Twoje studia a powodzenie w miłości

oczywiście wyżej nie chodzi o zniewieściałego

W takim razie rozumiem juz co to znaczylo..... a wydawaloby sie ze doktory to potrafia podejmowac meskie decyzje :)

byc powinien, dlatego wole inzyniera

osobiscie bardziej jestem techniczny ale nie wiem co ma to wspolnego :P znam inzynierow jak ciapy ostatnie hehehh

może doktorskie, ale w życiu to większość sie gubi jak dziecko we mgle :)

to może z tą męskością trzeba się urodzić? albo nauczyć w domu? nie wiem... facetem nie jestem

aaaa... i nie chodzi mi o mięśnie, żeby nikt mnie o to nie oskarżył

mysle ze tego sie uczy mlody facecik.....najpierw w domu /ojciec odpowiedni jest KOLOSALNIE wazny/ dzis to wlasnie ogromny problem......zle kontakty z ojcem brak ojca itd..... mozna sie tego nauczyc ale ciezej jest jesli od malego ojciec dziadek tego nie pokazali na przykladzie dobrym.

myślę ze znaczenie ma też matka, te to potrafią sobie synusia wychowac...

i taki synuś potem chce być synusiem dla swojej ukochanej

...tak....oczywiscie ze zdrowa rodzina to podstawa. najgorzej jesli ojca nie ma albo zawala sprawe i matka przejmuje te obowiazki synusia wychowujac takiego ktory ma problemy pozniej w zyciu.

a tak z punktu widzenia męskiego to czy istnieje u facetów coś takiego jak nasze kobiece przysłowiowe "zdziwaczenie staropanieńskie"?

czy wam odbija jeśli nie spełniacie się jako mąż, ojciec? trzeba niestety przyznać ze nam tak, chociaż pewnie jak zawsze są wyjątki

nie znam za bardzo zadnej starej panny......ale zaraz.....jedna znam bardzo zaawansowany wiek :P zyje sobie z kotkiem....wyglada mi na dosc napalona na facetow....w mlodosci wiem ze piekna byla. mlodszych nie znam bo nie wiem poza tym od kiedy mierzyc to....tamta to babcia :P

ja jestem jeszcze wieku mlodym wiec mnie nie odbija :P podobno to kobiety bardziej nie potrafia bez tego zyc. facet jednak mniej to odczuwa.....gdzies to uslyszalem nie pamietam gdzie juz :)

sama się zastanawiam od kiedy zaczyna się staropanieństwo. ale... zapytałam kolegi ostatnio i uzyskałam taką właśnie odpowiedz: "Od kiedy zaczynają się zmiany w mózgu..." jak widać wiek jest sprawa względną

Widzisz....zmiany w mozgu .to jednak bardziej Twoja dzialka :)

natura nas zaprogramowała do rodzenia dzieci i jak poświęcimy się robieniu kariery (co ostatnio jest popularne) to przychodzi taki czas ze nam odbija

.......jaki wniosek z tego.....? nie przeginac tylko zyc w zgodzie z natura :P znalezc jakiegos inzyniera urodzic bobasa i zyc ;)

ale mam nadzieję że może bez zbytniej chorej ambicji uda mi sie to wszystko pogodzić

pogodzic sie da .trzeba tylko kontrolowac siebie....chwila nieuwagi i zaczyna nam odbijac szajba.......ped do czegos sie zaczyna...... a wystarczy chwila i nie ma nas tu.......

świetny plan mojego przyszłego zycia, zresztą mam teraz okazje sobie na bobasy popatrzeć na pediatrii...słodkie

:)

samą pracą żyć nie można, trzeba mieć udane życie w domu bo inaczej w pracy też jesteś kiepski i sfrustrowany

zgadzam sie w 100 % ...... zasada zlotego srodka nic nie stracila ze swojej aktualnosci.

Studia nie mają nic do powodzenia w miłości. Ja znalazłam tutaj ciekawa stronę o tym http://ezowymiar.pl/wrozby/wrozby_milosne/czy_bede_miala_powodzenie_w_milosci_-_wejscie.html

Coś w tym jest. Ilekroć trafi mi się jakiś nowo poznany, w miarę normalny mężczyzna i miło zaproponuje spotkanie, dalej pociągnie rozmowę i zapyta, czym się zajmuję, a ja odpowiem, że jestem prawnikiem, to nagle mina mu się zmienia, staje jak wryty, traci język w buzi, przestaje być rozmowny i grzecznie się żegna...nie dzwoniąc, jak obiecał, mimo widocznej mojej sympatii do niego i nietraktowania go z góry. To przykre, bo dla mnie nie ma znaczenia, bo ja ludzi traktuję jak równych i nie odpowiadam stereotypowi prawnika. Ale tracę przez tylko to, że powiem, jaki jest mój zawód. Nie boją się tylko playboye.

Tak jest.

Jak ja się przyznawałam, że jestem nauczycielką, to też zwiewali gdzie pieprz rośnie, tracąc momentalnie zainteresowanie.