niech mnie ktos pouwodzi najlepiej Lesmianem

:)

bujaj sie stad. tu ja szukam chlopaka :P

:) ja nie szukam chłopaka ja szukam mezczyzny Zastanów sie ktory chlopak bedzie uwodził Lesmianem?

znalam kiedys jednego co to uwodzil nie tylko Lesmianem...Ech...stare dzieje...

a ja tez takiego znałam - dlatego czuje sentyment do Lesmiana

kiwinka,to moze ten sam byl?

jesli miał burze loków na glowie , jesli interesował sie ezoteryką , to pewnie ten sam:)

Nie,nie mial lokow...Ale byl za to podobny do Harrisona Forda.Mieklam przy nim...wspomnienia...

Cholera ja jeszcze mieknę ...tylko ze to juz przeszłosc , chociaz nie taka daleka...Ten mój nie był piekny , w potocznych kanonach urody meskiej. Ale ..dla mnie był najcudowniejszy w całej galaktyce , a nawet poza nią:)

\"Zastanów sie ktory chlopak bedzie uwodził Lesmianem?\" Ja. Ścierpiałbym nawet wspólne wyjścia do sklepów z ciuchami, jesli miałoby to pomóc w uwodzeniu.

Leśmian.. ale uwiesc mnie nim nikt nie da rady:)

\"Czesto w duszy mi dzwoni piesn wylkana w zalobie, O tych dwojgu ludzienkach co kochali sie w sobie. Lecz w ogrodzie szept pierwszy milosnego wyznania Stal sie dla nich przymusem do naglego rozstania\"... Na pewno znasz ciag dalszy

ale nie Leśmianem :p

Nefrytowy... sa wyjątki na tym swiecie . Kazdy chłopak , ktory ma "duszę" ..będzie adorował , zabiegał , dajac dowody zainteresowania w kazdy mozliwy sposób. A im romantyczniej , tym piekniej .

A, to ja może innym poetą uwiodę. Ale tylko pierwszą strofką. \"\'Niemądre panny\', męska płeć biadoli \'Ciągła nieufność, upór nieustanny!\' Lecz gdyby mężczyzn ulegały woli Dopiero głupie byłyby z nich panny\" ;)

spring- jasne ze znam Nie widzieli się długo z czyjeś woli i winy, A czas ciągle upływał - bezpowrotny, jedyny. A gdy zeszli się, dłonie wyciągając po kwiecie, Zachorzeli tak bardzo, jak nikt dotąd na świecie! Pod jaworem - dwa łóżka, pod jaworem - dwa cienie, Pod jaworem ostatnie, beznadziejne spojrzenie. I pomarli oboje bez pieszczoty, bez grzechu, Bez łzy szczęścia, bez jednego uśmiechu. Ust ich czerwień zagasła w zimnym śmierci fiolecie, I pobledli tak bardzo, jak nikt dotąd na świecie! Chcieli się jeszcze kochać poza własną mogiłą, Ale miłość umarła, już miłości nie było. I poklękli spóźnieni u niedoli swej proga, By się modlić o wszystko, lecz nie było już Boga. Więc sił resztą dotrwali aż do wiosny, do lata, By wrócić na ziemię - lecz nie było już świata.

Nefrytowy - noo, ten wierszyk od razu ostudziłby moje zapędy , nawet jeslibym takowe miała:)

Potem jest bardziej romantycznie - choć też w tym stylu - ale nie znam na \"tip-top\", więc nie będę lepiej wpisywał :D Ale, moze wolisz coś innego W jej twarzy ogród się odkrywa Gdzie obok lilii rosną róż Rajski to sad, gdzie owoc bywa Słodszy, niż zdarza się w Naturze O wiśniach jednak próżno marzy Każdy, kto sławi czar tej twarzy Dziwne to wiśnie: w ich czerwieni Perły podwójnym lśnią szeregiem; Lub też widzimy, zachwyceni Pąki róż napełnione śniegiem Książe, król nawet próżno marzy O wiśniach z sadu owej twarzy Strzegą ich bowiem dwa anioły I, zbrojne w łuki brwi napięte Los wróżą temu niewesoły Kto śni, że uszczknie wiśnie święte Kto o ich smaku próżno marzy Wpatrzony w cudny sad jej twarzy

Wygrzebałem całość, z przepaści internetu: „Niemądre panny”, męska płeć biadoli: „Wieczna nieufność, upór nieustanny!” Lecz gdyby mężczyzn ulegały woli, Dopiero by z nich były głupie panny Wierność to kwiat dziś rzadszy od sasanek, A gleba męskich serc - to lita skała; Łacniej zdradami zasłynie kochanek, Niźli afektem prawdziwym zapała. Więcej rozumu ma ten, kto pazernym Lichwiarzom daje się przywieść do zguby Niż dziewczę, które sercem łatwowiernym Bierze na serio przysięgi i śluby Miłość - jeżeli dać wiarę poetom - To ślepe dziecię; zwodnicza to postać! Zamiast być mądrą po szkodzie kobietą, Wolę niemądrą, lecz panną pozostać.

I byl taki czas,kiedy czulam,ze jestem jednym z tych ludzienkow... \"Nie wiem co to poezja nie wiem po co i na co? Wiem,ze czasem ludzie czytaja wiersze i placza...\" To Broniewski. Pozdrawiam!

Leśmian Bolesław Czasami mojej ślepej posłuszny ochocie Pragnę w tobie mieć czujną na byle skinienie Sługę, co pieszczotami gasi me pragnienie, A ty jesteś tak zmyślna i zwinna w pieszczocie! Gdy twój warkocz, jak w słońcu wybujałe ziele, Tchem rozwartych ogrodów mą duszę owionie, Głowę twą, niby puchar, ujmuję w swe dłonie I wargami w ślad dreszczu prowadzę po ciele. I raduję się, śledząc tę wargę, jak zmierza Do mej piersi kosmatej, widnej w niedomroczu, W której marzę pierś w lesie ryczącego zwierza I staram się, gdy pieścisz, nie tracić go z oczu.