Serce czy rozum?

Czego słuchać???

Ciężka sprawa... jak za bardzo rozumu, to zarzuca Ci zbytnia zasadniczość i brak uczuć i emocji, jak postawisz na serce, to moze później boleć. Proponuję mix, on sprawdza się najlepiej:) Co dop proporcji, to musisz wyczuć:)

nie ma jednoznacznej odpowiedzi.

Byc z kims bo tak rozum mowi, bo z nim jest spokoj i stabilizacja czy posluchac serca i zaryzykowac?

z kim zaryzykować?

Nie, tak tylko pytam co lepsze? Rozum - chlopak, z ktorym jest stabilizacja i szczescie Serce - chlopak, ktorego sie kochalo i kocha, ale z ktorym za bardzo nie wychodzilo, a teraz daje sobie (on) reke uciac za wspolne szczescie...

I tak przy okazji jestem ON - ten kochajacy i chcacy szczescia ;-P I daje sobie reke za to uciac ;-P

ona jest z tamtym, bo ma zapewniona stabilizacje, nie musi sie o nic martwic, zreszta on jest teraz na studiach... A ze mna jak bylo? Rzeczywiscie bylo ciezko, klotnie, zale, placz, jednym slowem - cierpiala, ja tez, ale ona bardziej, itd. itp. I wiem, ze jest rozerwana - wie, ze tamten chlopak (starszy) jest powazny, potrafi jej zapewnic spokoj, stabilizacje, itd. No i nie ma nerwowek, jest szczesliwa, ale czy go kocha? A jaka sytuacja jest ze mna? Jak juz pisalem pare razy probowalismy i nie wychodzilo, wychodzily te klotnie... Ale teraz jest pewna przewaga nad tym co bylo wczesniej - uzyskalem odpowiedz na moje najwieksze pytanie: Kocham ja. I zrobie WSZYSTKO, zebysmy razem ze soba byli szczesliwi... Zrezygnuje ze swojej meskiej dumy, honoru, nabralem dystansu i wiem, ze bez niej wszystko jest do dupy. Pragne jej, ale ona sie boi... Pare dni temu stwierdzila, ze milosc to nie wszystko... Ale wlasnie o to chodzi! Mi wsyatrczy tylko jej milosc i chec, a ja zajme sie reszta, wezme w koncu inicjatywe w swoje rece... Wiem, ze gdybym napieral, przekonywal, slodzil to w koncu by sie pewnie przelamala i by zerwala z tamtym, ale nie o to mi chodzi... Chce zeby wyszlo naturalnie, zeby ona tego chciala. Wiem, z emnie kocha, chociaz probuje to w sobie ukryc...

"Wiem, ze gdybym napieral, przekonywal, slodzil to w koncu by sie pewnie przelamala i by zerwala z tamtym" pff, chyba zartujesz? Tym bardziej do Ciebie nie wroci. Slodzenie, upierdlowisc a zwlaszcza brak dumy (o ktorej wspominales) odstrasza.

Wlasnie o to mi chodzi!!! Nie chce tego... Ale widze jaka ona jest rozerwana... i chcialaby, i sie boi... Boi sie, ze bedzie znowu tak zle jak kiedys... tylko tego sie boi... Bylem z nia 1,5 roku, oddzielnie jestesmy juz 3 miesiace, ona z nowym jest miesiac... Chce z nia byc, tego wlasnie chce, jestem pewien i chce pokazac, ze jestem facetem z jajami i zrobie to co sobie zalozylem wzgledem nas, czyli szczesliwy zwiazek. Nie chce teraz wyciułac jej powrotu i pozniej kurczowo sie trzymac tego. Chce wychodzic z inicjatywami, zaskakiwac ja, itd. I skonczyc raz na zawsze ze swoja zasrana duma :-/ Ona mowi, ze nigdy nie bedziemy ze soba szczesliwi, ze to nie ma sensu, ze probowalismy tyle razi i zawsze bylo tak samo... ale czasami jak na mnie patrzy widze w jej oczach cos pomiedzy tesknota, strachem a proszeniem o to, zeby wszystko bylo dobrze. CHCE TEGO!

Ona jest nastawiona bardzo negatywnie do nas, ale nie dziwie sie jej, brak jej wiary, jest w niej iskierka, ale przygaszona. A ja jestem pewny siebie, pewny tego co chce robic i jaki chce byc i mam nadzieje, ze moja wiara podoła marzeniom o naszym szczesliwym zwiazku...

jakieś 7 lat temu posłuchałam swego serca, choć rozum twierdził co innego ;) i choc na początku nie bylo tak słodko (długa rozłaka, źli ludzie) to nam się udało i codziennie kochamy sie mocniej i wiecej, a za rok nasz ślub!!!

pokaż JEJ że zmieniłes się i zrobisz wszystko, aby była szczęsliwa, ale nic na siłę, bo naprawdę nasze jest to co - choć wolne- wraca do nas....

Bywalem dupkiem, ktory unosil sie duma o zupelnie byle co, klocilem sie z nia i robilem wszystko, zeby to ona poczula sie winna i zeby mnie przepraszala... Boze... Nic nie mowcie, wiem, ze gowniarstwo, ale... Przez 2 mieisace (wakacje) rozlaki zupelnej znalazlem sens i wiem, ze ja kocham, wiem jakie bledy popelnialem, znalazlem w sobie wady i glupie zachowania, wytknalem je sobie, uswiadomilem jak przeze mnie cierpiala, plakala, bo robilem jej przykrosc :-////// Najwazniejsze, ze to wszystko wiem i sie przyznaje do bledow. Nie naleze do podlizywaczy, pantoflarzy, ale zrobie WSZYSTKO jako prawdziwy kochajacy chlopak, zeby ona w koncu zrozumiala, ze pasujemy dos iebie i potrafimy sie dogadac. Ze potrafimy byc szczesliwi, ze ja nie musze wcale sie z nia klocic ciagle. Tyle czasu stracilem na takie rzeczy, zaluje tego i chce wykorzystac to co jest teraz na milosc i docenienie jej, a przede wszystkim na POKAZYWANIE jej tego, z eja kocham! Bo z tym bywalo roznie...

Wiesz jak to mowią? Jesli kochasz drugą osobę i zrobisz dla niej wszystko, zeby byla szczesliwa; a ona szczesliwa jest u boku tego drugiego, to musisz pozwolic jej byc z nim, a nie z Tobą. :)

Wiem, wiem znam to ;-P Jest szczesliwa, tyle, ze kocha mnie ;-P Przeciez od niej to wiem ;-P Kocha mnie, ale nie chce ze mna byc, bo twierdzi, ze i tak nie bedziemy szczesliwi, ze i tak sie nie uda i nie chce ryzykowac... Ja wiem, ze bedziemy ze soba szczesliwi, ona przeciez nie mowi stanowczo, z emnie nie chce, zebym dal jej spokoj... jest rozerwana, bo chce, ale sie boi...

Świetnie rozumiem Twoją dziewczynę, bo sama jestem w sytuacji, kiedy ktoś obiecuje, mówi, że zrozumiał, że teraz inaczej, a ja nie wierzę, bo za dużo się już wydarzyło. To nie takie proste. Nie ważne że ona kocha Ciebie, po wielu zawiedzionych nadziejach człowiek decyduje się na coś mniej emocjonującego a bardziej pewnego.

Rozumiem... Tyle, ze teraz mi mowi, ze chce ze mna miec dobre kontakty, bo nadal jestem jej bardzo bliski, ze tyle dla niej to wszystko znaczylo, a jak rozmowe zepchne bardziej na tory to wszystko wychodzi. Ona sie boi... Gadalismy nawet na gg przedwczoraj i w pewnym mimencie zwrocila sie do mnie "Kochanie... wiem, z emnie kochasz... ale to jest bez sensu..."

No właśnie tak jest. Kocha i wie, że Ty też kochasz, ale wie również, że następny raz to już będzie dla niej za wiele, że sobie nie poradzi, że teraz minął jakiś czas, kiedy nie jesteście razem i że powolutku zaczyna zdrowieć. A tu znowu miałaby ryzykować. Boi się. Panicznie. Współczuję Wam obojgu. Jak mogłeś zaprowadzić Was w taki kanał?

znaczy nie sercem tylku fiutem lub cipką

Czyli zawsze wina faceta :D Ja pisalem tylko o swojej stronie, o niej nie bede pisal, bo to chyba nie tlyko moja wina, nie? ;-P Ja psize akurat tutaj o sobie.