malkontentka

mam kłopot, chyba ze soba , chybaze to jest normalne. jak myslicie? Od poczatku miałam plany, wszystko miało iśc wdg opisu , planu.: matura, studia, praca, mieszkanie, śłub i dziecko. Owszem kiedy juz byłam po studiach i było mieszkanie okazało sie ,że ja niechce z nim lsubu. Ze to nie TEN, ze go nie kocham i ze nie bede z nim. Zamieszkalismy razem , nie kochalismy sie i nie bylismy juz razem. Odeszłam do innego. Kupiłam swoje mieszkanie. I tez okazało sie ze ten drugi nie jest dla mnie. Zaczątki agresji, -stresowałam się i bałam go. Nie było przyszłości, nie szanował mnie i rodziny. Zamieszkałam sama, poznałam swoją miłośc , z którą juz mieszkam. nadal pracuję on sobie tez działa w swojej firemce. jakoś leci od 1 do 1ego. No i zorientowałam się ze ja juz mam 30 lat. Nie ma slubu , nie ma dziecka a mieszkanie do końca nie wyremontowane. Cieszę się ze jestem z moim obecnym facetem, ale czy nie jest zapóżńo na dziecko? Ciagle wydaje mi się ,że nie mam wszystkiego jeszcze, ze nie stac mnie na dziecko, ze mało zarabiam bo mało, ze nie umiem sie utrzymac sama z facetem a jeszcze dziecko? jak sobie poradze, a jak nie bede juz pracować?nie umiem nic, bezrobocie jest,czuje się zacofana, nie uczyłam sie tak dawno i mam pustkę w głowie. Bje się ze dziecko to pogorszy,że nie bede w stanie zapewnić mu normalnych warunków, ze nie bedzie mnie stac na jedzenie, ubranka. Martwię się bo to inwestycja na całe zycie, no ale mam 30 lat i czas leci. Powinien byc najpierws ślub Ok będzie, więc napewno jak juz dziecko przyjdzie na swiat pewnie koło40stki. A wiem ze pewnie i problem bedzie w tym wieku. Ciagle sie boję ,żbyt mało zarabiam i mam straszny stres. Czy to macie? moze jestem chora?

zostałam więc sama:(

a ile zarabiasz? wiesz ze im później zajdziesz w ciaże tym wieksze prawdopodobienstwo zespołu downa i innych wad genetycznych?!