...gdy zderza się wirtual z rzeczywistością ...

Poznaliśmy się przez internet. Powoli, delikatnie i powściągliwie a z czasem coraz odważniej i śmielej. Rozmowy długie i prowadzone z wielką przyjemnością. Jest pięknie. Potem spotkanie. I kolejne. Pierwsze zderzenie z rzeczywistością - prawdziwy On, prawdziwa Ja.To takie trudne do opisania uczucie "jest tak inaczej, tak dziwnie". Zagubieni pomiędzy sobą tu i "tam". Tacy odważni i bezpośredni w słowie pisanym, czuli i dający sobie to zrozumienia, że obojgu nam zależy a przy spotkaniu prawie dla siebie obcy. Miłe rozmowy, uprzejmość, ale gdzie tamci MY ?! Gdzie ta magia? To tak jakby prawdziwe uczucie wyrosło przed monitorem, przez miesiące a na żywo, w rzeczywistości jak przez szybę. Inni MY. Czuję smutek, czegoś brak, chociaż to przecież ON - ten sam(!)a jednak inny! czy tak jest zawsze?! Czy to tylko początki, czy tak już będzie inaczej ? I ta obawa, że on myśli podobnie, że nam się nie uda! :( Co zrobić ? Zależy mi.

Tak jest zawsze!!! Dokladnie tak! Swietnie to ujelas ;)

A jak będzie dalej ? Tak strasznie brakuje mi NAS takich w rzeczywistosci jak przed monitorem, tak bardzo ... czy to tylko nieśmialość czy za wiele sobie obiecywaliśmy po sobie ?! Wyobrażenia w głowie inne od tych, których doświadczamy...

spokojnie... z czasem sie otworzycie i bedzie ok... :-)

Boje się czasu, tego czekania, bo je sie, że może nie ma na co czekać. Ogólne skołowanie! :)

?

Jedyne co moge zrobic to przyznac Ci racje. Zawsze tak jest :) Ale poradzic Ci nie umiem :(

Pozwolę się nie zgodzić, NIE ZAWSZE tak jest! :) Bardzo wiele zależy od pierwszych minut spotkania, one decydują czasem o wszystkim i warto mądrze je \"rozegrać\" ;)

hehe, dlatego jeśli chce się naprawdę poznać żywego człowieka a nie grać w kotka i myszkę z własnymi i tylko własnymi wyobrażeniami, należy od razu przenosić znajomość wirtualną w real

niestety znam tylko takie historie jak opisalas, kiedy 2 ludzi nie radzi sobie z roznicami swiata realnego i wirtualnego

Nie zgodze się ze stwierdzeniem, że zawsze tak właśnie jest. Znam kilka par, które zaczęły w ten właśnie sposób swą znajomość, sama też byłam i nadal jestem w takiej sytuacji. I real jak dla nas okazał się czymś wspanialszym niż rozmowy poprzez GG czy inne komunikatory. Może zanadto przyzwyczailiście się do takiej formy kontakyu, a w rzeczywistości ejsteście obje nieśmiali. Porozmawiajcie o wszytskim szczerze, może to coś da. Trzymam kciuki :)

tak se pisze- dokładnie to samo chciałam powiedziec- nie ma co zwlekac ze spotkaniem i jak najszybciej zweryfikowac rzeczywistosc

No tak to już jest. Moja wirtualna zanajomość skończyła się przy pierwszym spotkaniu w realu. Do tego momentu żyłam złudzeniami i wyobrażeniami o nim samym. Okazał się zwykłą ciotą, która na dodatek boi się kobiet...masakra. Już nigdy więcej takich złudzeń.

Nie chcę żeby się skończyła ta znajomość, momi wszystko mam nadzieję, że sobie poradzimy z tym zderzeniem. Mam nadzieję, że będzie chciał!

buuuu...smutno mi:(

Nie zawsze tak jest. U mnie spotkanie po 7 m-cach rozmów i mailowania wypadło bardzo dobrze i przeciągnęło się do późna w nocy. Coś jak spełnione nadzieje i oczekiwania. Jasne, na początku było trochę dziwnie. Trudno uświadomić sobie, że ten "tu" i tamten z internetu to sama osoba. Ale do dziś jesteśmy świetnymi przyjaciółmi. Po wielu różnych zawirowaniach. Ciekawe jest to, że czasem przy najtrudniejszych problemach do rozwiązania wracaliśmy do... starego dobrego internetu...

Na razie milczy. Nie wiem czy się odezwać, co mu powiedzieć, czy porozmawiac o tym przez net czy normalnie ? O tym co się dzieje...

Jestem facetem :-) Poznalismy się na czacie, póxniej gadu. Na początku cały czas mnie sprawdzała, bo podała inne imie dopiero póxniej się przyznała. Przez pół roku rozmowy na gadu, były maile (5 razy dziennie) ze szkoły, sms... dosłownie jednen wielki szał ! Aż nastapił tren dzień, kiedy dostałem e-mail a wnim jasno sprecyzowane.. zakochałam się w Tobie ! W ogóle nie wiedziałem co zrobić, zdziwnienie totalne. We wszystkim się zgadzalismy, miło się rozmawiało... doszło do spotkania. Dwa różne światy :-( katastrofa ALE mój kuzyn rok tem ożenił się z osobą poznaną przez internet więc różnie to bywa.

no wlasnie roznie bywa. ja poznalam meza prze internet, tez mialam takie same dylematy jak ty,( niby sie znamy a w sumie sie nie znamy:)).Teraz jest cudownie:)juz prawie 3 lata:). internet to taki sam sposob poznawania ludzi jak kazdy inny.

cieszę się, że komuś się udaje. Cieszę się, na myśl, że może początkowa obcość przejdzie :)