................................................................................

pracujaca matko - czemu cie wkurzaja takie kobiety? to NIE TWOJA SPRAWA :P

i jak tu walczyc o jakies prawa kobiet skoro kobieta kobiecie do oczu skacze!!!!!!!!!!!!!! ja poszlam na zwolnienie po 2 mc!!!! i nie mam zazle kobieta ktoe pracuja do samego rozwiazania!!!!;)

pracujaca matka -moja sisostra poszla na zwolnienie w 2 miesiacu bo ciaz byla zagrozona. takie kobiety cie wkurzaja? to wlasnie m.in. przez takie kobiety jak ty w Polsce jest takie podejscie do kobiet jakie jest.

rozumiem ze jak ciazza jest zagrozona to wtedy trzeba isc na zwolnienie ale jest mnostwo przypadkow ze ciaza przebiega prawidlowo i kobiety ida dla wygody na zwolnienie a potem narzekamy ze ciezko jest znalezc prace.

ja poszlam dla wygody :) chcialam wygodnie i spokojnie skonczyc studia i napisac mgr :P

Pracująca matka to nie tak- kobieta pracuje przez 9 mc pozniej idzie na macierzynski a potem szef mowi dowidzenia. malo jest firm gdzie szef czeka na kobieta- uwierz. znam firmy przyjazne kobitom(praca mojego meza). ja niestety tam nie pracuje;) . apo co kobieta ma sie poswiecac pracy skoro pozniej ja oleja i wywala???? lepiej niech zadba o swoja ciaze- oczywiscie jesli stac ja na to by sobie na to pozwolic;)

tu gdzie pracuje w czasie ostatnich dwoch lat 4 kobiety urodzily dziecko, wszystkie szłysmy na zwolnienie na miesiac gora poltora przed porodem i po macierzynskim powrot, pracodawca nie robil nam zadnch trudnosci w zwiazku z tym.

własnie jak przeczówasz ze cie moga wywalic po maciezynskim lub nie przedłuzyc umowy idz na spokojne zwolnienie, lepiej czuc sie pewnie w domu w ciazy niz pracowac w nieprzychylnej atmosferze

ale jest tez mnostwo przypadkow, i powiedzmy sobie szczerze znacznie wiecej- ze kobieta wylatuje z pracy bo zaszla w ciaze. moja forma nie jest taka na szczescie, ale wiele jest i z tym trzeba walczyc a nie z kobietami ktore ida na zwolnienie w czasie ciazy. moga sie zle czuc, zle zniosci ciaze, wymiotowac co chwila albo moze bolec je kregoslup i wiele innych rzeczy. a ty mozesz o tym nawet nie wiedziec ze ktoras tak przechodzi ciaze a juz oceniasz "takie babki". Jestes szczesciara ze dobrze znosisz ciaze ae nie wszystkie tak mamy. i nikt nie ma obowiazku sie tlumaczyc ze sle zle czuje -ma zwolnienie od lekarza a nie od mamy i tego zwolnienia nie wypada kwestionowac. kiedys kobiecie w ciazy ludzie ustepowali miejsca siedzace a teraz maja pretensje ze im brzuchem zaslania widok jak stoja nad siedzacymi w autobusie, bo i czegos takiego bylam swiadkiem. a co do biednych pracodawcow - zus wyplaca wynagrodzenie osobom na zwolnieniach i nie jest to znowu taki straszny koszt dla firmy. wszyscy placimy na zus, 1/3 pensji wiec niech nikt nie mowi ze zus jest biedny. w Polsce jest problem z gospodarowaniem pieniedzmi przez panstwo i nie egzekwowaniem prawa.

Pracująca matka ...to naprawde super, ja tez mam szefa \"prorodzinnego\" wiec mam nadzieje ze nie bede miała problemów w czasie ciazy.dał mi to poznac ze mam do czego wracac jak by sie ciaza zdazyła wiec, jestem dobrej mysli !!!

ale ile jest przypadków ze zus robi problemy i podkłada\"swinie\" kobiretom w ciazy ktore musza włuczyc sie po sadach bo zus stwierdził jak w artykule ze im sie nie nalezy bo za krotko pracowały i specjalnie zaszły w ciaze...

meggy77 za pierwsze 33 dni zwolnienia w roku płaci pracodawca, za kolejne ZUS

popieprzony i przesadzony artykuł.. ja rodziłam miesiąc temu- przez całą ciąże byłam na zwolnieniu bo taki miałam kaprys, firma nie robiła mi problemu- pracuję tam 10 lat i do pracy chętnie mnie przyjmą nadal ale ja już nie mam ochoty tam wracać, dziecko jest dla mnie ważniejsze niż kolejny projekt i kariera:) w ciązy nie czułam się zaszczuta, wręcz przeciwnie a szpital w którym rodziłam?- bajka! życzę wszystkim takiego personelu i porodu.. jestem normalną, zwykłą, wykształconą kobietą i wulgarnie pisząc w dupie mam to co każe mi państwo czy urzędnicy, sama o sobie stanowię i nie pozwoliłabym sobie żeby mi ktoś zwracał uwagę, że np. mam nie karmić dziecka butelką.. artykuł jest o jakichś kobietach życiowych ofermach, które pozwalają na takie wobec nich zachowanie i traktowanie

Molla jest duzo takich przypadków ze ZUS zwleka, moja kolezanka czekalam przez pol roku na wyplate wychowawczego, bo przyczepili sie jej do umowy

Paulina ja tez rodzilam w normalnym szpitalu, nikomu nie dawalam w lape, zeby sie mna zajeli, ale to dlatego ze mam silna osobowosc i nie dam sobie wejsc na glowe, zarowno w domu, w pracy i wogole wszedzie.

Jak trafisz na lekarza z jeszcze silniejszą osobowością to wiele nie zdziałasz ;) Wciąż jeszcze mozna się spotkać z mega chamskim traktowaniem w szpitalu, a kobieta podczas porodu raczej nie powalczy o swoje lub ma ograniczone możliwości.

pracująca matko:) ja nie mam jakiejś super silnej osobowości ale wiem czego chcę i nie wyobrażam sobie, żeby mnie spotkało w życiu to co te kobiety opisane w artykule kobiety są sobie same winne, że traktuje się źle i tyle

paulina32 po 1 zwrócmy uwage ile masz lat jestes ur w latach 70, to inna epoka, bez obrazy pewnie zaraz po szk sredniej dostałas jakies 10 lat temu w wieku 22 lat prace i pracowałas tam do dzis, w czasie pracy poszłas na studia, wtedy o prace było łatwiej nie porównuj siebie do nas urodzonych 10 lat pozniej to wielka róznica ze wzgledu na warunki ekon i gospodarcze kraju nam 25 latkom trudno o prace mysmy jej nie zaczeł8-10 lat temu jak ty ty juz przepracowałas\"swoje\" powiedzmy masz dosc.....a czemu tak pozno dziecko? czemu nie wieku 26 lat?....no własnie PRACA !!!! nie wiem czy rodziłas w prywanym czy panstwowym ale czuc z twojej wypowiedzi wywyzszanie sie nad innymi. ok wszystkie sie strasznie cieszymy ze ci sie udało, ze masz zdrowe dziecko....ale pomysl mogło byc inaczej.

i jeszcze jedno praca ci sie zwyczajnie znudziła za co inne kobiety by sobie dały reke ucicac, miałas kaprys olałas boss-a i zwyczajnie zaszłas w ciaze i nie masz zamiaru tam wracac, zmienisz zdanie za 2 lata wtedy zapłaczesz

Juz wczesniej wybralam sobie szpital w ktorym mialam rodzic i tam wszystkich traktuja normalnie. Pilegniarki ktore pozniej opiekowaly sie noworodlkami tez mi wszystko pokazywaly co robic, co jesc, czego unikac. Na sali ze mna lezala dziewczyna co miala problem z katrmieniem bo miala wklesle brodawki to tez jej pomagaly i nikt na nikogo nie wrzeszczal.

Paulina trzeba wiedziec czego sie chce i nie pozwolic sobie wejsc na glowe. Ja tam akurat wole pracowac i nie czuje sie przez to gorsza matka.

Ja uważam że to paranoja że trzeba szukać i wybierać sobie szpital w którym jest normalnie. Nie pojmuję dlaczego trzeba byc przebojowym i nie dać sobie włazic na głowę, ofermy też chcą być po ludzku traktowane, w końcu za szpital sie płaci z podatków. Nie widze powodu dla którego trzeba umieć sobie tak podstawowe rzeczy jak prawo decydowania o sobie wywalczyć. Jestem zdania że nalezy po prostu olać to co sądzą inni. Siedzeniem w domu nikomu krzywdy nie robię, kobieta skoncentrowana na karierze tym bardziej. To jest prywatna sprawa a nie jakaś misja, najwyżej jest to misja dla samej zainteresowanej.

euglena- trafilas w sedno!

molly :) skończyłam dwa kierunki studiow (jeden dziennie drugi zaocznie) a pracować rzeczywiście zaczęłam już na studiach- zaczynałam od bezpłatnego stażu w koncernie, w którym jestem zatrudniona do dziś i który wcale nie jest bezduszny a wręcz przeciwnie jest przyjazny matkom ( choć fakt, przyznaję, kobiet zatrudnionych jest niewiele).. ale z drugiej strony gdybym była pracodawcą, patrząc na to co działo się z kobietami w mojej firmie i jakimi były pracownikami- niechętnie bym je zatrudniała.. praca mi się nie znudziła, bo daje mi dużo satysfakcji i co tu ukrywać, nie wstydzę się tego,że dobrze zarabiam, ale może właśnie mając lat 32, wiem już,w przeciwieństwie do was- dwudziestokilkulatek, że praca to nie wszystko- choć brzmi to banalnie- to tak jest.. i dlatego najbliższe 3 lata mam zamiar się poświęcić wychowaniu dziecka- praca nie zając nie ucieknie, jeśli mnie nie zatrudnią po 3 latach (rzeczywiście może być trudno) to znajdę sobie inną i tyle ale to nie praca była wyznacznikiem, że "zaciążyłam" po 30-tce, ale mój szalony tryb życia i wygodnictwo, bo łatwiej i prościej bez dziecka, bez obowiązków typu pielucha, po prostu ani ja ani mąż nie czuliśmy takiej potrzeby.. co do szpitala w którym rodziłam- rzeczywiście stać mnie na prywatny szpital i braliśmy z mężem to pod uwagę, ale wydało nam się, że płacenie 4 tyś. za poród i pobyt w prywatnej klinice to naprawdę przesada ( dwa m-ce wcześniej była promocja -3,5 tys;), stąd też rodziłam w zwykłym najbliższym mi szpitalu, nie znając ani lekarzy ani położnych kiedy miałam za mało pokarmu w szpitalu a dziecko wyło, położne na moją prośbę bez komentarzy podały sztuczne mleko, mimo, że szpital też preferował karmienie tylko i wyłącznie piersią.. kiedy czegoś nie wiedziałam, nie umiałam, po prostu pytałam i rozmawiałam, cały personel był życzliwy jeśli i do niego podchodzi się życzliwie

a nie oplacilas sobie tam zadnej poloznej na przyklad? czy moze masz kogos z rodziny kto pracuje w tym szpitalu? i w ogole ktory to szpital bo wart uwagi. nie miej mi za zle pytan- nie jest moim zamiarem byc zlosliwa, po prostu ciezko mi uwierzyc, ale skora tak mowisz to wypada uwierzyc:) powiedz gdzie to. Moja kolezanka rodzila w szczecinie- niby duze miasto a jak opowiadala to ciarki po plecach przechodzily. pozdrawiam.

meggy77:) jestem z trójmiasta:) a w szpitalu naprawde nikogo nie znałam.. mysle sobie, ze połozne to też kobiety, które rodzą i wiedza jak to jest w praktyce z tym karmieniem piersia..tych kilka połoznych, ktore ja miałam okazję poznać to były delikatnie piszac (nie urażajac nikogo) młodsze kobiety- po 30tce a nie po 50-tce, moze to własnie wiek decyduje o takich pogladach i nastawieniu?

Ja tez rodzilam w ludzkim szpitalu, urodzilam po poludniu nastepnego dnia rano, pokazali mi jak przewijac dziecko, jak przemywac pepek itp. kolejne noce w szpitalu maly juz byl ze mna caly czas na sali.

paulina 32 - moze cos w tym jest. byc moze cos sie zmienia w naszym pieknym kraju:) ciesze sie bo za jakies 2-3 lata tez planujemy dziecko. doskonale rozumiem Was ze zdecydowaliscie sie na dziecko nie od razu po 20stce - my mamy tak samo:) ja mam 29 lat, maz 31 ale jakos na razie nie czujemy wielkiego parcia na dzidziusia. A dziecka trzeba naprawde pragnac zeby nikogo nie unieszczesliwic.