PECH PRZEWLEKŁY

Normalnie mam już dość mojego pech, stanu przewlekłego i tyleż nie wygodnego. Jak kogoś kocham, to ta osoba kocha moją koleżankę (3 taka sytuacja w trakcie) i mam pełno znajnomych którzy się unikają, jak chcę dobrze - jest źle, jak mam nad czymś panować, to to coś nad mną panuje (nawet ja sama nad moim ja - trochu mieszam, ale nie umiem tego opisać), jak chcę ciszy i wychodzę z domu się rozluźlnić, na mieście ludzie mnie zaczepiają i nie dają odpocząć, jak mam sprawdzian, pisze go na 5 mimo iż nie kułam, jak kuje - to wychodzi 2, jak wychodzę do szkoły 1 i 1/2 h wcześniej spóźniam się - z przyczyn nie leżących po mojej stronie. Mam dość już, jestem kłębkiem nerwów, jestem wykończona tym i chcę troche normalności i szczęścia.

rób wszystko na odwrót np.jak nie będziesz chciała się spóźnić wychodź za późno,nie kuj nigdy przed klasówką,z facetami z czasem Ci się ułoży,jak chcesz opocząć nie wychoć na miasto .........,z życie będzie dla Ciebie spokojniejsze. A najważniejsze to przestań wierzyć że masz pecha bo dopuki w to wierzysz on Cie nie opuści.Ja zawsze o sobie mówie że jestem farciarą i jestem nią.Czasami sami ściągamy na siebie pecha wierząc w niego w szczęście wierząc w farta.

Ale ja też tak próbowałam - i nie miało to większego sensu jak zrobienie se jeszcze większych kłopotów.

Najpierw zmień te okropne imię:O.

może być to imię - na inne mnie na razie nie stać.