Brakuje mi mamy/ojca.

smuiteczku nie smuc sie jak wspomnial Krab nastolatkowi ktoremu zmarli rodzice rosnie pancerz i uodparnia sie na cale zycie ... pod warunike ze chce albo musi moja blisk kuzynka stracila OBOJE rodzicow w niedlugim odstepie najpierw zmarla mama a zaraz potem ojciec jej siostra wyszla za maz i dziewczyna 15 letnia zostala sama - a wlasciwie z 2 bracmi ktorzy pili kiedy chccieli imprezowali, nie musze chyba dodawac ze nie sprzatali ani nie gotowali ... po jakims czasie jedne z braci zginal w wypadku ... teraz jest z jednym bratem, jakos go troche wyrobila ze tak powiem ale dalej musiz nim wlaczyc czego sama dokonala: -skonczyla studia - pracowala caly czas - teraz otwrzyla wlasny biznesik i dodatkowo pracuje w supermarkecie nie wiem skad bierze sile ale nigdy sie nie skarzyla

No mi brakuje mamy ... tak nagle odeszła ...

i mi też :-(

Witam Was Serdecznie, nie wiem czy temat ten w Was ucichł - nie sądzę... We mnie jest obecny przez całe życie, gdyż moja mama zmarła na raka gdy miałam pół roku. Temat śmierci rodzica w dzieciństwie wciągnął mnie na tyle, że aktualnie piszę prace magisterską z tego obszaru i w związku z tym gorąco proszę Was o pomoc! Poszukuję pełnoletnich osób, którym do 11-tego roku życia zmarło któreś z rodziców. Jest to trudno dostępna grupa badawcza w związku z tym każda jedna osoba, która przeszła w dzieciństwie taką stratę będzie dla mnie nieocenioną pomocą. Badanie jest anonimowe i można przez nie przejść również przez internet. Osoby chętne proszę o kontakt na e-mail: a_kupiec@wp.pl Pozdrawiam wszystkich ciepło, sercem jestem z Wami Agnieszka

A mnie nie brakuje ojca, choc go nawet nie widziałam. I nie jest mi smutno ani jakoś źle czy inaczej, nie mam jakichś lęków czy czegoś podobnego. Po prostu tak było zawsze i dla mnie to norma. I tak nie jestem i nigdy nie byłam rodzinna.

podziwiam was, gdyby moich rodzicow zabraklo stzelial bym sobie w lebc

Rozumiem cie Nano, to musi byc straszna pustka, sczególnie jeśli się było z kimś bardzo bliskim....a na świecie nie ma już nikogo takiego, kto dałby nam takie poczucie bezpieczeństwa jak matka..... Powinniśmy zawsze zachowywać dobre wspomnienia i cieszyć się nimi ..... Łatwo się pisze ale smutek jest ogromny, tak ogromny, że trudno jest sobie z nim poradzić.... Napiszcie jak sobie z tym radzicie.

jak miałam 20 lat zmarł nagle mój tata..to był koszmar.. ale nie przypuszczałam nigdy ze tak dobrze sobie z tym poradze..musiałam byc silna dla mamy..a to ja przekazłam jej ta wiadomosc...nie zycze nikomu..takiego przezycia.. :(

dodam ze brak mi słów na opisanie mojego najlepszego na Świecie Taty.. tak bardzo Cię Kocham... :* i tak bardzo tęsknie..

pochowalam tate niecale 2 miesiace temu :( nie byla to smierc nagle, chorowal, choc tylko pol roku i bardzo sie meczyl... teraz chociaz wiem ze nie cierpi:) co prawda jakos marne to pocieszenie, ale jednak zawsze...

pochowalam tate niecale 2 miesiace temu :( nie byla to smierc nagle, chorowal, choc tylko pol roku i bardzo sie meczyl... teraz chociaz wiem ze nie cierpi:) co prawda jakos marne to pocieszenie, ale jednak zawsze...

trzymajcie sie dziewczyny :)