czyje nazwisko?

małżenstwo z ukochaną osobą i zalozenie z nią rodziny- zgadzam sie z Tobą.

najważniejszy jest statys nie panny.... dumna jestes ze masz męza... hehe o la boga i jego nazwisko ale gdyby wszyscy mieli takie same priorytety to by bylo nudno pozdrawiam

nigdzie nie napisałam że dla mnie najwazniejszy jest status mężatki (a nie nie-panny, bo tak sie nazywa taki status). Pytanie topiku jest takie: czyje nazwisko?- wiec na nie odpowiadam i pisze dlaczego wlasnie nazwisko męża. A o priorytetach życiowych nie było tu mowy. Możesz na to załozyc nowy topik pozdr

przyjełam nazwisko meża z dwóch podstawowych powodów: - moje jest brzydkie, więc nawet zostanie przy dwóch pasuje jak pięść do oka;) - wychodziłam za mąż jako młoda dziewczyna, która nie miała jeszcze \"bogatego\" życia zawodowego więc nie musiałam się obawiać, ze ktoś mnie nie będzie kojarzył.

Lubię swoje nazwisko, prawie 30 lat z nim się zżyłam, i dlatego pozostaję przy swoim. Nie rozumiem dlaczego miałoby się sta inaczej, i miałabym np. z Kowalskiej stać sie Nowak. Lubię się jako Kowalska, i nie chcę tego zmieniać :-)

trzy kropki, to Ty jestes stara panna?

Ha, ha a niby co to znaczy ta \"stara panna\" ?

"własnościa" dodaje nazwisko męża - ale tylko po to by ułatwić sobie życie ale niewiele kobiet chce pozostać przy swoim - ciekawe dlaczego?

ja zostalam przy nazwisku meza

Moje nazwisko wprawdzie nie należało do pospolitych, a mimo tego przybrałam oryginalne nazwisko męża i nie dlatego, że lepiej pasuje do mojego imienia, nie dlatego, że fajnie brzmi i jest rzadko spotykane, a dlatego, iż uważam, że snobizmem jest mieć łączone nazwiska, a pozostanie przy swoim sprawia same problemy. Po pierwsze, jak zaadresowane mają być do nas koperty (Pani X i Pan Y lub Pani X-Y i Pan Y? - dziwacznie to wygląda), po drugie, czyje nazwisko mają przyjąć dzieci i czy inne dzieci nie będą dokuczać z powodu innego nazwiska rodzica, mogą być np. wyzwane od bękartów, nieślubnych dzieci, po trzecie, jak ma wyglądać tabliczka na drzwiach, po czwarte, szanuję tradycję, jaką jest przyjmowanie nazwiska męża. Np. moja kuzynka miała ładne nazwisko, a przyjęła szpetne nazwisko męża z podobnych pobudek, co ja, a ponadto nie chciała ubliżyć mężu. Moja ciotka ma dwa nazwiska, ale miała ku temu poważny powód - nie chciała skrzywdzić starszego syna. Pierwszy mąż dał nogę, po kilku latach wyszła ponownie zamąż i urodziła drugiego syna. Ze względu na starsze dziecko zostawiła nazwisko z pierwszego małżeństwa, tzn. też nazwisko starszego dziecka, i połączyła je z nazwiskiem drugiego męża z myślą o nim i przyszłym dziecku. Nie kierowała sie snobizmem typu: łączone nazwska fajnie brzmią, a dobrem rodziny. Ten przypadek rozumiem i akceptuję w 100%.

Nie rozpatruję tego pod kątem czyjejś \"własności\", po prostu czuję się jak Pani X, i nie chcę się nagle zmieniać na Panią Y. W moim przypadku to duże przywiązanie do swojego nazwiska, hołd w strone mojego Taty (bo to po Nim nazwisko przecież), i po prostu nie wyobrażam sobie, żeby było inaczej. Mój facet nie robi z tego żadnego problemu :-)

Za nazwiskami łaczonymi nie przepadam, bo teraz taki się zrobił ich \"wysyp\", że jakoś tak dziwnie, nie mówiąc już o niektórych dziwacznie brzmiących dwuczłonowych. Tradycję mam gdzieś ;-) Dzieci nie będziemy mieli, tabliczki na drzwiach tym bardziej, listy dostajemy osobne :-) I chyba tylko ten akt ślubu będę musiała ciągle przy sobie nosić ;-) :-D Straszna sprawa :-p

Ponadto uważam, że przyjęcie nazwiska męża nie jest poniżeniem, ani poddaniem jego woli, a uszanowaniem tradycji. Zapyziałe feministki - precz! Nie lubię feministek, wręcz ich nie cierpię. Jak chcą równouprawnienia, niech wsiądą za kółkiem szambiary, niech wykopują węgiel, niech chodzą po miejskich kanałach ze ściekami, niech jeżdżą śmieciarką, chodzą po słyupach wysokiego napięcia, niech przejmą też te prawa i obowiązki mężczyzn, które są także mało przyjemne i mało bezpieczne, a nie dopominają się o swoje prawa w zakresie dla nich wygodnym. Ale to już temat na inny topik, więc go kończę.

A pozatym wspólne nazwisko jest dla mnie podkreśleniem jedności, a jednością jest dla mnie małżeństwo i dzieci.

więc czemu to wspólne nazwisko nie może być po żonie ??? :-p też będzie jedność ;-)

Jak już pisałam, szanuję tradycję i nigdy nie przyszło mi do głowy, żeby ją zmieniać. Niby po co? Gdyby wszyscy ją zmieniali nie byłaby już tradycją.

no tak, i np. TRADYCYJNE mordy rytualne trwały by nadal :-P Nie w Polsce oczywiście, bo u nas takiej cudownej tradycji nie było, ale w innych kulturach - owszem. Tak, tradycja jest cudowna. Przejaskrawiam - owszem, ale to dlatego, że ty przejaskrawiasz w drugą stronę. Wolność Tomku w swoim domku.

Nie sądzę, żebym przejaskrawiała. Wyrażam tylko i wyłącznie swoje zdanie. Jak ktoś chce, moze mieć odmienne. Niby czym uwidacznia się moje przejaskrawianie?

Porównaniem tych kobiet, które nie chcą nazwiska męża do feministek - tu chociażby jest wg mnie przejaskrawienie. Nie pytałaś sie ich, czy są feministkami :-)

spałas przed śubem? mieszkałaś przed ślubem? gotujesz obiady? pierzesz skarpety męża? rodzisz 5 dzieci?

Linetka--->Bardzo rozsądnie powiedziane ;) Feministki potrafią tylko dużo mówić, za to mało z tego realizują w rzeczywistości. Jak widać na przykładzie tegoż topiku są to kobiety o bardzo niskiej samoocenie i zakompleksione.:D

no tak mam kompleksy..hehe to samo mozna powiedziec o zmieniających nazwisko - że podbuduja swój atorytet poprzez zmianę nazwiskę - wejscie do innej rodziny

Czy zmienisz nazwisko, czy też tego nie uczynisz, to przecież i tak wchodzisz do nowej rodziny. Zastanów się nad sensem swoich wypowiedzi.:D

dla was bez zmiany nazwiska nie ma nowej rodziny ..hehhe

Ale jak ja wchodzę do innej rodziny, tak mój mąż też wchodzi do innej - do mojej. Ten kij ma dwa końce ;-)

O feminiźmie napomknęłam, bo zbulwersowała mnie pewna wypowiedź, którą skopiowłam i przedstawiłam poniżej: "w skandynawi i krajach basenu morza sródziemniego nie ma czegoś takiego jak zmiana nazwiska na męża - każdy ma swoje a dzieci ustalone po którym rodzicu a wy niby takie wyzwolone ale i tak ze statystyk wynika że 96% bierze po mężu. jeszcze daleko nam do Europy" Jest to wypowiedź typowej feministki. Pachnie mi tu fminizmem na kilometr. Próbuje z nas drwić i wpływać na ambicję. Gdyby nie była feministką nie pisałaby o wyzwolonych kobietach. Próbuje wmówić nam, ze czujemy się lepsze, a ulegamy mężom. Moim zdaniem, to ona uważa sie za lepszą.

tak tródno Ci przyjąc do wiadomości że tak jest w innych krajach.. a jak bym wspomniała o tym ze na zachodzie nie ma spowiedzi to byscie mnie wyzwały od szatana?heheheheh

nie odpowiedzialś na pytanie? czy spalas przes slubem? mieszkałaś? z facetem? siedzisz w domu i gospodarzysz? czekasz z zupa na męża? - to wszystko to tez tradycja.....

Głupie puste baby...:) Weźcie sobie ze trzy nazwiska ostatnich pokoleń + męża + swoje. Idiotki :(

O ile mam pojęcie, feministki chciały, żeby kobieta miała w y b ó r . Czy chce być \"tylko\", a może aż żoną i matką, czy chce być kimś innym, zamiast, albo oprócz. To, że niektórym kobietom wydaje się, że \"prawdziwy\" feminizm to narzucanie innym kobietom własnego zdania i stylu życia sprawia, że feministki maja złą prasę, a szkoda. A co do nazwiska... Mam podwójne. Od kilku lat funkcjonuję pod nazwiskiem panieńskim zawodowo, jest ono rozpoznawalne tu i tam, jednocześnie nie lubiłam go nigdy i nie traktowałam jako istotnego składnika własnej osobowości. Nazwsko męza mi się podoba o wiele bardziej, stąd też ten kompromis.