Jestem nikim.

Poczucie własnej wartości na dziś - zero. Od jakiegoś roku utrzymuje się na takim właśnie poziomie. Czuję się jak śmieć, jak nic nie warte coś. Idąc ulicą...czuję się niewidzialna, jakbym nie istniała. Zresztą najchętniej bym zwinęła się w kłębek i spała. Ostatnio moim ulubionym zjeciam jest spanie - nie myslę wtedy jaka jestem beznadziejna i jakim jestem zerem. Próbowałam już powtarzać sobie przed lustrem "jesteś super" i uśmiechać się promiennie - nie działa. Nic nie działa. Pozostało mi życie śmiecia, bo na nic innego nie zasługuję. Nienawidzę siebie, życia. Dziękuję za uwagę i chwilę zadumy nad mym żałosnym żywotem[cześć]

jak widać - tu też niewidzialna, ale pozdrawiam

ani tak nie mysl ! trzeba coś z tym zrobić , bo tak nie może być ! kazdy , kazdy jest wartosciowy i ma coś w czym jest dobry; jesli tego nie odkryłaś , to jeszcze nie znaczy , że tego nie ma; przemaluj pokój na wesoły kolor , wstaw do niego rośliny, noś ubrania w wesołych kolorach i uprawiaj sport; i dużo przebywaj nba słońcu !

Też tak miałam,było coraz gorzej.Chciałam umrzeć i tylko o tym myślałam.Poszłam do psychologa i nic nie pomogło.Poszłam do psychiatry ,leczyłam się i w końcu powrócilam do świata żywych.Depresja to jest coś okropnego,człowiek nienawidzi sam siebie i nie może sobie z tym poradzić potem przychodzi obojętność,żyjesz jak roślina i marzysz żeby zasnąć na zawsze.To jest choroba i trzeba się leczyć bo ciężko się z tego wydostać.

Witaj w klubie;/

moze pomogę---> przypomnial mi się dowcip. Pesymista widzi ciemny tunel, optymista widzi dwa światelka w tunelu a maszynista widzi dwóch debili na torach\". Z depresją to moze byc tak, ze moze byc spowodowana zachwianiem rownowagi biochem. w mozgu albo zdarzeniami zyciowymi. Nie załamujcie się, myślcie racjonalnie choc to trudne. Czlowiek musi miec choc 1 osobę, ktorej się zwierzy, poradzi - brak tej osoby odczuwamy bardzo boleśnie. Szukajcie wsparcia i nie myślcie o śmierci.

Nie jestem chyba dobrą osobą do dawania rad w tym temacie - ale wg mnie powinnaś darować sobie próby uśmiehcania się do lustra i powstarzania \"jestem super\". W takim nastroju, stanie ducha po prostu to nie wychodzi - co z tego, że uśmiechasz się przez 3 minuty na siłę, kiedy później nie dość, że wracasz do poprzedniego staniu, to jeszcze łapiesz się na tym, że \"znów się nie udało\" i tylko potęgujesz ten kiepski stan. Ponoć wysiłek fizyczny pomaga. Może spróbuj tak jak ktoś pisał z psychologiem lub psychiatrą. Ponoć wystarczy zrobić ten pierwszy krok, a później jest już z górki (choć nie znaczy, że od razu łatwo)...Ponoć. Powodzenia :) Nie jesteś nikim. Jesteś dzieckiem wszechświata. Indywidualną osobą, zatem indywidualnym cudem - jak każdy z nas

Klub \"przegrałem życie nie istnieje :P Zawsze jeszcze można wszystko wygrać :)

A JA ZA TO W KÓŁKO CZUJĘ SIE NIEDOCENIONY.

Mi zadne gadanie ze jestem super itp nie pomaga.

Brak sensu - bo gadanie to tylko gadanie - jeśli powtarzasz w kółko coś w co absolutnie nie wierzysz to tylko jeszcze bardziej się \"zakręcasz\". To chyba nie tędy droga.

przy was to i mnie deprecha nie ominie :(

Jak masz się \"deprechować\" to uciekaj - a kysz - dla własnego dobra ;)

Każdy jest dla kogoś nikim. Dla mnie nikim są wielcy tego świata. Sama dla siebie też jestem nikim. Nienawidzę siebie. Swojego wygladu i swojej głupoty. Jestem denna po prostu. Ale jest kilka osób, dla których coś znaczę. Nawet na zasadzie kucharki i sprzątaczki. :O

Takamsobie - przestań tak gadać, bierz życie w swoje łapki i nie nienawidź siebie. O to przecież chodzi by nauczyć się w życiu to odmienić :)