci!!!!!!!!!!!

ja ja chcę, ale boję się, że go nie pokocham, dlatego się nie decyduję na razie

oczyiscie ze mozna, czlowiek jaest nazbyt skomplikowana osoba by zgeneralizowac tgwierdzenie, po urodzeniu dziecka kobieta je kocha chyba ze ma depresje poprodowa lub jest zaburzona, to sa mity, mity i jeszcze raz mity!!!!! oj jak u nas jeszcze ich duzo a jesli chodzi o pscyhologa to moze sprobuj pojsc do innego, z psychologami tak jak z lekarzami, sa lepsi i gorsi

a czy któraś z Was miała taki problem?

Jeśli matka po porodzie nie kocha swojego dziecka lekarze, personel i rodzina twierdzą, że ona ma depresję poporodową, co niestety nie zawsze jest prawdą. Nie można wszystkiego zwalać na depresję. Ludzki mózg jest tak skomplikowany, ze nigdy nie dowiemy się czemu kobieta po porodzie odrzuca swoje dziecko niczym zwierzę.

Można. Z powodu depresji, albo z powodu niezdolności do kochania - a ta się bierze już z różnych powodów, np. takich, że się nie było kochaną przez rodziców.

ja mile wspominam swoje dzieciństwo, jestem jedynaczką kochaną przez rodziców i dziadków, kocham także swojego chłopaka, ale wciąż obawiam się, że może byc coś nie tak jak urodzę ...

a ja myślę, że ty już troszczysz się o to ewntualne dziecko głowa do góry, wszystko co najpiękniejsze przed tobą

mam już 30 lat i się martwię, że ze mną coś nie tak :( może to wynika z tego, ze rodzina (moją i mojego faceta) wywyiera na mnie presję i pyta KIEDY W KOŃCU DZIECKO??? chociaz jak byłam młodsz, to odkładałam ciąże na czas bliżej nieokreślony, zawsze zależało mi żeby skończyć studia, znaleść prace czasami mam takie myśli, ze chciałabym miec już dziecko (dziewczynkę), a czasmi myślę : przecież do tego się nie nadaję, nie jestem samodzielna, nie potrafię zajmować się dziećmi - co prawda pracuję, ale mieszkam nadal z rodzicami

No to dobrze byłoby, gdybyś mogła się wyprowadzic i podjąć autonomiczną decyzję, bez żadnej presji. Nawet jeśli miałaby być taka "nie zabezpieczam się, będzie co ma być".

Tak, niestety można. Stąd tak wiele nieszczęśliwych dzieci w domach dziecka, śmietnikach, samotnych na ulicach, zaniedbanych w domach...

bez przesady, ja dziecka nie zostawię w śmietniku, ani nie oddam do domu dziecka:O

sie zajmowac dziecmi, poki ich nie ma ( chyba moze przeszkolone opiekunki) Trudno sobie wyobraziec, ze sie bedzie kochac kogoc, kogo jeszce nie ma i kogoi sie nie widzialo. Raczej nie ma co kombinowac, bo nic z tego nie wynika, jak juz, to zdac sie nature (por. nieszkolone kotki pieski ptaszki itd(

I ja napisze że nie można.Jeśli tak się stanie to jedynie co jestem wstanie to wytłumaczyć to depresja poporodowa lub dziecko z gwałtu. A co do lekarza u którego byłaś,lekarz który mówi ,,jak urodzisz to się zmieni\" to nie jest lekarz.Owszem, w tym jest ziarenko prawdy ale powinien porozmawiac z Tobą w taki sposób przy którym by znikły takie pytania jakie np dziś tu zadałaś

ponoć niektóre matki i ojcowie to potrafią :(. Ja się obawiam, że pokochałam miłością nieskończoną. Nie mogę się nacieszyć swoją córeczką. Dziś kończy 3 mc! W życiu nie myślałam, że można kochać kogoś tak mocno, tak silnie, tak bezgranicznie! Dla niej żyję!

A moze ty po prostu jeszcze nie doroslas? nie dojrzalas emocjonalnie do takiej roli? Moim zdaniem powinnas sprawe zostawic tak jak jest, nie poruszac tematu, moze kiedys do niego wrocisz, nic na sile a zwlaszcza pod wplywem rodziny. Pozdrawiam. kazdy z nas ma takie wewnetrzny glos, ktory niestety czesto jest zagluszany przez wszystkie \"powinnam\" \"co oni powiedza\" \"musze\" itp. Najlepiej sluchac, siebie, swojego wewnetrznego glosu, swojej intuicji ten glos zazwyczaj ma racje.

czasami nachodzą mnie myśli, że chciałabym dziecko, ale innym razem myślę sobie, że ja sama w gruncie rzeczy czuję się dzieckiem i nie potrafię wziąść odpowiedzialności z kogoś... na pewno hamulcem jest strach przed ciążą i porodem...

HORMONY!!!!!!!!!! ludzki ogranizm tak jest skonstruowany ze do wszystkiego sie przygotowuje. przed samym porodem wydziela sie w ogranizmie hormon(niepamietam nazwy) odpowiedzialny za przywiazanie i milosc. dziwnie to brzmi ale hormon ten powoduje ze maka jest bardziej wrazliwa i przywiazana do swojego dziecka. Mam 3letniego syna- jak cos sie dzieje, boli go cos itp- mimo e serce mi sie kraje potrafie nie uronic lzy. zeby myslec bardziej trzezwo. Jak urodzilam kuba- po 3 dobie dostal zoltaczki- kroplowka, welflon wbity w glowke, Ryczalam caly dzien Jak urodzilam Tomka w ostatni dzien pobierano mu krew- z dloni, pielegniarka przez dluzszy czas naciskala mu dlon- tak mozno, maly tak plakal. Wrocilam do pokoju z tomkiem. moj maz nie mogl wydusic ze mnie slowa. Lecialy mi lzy i nie moglam sie odezwac. po chwili wyszeptalam - nic sie nie stalo- pobierali mu tylko krew;)

poszukaj w tematach było juz kilka takich tematów poruszanych

zanjoma ja wyłam non stop ,przy pobieraniu, przy szczepieniu ,przy kolce :) teraz jestem twardsza:)ale tez wyje szczególnie z bezradnosci...