wiem, że powinnam zakończyć mój związek, ale nie potrafię...

"od hustawki do huśtawki, od euforii do przygnębienia" "wrak" - to też o mnie, niestety...

MUSI mi się udać! Jeśli jestes tego pewna i swiadoma,że z tego związku nic nie będzie, zakończ go jak najszybciej, oszczędzisz sobie kilku dni,miesięcy a może nawet lat cierpienia. Wiem,że kiedys dojdziesz do podobnego przekonania jak ja dzisiaj...miłość miłością, ale skoro nie można jej zrealizować, nie należy tego przeciągać w nieskończoność. Taka sytuacja zabija z dnia na dzień, aż któregoś dnia dojrzejesz do ostatecznej decyzji i spojrzysz za siebie...powiesz - zmarnowane chwile, a do tego możesz stracić to, co miałaś dotychczas.

bez wyjscia...i tak jesteś w lepszej sytuacji niż ja, on jest wolny (nieważne co tu piszą ksiądz czy nie ksiądz- miłość nie wybiera), mój jest żonaty, 3 dzieci, ja też mam rodzinę i jeszcze coś...jestem od ciebie starsza

masz rodzinę, pewnie dzieci - masz dla kogo żyć. Masz dla kogo żyć. Ja już nie mam do kogo wracać, tzn. mam, ale nie chcę do tego wracać, bo wiem że to bez sensu, bez miłości. Po ostatnim 1,5 roku wszystko się zmieniło. Ja już tylko chcę przetrwać, życ z dnia na dzień i nie czuć tego potwornego bólu, nerwów, które sprawiają, że nie wiem, czy jeszcze jestem normalna. Zyczę Ci szczęścia. Dobrze zrobiłaś.

też kiedyś znów to zrobie. Skończę na dobre. ale najpierw muszę stanąć na nogach i odzyskać siły.

Ja równiez tkwię w związku bez miłości, a dzieci...dorastają i zyją swoim życiem. Odchodziłam kulkanaście razy, jak nie kilkadziesiąt, zawsze brakowało mi siły, rozumiesz...3 lata to nie moment, przyzwyczajenie, tęsknota, najcudowniejsze wspomnienia, plany na przyszłość, ale tylko plany, wciąż brakowało realizacji. Teraz cierpie podwójnie, bo nie ma jego, a obok ktoś niekochany. W moim małżeństwie było źle, a te 3 lata zrobło tragicznie. Nie wyniszczaj się, skup się na sobie, wycisz. Będzie dobrze, zawsze jest nadzieja dopóki człowiek żyje.

Nawet nie wiesz, jak bardzo Cię rozumiem. Jak gdybyś pisała o moim życiu...

"zawsze jest nadzieja dopóki człowiek żyje". Ja tak naprawdę, od pewnego czasu, żyję tylko nadzieją, że to prawda.

podstawowych kwestii :p czyli od tego że to NIE JEST ŻADEN ZWIĄZEK

wiem, miłość uskrzydla, miłość daje życie, człowiek odradza się szczególnie po nieudanym związku małżeńskim, ale zaufaj mi,że przychodzi taki czas, kiedy widząc niemożność zrealizowania nowego związku, odchodzisz.

może nieformalny,ale związek:P

Naprawdę nie ma na tym forum kobiet w podobnych beznadziejnych sytuacjach? Jeśli są - proszę, odezwijcie się.

Wygląda na to, że tylko ja jestem taka głupia. Nie chcę mi się żyć...