i wspomnienia znów odżyły..

wraz z nowym rokiem akademickim..mialam nadzieje ze mnie to juz nie dotyczy, ale wystarczylo jedne spotkanie sie na zajeciach, i wszystko wrócilo... cos mnie do niego ciągnie jak magnes. nie widzielismy sie ponad 4 miesiące i juz zapominalam o nim, wymazywalam wszelkie odczucia z Nim związane... a dzis, jedne zajecia, jego wyczekujące spojrzenia, jakby pełne usmiechu. ale tylko spojrzenia... mialam juz nie wracac na studia, ale jednak dokoncze je, zostal mi/nam jeszcze jeden, ostatni rok,.. ale czego ? cierpienia? zapomniec sie nie da, bo przynajmniej 3 razy w tygodniu sie bedziemy widziec... aha..nigdy nie bylismy razem, i chyba nigdy nie bedziemy... no chyba ze ja zrobie cos, ale czy warto?

a to kolega z roku?czemu nie będziecie razem?

daruj sobie podszywaczu... nie bedziemy razem bo on jest z tych co pierwszego kroku nie robia...poza tym nie ma okazji... ale jeszcze rok i prysnie jak banka mydlana, jeszcze roczek sie pomeczymy i koniec. to nawet lepiej

Warto. Wpadlem tu na chwile z Marsa. Zaraz wracam. Pozdrawiam.

Dlaczego ty nie zrobisz pierwszego kroku? Ja mam podobną sytuację ,tzn wiem że On też cos do mnie czuje i nie jestem mu obojetna ale pierwszego kroku nie zrobi...Ja czekam na właściwy moment choć się boje ;)

czasamu mysle ze zrobie pierwszy krok, ale potem mi jakos mija... moze kiedys sie na to zdobede, zostal mi jeszcze roczek , ale jak sie nie zdobede to trudno.. choc chcialabym zeby on to zrobil. kie ka - a masz juz jakis pomysl ? :)

Zrob pierwszy krok bo warto! Czasami faceci tacy sa, ze sie boja, bo mysla, ze dziewczyna jest niedostepna i boja sie porazki. Ja tez zrobilam pierwszy krok i nigdy tego nie zalowalam, a za 10 miesiecy bierzemy slub:) Naprawde warto sprobowac, niz potem zalowac, ze sie nie sprobowalo. Powodzenia i trzymam kciuki!!

a jak wygladal twoj pierwszy krok ? :) mysle ze jeszcze cos zrobie w tym kierunku ale to dopiero w pewnie czerwcu